مزامیر 32

۱ 1 قصیده داود خوشابحال کسی‌که عصیان او آمرزیده شد و گناه وی مستور گردید.

Blago onome, kojemu je oproštena krivica, kojemu je grijeh pokriven.

۲ 2 خوشابحال کسی‌که خداوند به وی جرمی درحساب نیاورد. و در روح او حیله‌ای نمی باشد.

Blago èovjeku, kojemu Gospod ne prima grijeha i u èijem duhu nema lukavstva.

۳ 3 هنگامی که خاموش می‌بودم، استخوانهایم پوسیده می‌شد از نعره‌ای که تمامی روزمی زدم.

Kad muèah, posahnuše kosti moje od uzdisanja mojega po vas dan.

۴ 4 چونکه دست تو روز و شب بر من سنگین می‌بود. رطوبتم به خشکی تابستان مبدل گردید، سلاه.

Jer dan i noæ tištaše me ruka tvoja; nesta soka u meni kao na ljetnoj pripeci.

۵ 5 به گناه خود نزد تواعتراف کردم و جرم خود را مخفی نداشتم. گفتم: عصیان خود را نزد خداوند اقرارمی کنم. پس تو آلایش گناهم را عفو کردی، سلاه.

Grijeh svoj kazah tebi, i krivice svoje ne zatajih; rekoh: ispovijedam Gospodu prijestupe svoje; i ti skide s mene krivicu grijeha mojega.

۶ 6 از این‌رو هر مقدسی در وقت اجابت نزد تودعا خواهد کرد. وقتی که آبهای بسیار به سیلان آید، هرگز بدو نخواهد رسید.

Zato neka ti se moli svaki svetac, kad se možeš naæi; i onda potop velike vode neæe ga stignuti.

۷ 7 توملجای من هستی مرا از تنگی حفظ خواهی کرد. مرا به‌سرودهای نجات احاطه خواهی نمود، سلاه.

Ti si zaklon moj, ti me èuvaš od tjeskobe; okružavaš me radostima u izbavljanju.

۸ 8 تو را حکمت خواهم آموخت و براهی که باید رفت ارشاد خواهم نمود و تو را به چشم خودکه بر تو است نصیحت خواهم فرمود.

Urazumiæu te, i pokazaæu ti put kojim da ideš; svjetovaæu te, oko je moje na tebi.

۹ 9 مثل اسب و قاطر بی‌فهم مباشید که آنها را برای بستن به دهنه و لگام زینت می‌دهند، والا نزدیک تونخواهند آمد.

Nemojte biti kao konj, kao mazga bez razuma, kojima uzdom i žvalama valja obuzdati gubicu, kad ne idu k tebi.

۱۰ 10 غمهای شریر بسیار می‌باشد. اما هر‌که برخداوند توکل دارد رحمت او را احاطه خواهد کرد.

Mnogo muke ima bezbožnik, a koji se uzda u Gospoda, oko njega je milost.

۱۱ 11 ‌ای صالحان در خداوند شادی و وجد کنید و‌ای همه راست دلان ترنم نمایید.

Radujte se o Gospodu, i pjevajte, pravednici; veselite se svi koji ste prava srca.