مزامیر 147

۱ 1 هللویاه، زیرا خدای ما را سراییدن نیکو است و دل پسند، و تسبیح خواندن شایسته است!

Alleluia. Praise the Lord, because the psalm is good. Delightful and beautiful praise shall be for our God.

۲ 2 خداوند اورشلیم را بنامی کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید.

The Lord builds up Jerusalem. He will gather together the dispersed of Israel.

۳ 3 شکسته دلان را شفا می‌دهد و جراحت های ایشان را می‌بندد.

He heals the contrite of heart, and he binds up their sorrows.

۴ 4 عدد ستارگان را می‌شمارد وجمیع آنها را به نام می‌خواند.

He numbers the multitude of the stars, and he calls them all by their names.

۵ 5 خداوند ما بزرگ است و قوت او عظیم و حکمت وی غیرمتناهی.

Great is our Lord, and great is his virtue. And of his wisdom, there is no number.

۶ 6 خداوند مسکینان را برمی افرازد و شریران را به زمین می‌اندازد.

The Lord lifts up the meek, but he brings down the sinner, even to the ground.

۷ 7 خداوند را با تشکر بسرایید. خدای ما را با بربط سرود بخوانید.

Sing before the Lord with confession. Play psalms to our God on a stringed instrument.

۸ 8 که آسمانهارا با ابرها می‌پوشاند و باران را برای زمین مهیامی نماید و گیاه را بر کوهها می‌رویاند.

He covers heaven with clouds, and he prepares rain for the earth. He produces grass on the mountains and herbs for the service of men.

۹ 9 که بهایم را آذوقه می‌دهد و بچه های غراب را که او رامی خوانند.

He gives their food to beasts of burden and to young ravens that call upon him.

۱۰ 10 در قوت اسب رغبت ندارد، و ازساقهای انسان راضی نمی باشد.

He will not have good will for the strength of the horse, nor will he be well pleased with the legs of a man.

۱۱ 11 رضامندی خداوند از ترسندگان وی است و از آنانی که به رحمت وی امیدوارند.

The Lord is well pleased with those who fear him and with those who hope in his mercy.

۱۲ 12 ‌ای اورشلیم، خداوند را تسبیح بخوان. ای صهیون، خدای خود را حمد بگو.

Alleluia. Praise the Lord, O Jerusalem. Praise your God, O Zion.

۱۳ 13 زیرا که پشت بندهای دروازه هایت را مستحکم کرده وفرزندانت را در اندرونت مبارک فرموده است.

For he has reinforced the bars of your gates. He has blessed your sons within you.

۱۴ 14 که حدود تو را سلامتی می‌دهد و تو را ازمغز گندم سیر می‌گرداند.

He has stationed peace at your borders, and he has satisfied you with the fat of the grain.

۱۵ 15 که کلام خود را برزمین فرستاده است و قول او به زودی هر‌چه تمام تر می‌دود.

He sends forth his eloquence to the earth. His word runs swiftly.

۱۶ 16 که برف را مثل پشم می‌باراند، و ژاله را مثل خاکستر می‌پاشد.

He provides snow like wool. He strews clouds like ashes.

۱۷ 17 که تگرگ خودرا در قطعه‌ها می‌اندازد؛ و کیست که پیش سرمای او تواند ایستاد؟

He sends his ice crystals like morsels. Who can stand firm before the face of his cold?

۱۸ 18 کلام خود را می‌فرستد وآنها را می‌گدازد. باد خویش را می‌وزاند، پس آبها جاری می‌شود.

He will send forth his word, and it will melt them. His Spirit will breathe out, and the waters will flow.

۱۹ 19 کلام خود را به یعقوب بیان کرده، و فرایض و داوریهای خویش را به اسرائیل.

He announces his word to Jacob, his justices and his judgments to Israel.

۲۰ 20 با هیچ امتی چنین نکرده است و داوریهای او را ندانسته‌اند. هللویاه!

He has not done so much for every nation, and he has not made his judgments manifest to them. Alleluia.