< مزامیر 38 >

مزمور داود برای تذکر ای خداوند مرا در غضب خود توبیخ منما و در خشم خویش تادیبم مفرما. ۱ 1
O lord, rebuke me not in your wrath: neither chasten me in your hot displeasure.
زیرا که تیرهای تو در من فرو رفته و دست تو برمن فرود آمده است. ۲ 2
For your arrows stick fast in me, and your hand presses me sore.
در جسد من به‌سبب غضب تو صحتی نیست و در استخوانهایم به‌سبب خطای خودم سلامتی نی. ۳ 3
There is no soundness in my flesh because of your anger; neither is there any rest in my bones because of my sin.
زیرا گناهانم از سرم گذشته است. مثل بارگران از طاقتم سنگین ترشده. ۴ 4
For mine iniquities are gone over mine head: as an heavy burden they are too heavy for me.
جراحات من متعفن و مقروح شده است، به‌سبب حماقت من. ۵ 5
My wounds stink and are corrupt because of my foolishness.
به خود می‌پیچم وبی نهایت منحنی شده‌ام. تمامی روز ماتم‌کنان تردد می‌کنم. ۶ 6
I am troubled; I am bowed down greatly; I go mourning all the day long.
زیرا کمر من از سوزش پر شده است و در جسد من صحتی نیست. ۷ 7
For my loins are filled with a loathsome disease: and there is no soundness in my flesh.
من بی‌حس و بی‌نهایت کوفته شده‌ام و از فغان دل خود نعره می‌زنم. ۸ 8
I am feeble and sore broken: I have roared by reason of the chaos of my heart.
‌ای خداوند تمامی آرزوی من در مد نظر تواست و ناله های من از تو مخفی نمی باشد. ۹ 9
Lord, all my desire is before you; and my groaning is not hid from you.
دل من می‌طپد و قوتم از من رفته است و نور چشمانم نیز با من نیست. ۱۰ 10
My heart pants, my strength fails me: as for the light of mine eyes, it also is gone from me.
دوستان و رفیقانم از بلای من برکنار می‌ایستند و خویشان من دور ایستاده‌اند. ۱۱ 11
My lovers and my friends stand aloof from my sore; and my kinsmen stand far off.
آنانی که قصد جانم دارند دام می‌گسترند و بداندیشانم سخنان فتنه انگیز می‌گویند و تمام روزحیله را تفکر می‌کنند. ۱۲ 12
They also that seek after my life lay snares for me: and they that seek my hurt speak mischievous things, and imagine deceits all the day long.
و اما من مثل کر نمی شنوم. مانند گنگم که دهان خود را باز نکند. ۱۳ 13
But I, as a deaf man, heard not; and I was as a dumb man that opens not his mouth.
و مثل کسی گردیده‌ام که نمی شنود و کسی‌که در زبانش حجتی نباشد. ۱۴ 14
Thus I was as a man that hears not, and in whose mouth are no reproofs.
زیرا که‌ای خداوند انتظار تو را می‌کشم. تو‌ای یهوه خدایم جواب خواهی داد. ۱۵ 15
For in you, O LORD, do I hope: you will hear, O Lord my God.
چونکه گفته‌ام مبادا بر من شادی نمایند و چون پایم بلغزد بر من تکبر کنند. ۱۶ 16
For I said, Hear me, lest otherwise they should rejoice over me: when my foot slips, they magnify themselves against me.
زیرا که برای افتادن نصب شده‌ام ودرد من همیشه پیش روی من است. ۱۷ 17
For I am ready to halt, and my sorrow is continually before me.
زیرا گناه خود را اخبار می‌نمایم و از خطای خود غمگین هستم. ۱۸ 18
For I will declare mine iniquity; I will be sorry for my sin.
اما دشمنانم زنده و زورآوراند و آنانی که بی‌سبب بر من بغض می‌نمایند بسیاراند. ۱۹ 19
But mine enemies are lively, and they are strong: and they that hate me wrongfully are multiplied.
وآنانی که به عوض نیکی به من بدی می‌رسانند. برمن عداوت می‌ورزند زیرا نیکویی را پیروی می‌کنم. ۲۰ 20
They also that render evil for good are mine adversaries; because I follow the thing that good is.
‌ای خداوند مرا ترک منما. ای خدای من از من دور مباش. ۲۱ 21
Forsake me not, O LORD: O my God, be not far from me.
و برای اعانت من تعجیل فرما‌ای خداوندی که نجات من هستی. ۲۲ 22
Make haste to help me, O Lord my salvation.

< مزامیر 38 >