< مزامیر 147 >
هللویاه، زیرا خدای ما را سراییدن نیکو است و دل پسند، و تسبیح خواندن شایسته است! | ۱ 1 |
Lodate il Signore: è bello cantare al nostro Dio, dolce è lodarlo come a lui conviene. Alleluia.
خداوند اورشلیم را بنامی کند و پراکندگان اسرائیل را جمع مینماید. | ۲ 2 |
Il Signore ricostruisce Gerusalemme, raduna i dispersi d'Israele.
شکسته دلان را شفا میدهد و جراحت های ایشان را میبندد. | ۳ 3 |
Risana i cuori affranti e fascia le loro ferite;
عدد ستارگان را میشمارد وجمیع آنها را به نام میخواند. | ۴ 4 |
egli conta il numero delle stelle e chiama ciascuna per nome.
خداوند ما بزرگ است و قوت او عظیم و حکمت وی غیرمتناهی. | ۵ 5 |
Grande è il Signore, onnipotente, la sua sapienza non ha confini.
خداوند مسکینان را برمی افرازد و شریران را به زمین میاندازد. | ۶ 6 |
Il Signore sostiene gli umili ma abbassa fino a terra gli empi.
خداوند را با تشکر بسرایید. خدای ما را با بربط سرود بخوانید. | ۷ 7 |
Cantate al Signore un canto di grazie, intonate sulla cetra inni al nostro Dio.
که آسمانهارا با ابرها میپوشاند و باران را برای زمین مهیامی نماید و گیاه را بر کوهها میرویاند. | ۸ 8 |
Egli copre il cielo di nubi, prepara la pioggia per la terra, fa germogliare l'erba sui monti.
که بهایم را آذوقه میدهد و بچه های غراب را که او رامی خوانند. | ۹ 9 |
Provvede il cibo al bestiame, ai piccoli del corvo che gridano a lui.
در قوت اسب رغبت ندارد، و ازساقهای انسان راضی نمی باشد. | ۱۰ 10 |
Non fa conto del vigore del cavallo, non apprezza l'agile corsa dell'uomo.
رضامندی خداوند از ترسندگان وی است و از آنانی که به رحمت وی امیدوارند. | ۱۱ 11 |
Il Signore si compiace di chi lo teme, di chi spera nella sua grazia.
ای اورشلیم، خداوند را تسبیح بخوان. ای صهیون، خدای خود را حمد بگو. | ۱۲ 12 |
Glorifica il Signore, Gerusalemme, loda il tuo Dio, Sion. Alleluia.
زیرا که پشت بندهای دروازه هایت را مستحکم کرده وفرزندانت را در اندرونت مبارک فرموده است. | ۱۳ 13 |
Perché ha rinforzato le sbarre delle tue porte, in mezzo a te ha benedetto i tuoi figli.
که حدود تو را سلامتی میدهد و تو را ازمغز گندم سیر میگرداند. | ۱۴ 14 |
Egli ha messo pace nei tuoi confini e ti sazia con fior di frumento.
که کلام خود را برزمین فرستاده است و قول او به زودی هرچه تمام تر میدود. | ۱۵ 15 |
Manda sulla terra la sua parola, il suo messaggio corre veloce.
که برف را مثل پشم میباراند، و ژاله را مثل خاکستر میپاشد. | ۱۶ 16 |
Fa scendere la neve come lana, come polvere sparge la brina.
که تگرگ خودرا در قطعهها میاندازد؛ و کیست که پیش سرمای او تواند ایستاد؟ | ۱۷ 17 |
Getta come briciole la grandine, di fronte al suo gelo chi resiste?
کلام خود را میفرستد وآنها را میگدازد. باد خویش را میوزاند، پس آبها جاری میشود. | ۱۸ 18 |
Manda una sua parola ed ecco si scioglie, fa soffiare il vento e scorrono le acque.
کلام خود را به یعقوب بیان کرده، و فرایض و داوریهای خویش را به اسرائیل. | ۱۹ 19 |
Annunzia a Giacobbe la sua parola, le sue leggi e i suoi decreti a Israele.
با هیچ امتی چنین نکرده است و داوریهای او را ندانستهاند. هللویاه! | ۲۰ 20 |
Così non ha fatto con nessun altro popolo, non ha manifestato ad altri i suoi precetti. Alleluia.