مزامیر 17

۱ 1 صلات داود ای خداوند، عدالت را بشنو و به فریادمن توجه فرما! و دعای مرا که از لب بی‌ریا می‌آید، گوش بگیر!

Usliši, Gospode, pravdu, èuj glas moj, primi u uši molitvu moju ne iz usta lažljivijeh.

۲ 2 داد من از حضور توصادر شود؛ چشمان تو راستی را ببیند.

Od lica tvojega neka izaðe sud moj, oèi tvoje neka pogledaju na pravicu.

۳ 3 دل مراآزموده‌ای، شبانگاه از آن تفقد کرده‌ای. مرا قال گذاشته‌ای و هیچ نیافته‌ای، زیرا عزیمت کردم که زبانم تجاوز نکند.

Ispitaj srce moje, obidi noæu; u ognju me okušaj, i neæeš naæi nepravde moje.

۴ 4 و اما کارهای آدمیان به کلام لبهای تو؛ خود را از راههای ظالم نگاه داشتم.

Usta se moja ne dohvataju djela ljudskih; radi rijeèi usta tvojih držim se putova oštrih.

۵ 5 قدمهایم به آثار تو قائم است، پس پایهایم نخواهد لغزید.

Utvrdi stope moje na stazama svojim da ne zalaze koraci moji.

۶ 6 ‌ای خدا تو را خوانده‌ام زیرا که مرا اجابت خواهی نمود. گوش خود را به من فراگیر و سخن مرا بشنو.

Tebe prizivljem, jer æeš me uslišiti, Bože! prigni k meni uho svoje, i èuj rijeèi moje.

۷ 7 رحمت های خود را امتیاز ده، ای که متوکلان خویش را به‌دست راست خود ازمخالفان ایشان می‌رهانی.

Pokaži divnu milost svoju, koji izbavljaš one koji se u te uzdaju od onijeh koji se protive desnici tvojoj.

۸ 8 مرا مثل مردمک چشم نگاه دار؛ مرا زیر سایه بال خود پنهان کن،

Èuvaj me kao zjenicu oka: sjenom krila svojih zakloni me

۹ 9 از روی شریرانی که مرا خراب می‌سازند، ازدشمنان جانم که مرا احاطه می‌کنند.

Od bezbožnika koji na me napadaju, od neprijatelja duše moje, koji su me opkolili.

۱۰ 10 دل فربه خود را بسته‌اند. به زبان خویش سخنان تکبرآمیزمی گویند.

Srce svoje zatvoriše; ustima svojim govore oholo.

۱۱ 11 الان قدمهای ما را احاطه کرده‌اند، وچشمان خود را دوخته‌اند تا ما را به زمین بیندازند.

Izagnavši me opet su oko mene; oèi su svoje uprli da me obore na zemlju.

۱۲ 12 مثل او مثل شیری است که در دریدن حریص باشد، و مثل شیر ژیان که در بیشه خود درکمین است.

Oni su kao lav koji hoæe da rastrže, i kao laviæ koji sjedi u potaji.

۱۳ 13 ‌ای خداوند برخیز و پیش روی وی درآمده، او را بینداز و جانم را از شریر به شمشیر خود برهان،

Ustani, Gospode, preteci ih, obori ih. Odbrani dušu moju maèem svojim od bezbožnika,

۱۴ 14 از آدمیان، ای خداوند، به‌دست خویش، از اهل جهان که نصیب ایشان در زندگانی است. که شکم ایشان را به ذخایرخود پرساخته‌ای و از اولاد سیر شده، زیادی مال خود را برای اطفال خویش ترک می‌کنند.

Rukom svojom, Gospode, od ljudi ovijeh, od ljudi ovoga svijeta, kojima je dio ovaj život, kojima si trbuh napunio svoga bogatstva, da æe im i sinovi biti siti i ostatak ostaviti svojoj djeci.

۱۵ 15 و اما من روی تو را در عدالت خواهم دید و چون بیدار شوم از صورت تو سیر خواهم شد.

A ja æu u pravdi gledati lice tvoje; kad se probudim, biæu sit od prilike tvoje.