مزامیر 147

۱ 1 هللویاه، زیرا خدای ما را سراییدن نیکو است و دل پسند، و تسبیح خواندن شایسته است!

Alaba al Señor; porque es bueno hacer melodía a nuestro Dios; la alabanza es agradable y hermosa.

۲ 2 خداوند اورشلیم را بنامی کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید.

El Señor edifica a Jerusalén; hace que todos los desterrados de Israel se unan.

۳ 3 شکسته دلان را شفا می‌دهد و جراحت های ایشان را می‌بندد.

Él hace que el corazón quebrantado sea bueno, y les echa aceite sobre sus heridas.

۴ 4 عدد ستارگان را می‌شمارد وجمیع آنها را به نام می‌خواند.

Él ve el número de las estrellas; él les da todos sus nombres.

۵ 5 خداوند ما بزرگ است و قوت او عظیم و حکمت وی غیرمتناهی.

Grande es nuestro Señor, y grande su poder; no hay límite para su sabiduría.

۶ 6 خداوند مسکینان را برمی افرازد و شریران را به زمین می‌اندازد.

El Señor da ayuda a los pobres en espíritu; pero él envía a los pecadores avergonzados.

۷ 7 خداوند را با تشکر بسرایید. خدای ما را با بربط سرود بخوانید.

Haz canciones de alabanza al Señor; hacer melodía a nuestro Dios con instrumentos de música.

۸ 8 که آسمانهارا با ابرها می‌پوشاند و باران را برای زمین مهیامی نماید و گیاه را بر کوهها می‌رویاند.

Por su mano el cielo está cubierto de nubes y la lluvia se almacena para la tierra; él hace que la hierba sea alta en las montañas.

۹ 9 که بهایم را آذوقه می‌دهد و بچه های غراب را که او رامی خوانند.

Él da alimento a toda bestia, y a los cuervos jóvenes en respuesta a su clamor.

۱۰ 10 در قوت اسب رغبت ندارد، و ازساقهای انسان راضی نمی باشد.

Él no tiene deleite en la fuerza de un caballo; él no disfruta de las piernas de un hombre.

۱۱ 11 رضامندی خداوند از ترسندگان وی است و از آنانی که به رحمت وی امیدوارند.

El Señor se complace en sus adoradores, y en aquellos cuya esperanza está en su misericordia.

۱۲ 12 ‌ای اورشلیم، خداوند را تسبیح بخوان. ای صهیون، خدای خود را حمد بگو.

Alaben al Señor, oh Jerusalén; alaben a su Dios, oh Sión.

۱۳ 13 زیرا که پشت بندهای دروازه هایت را مستحکم کرده وفرزندانت را در اندرونت مبارک فرموده است.

Hizo fuertes las ataduras de hierro de tus puertas; él ha enviado bendiciones a tus hijos dentro de tus paredes.

۱۴ 14 که حدود تو را سلامتی می‌دهد و تو را ازمغز گندم سیر می‌گرداند.

Él da paz en toda tu tierra, haciendo tus tiendas llenas de grano gordo.

۱۵ 15 که کلام خود را برزمین فرستاده است و قول او به زودی هر‌چه تمام تر می‌دود.

Él envía sus órdenes a la tierra; su palabra sale rápidamente.

۱۶ 16 که برف را مثل پشم می‌باراند، و ژاله را مثل خاکستر می‌پاشد.

Él da la nieve como la lana; él envía gotas de hielo como el polvo.

۱۷ 17 که تگرگ خودرا در قطعه‌ها می‌اندازد؛ و کیست که پیش سرمای او تواند ایستاد؟

Hace caer el hielo como gotas de lluvia: el agua se endurece por el frío.

۱۸ 18 کلام خود را می‌فرستد وآنها را می‌گدازد. باد خویش را می‌وزاند، پس آبها جاری می‌شود.

Al pronunciar su palabra, el hielo se convierte en agua; cuando él envía su viento, hay un flujo de aguas.

۱۹ 19 کلام خود را به یعقوب بیان کرده، و فرایض و داوریهای خویش را به اسرائیل.

Él le aclara su palabra a Jacob, enseñando a Israel sus leyes y sus decisiones.

۲۰ 20 با هیچ امتی چنین نکرده است و داوریهای او را ندانسته‌اند. هللویاه!

No hizo estas cosas por ninguna otra nación; y en cuanto a sus leyes, no las conocen. Dejen que el Señor sea alabado.