مزامیر 142

۱ 1 قصیده داود و دعا وقتیکه در مغاره بود به آواز خود نزد خداوند فریادبرمی آورم. به آواز خود نزد خداوندتضرع می‌نمایم.

I LIKWIRKI ngil laud ong Ieowa. Ki ngil ai i kin ngidingideki ong Ieowa.

۲ 2 ناله خود را در حضور اوخواهم ریخت. تنگی های خود را نزد او بیان خواهم کرد.

I kin kasansale ong i ai apwal akan, o i padaki ong i katoutou pa i kan.

۳ 3 وقتی که روح من در من مدهوش می‌شود. پس تو طریقت مرا دانسته‌ای. در راهی که می‌روم دام برای من پنهان کرده‌اند.

Ngen i lao luetala, kom ap pan kotin apapwali. Irail rir wiai ong ia insar eu liman al, me i kin weid ia.

۴ 4 به طرف راست بنگر و ببین که کسی نیست که مرا بشناسد. ملجا برای من نابود شد. کسی نیست که در فکرجان من باشد.

I kilang ni pali maun i, ari sota, me men sauasa ia; i sota kak pitila, pwe sota me kin idok ia.

۵ 5 نزد تو‌ای خداوند فریاد کردم وگفتم که تو ملجا و حصه من در زمین زندگان هستی.

Maing Ieowa, i likwir wong komui, o potoan: Komui me ai paip, o pwais ai nan sap en me maur akan.

۶ 6 به ناله من توجه کن زیرا که بسیار ذلیلم! مرا از جفاکنندگانم برهان، زیرا که از من زورآورترند.

Kom kotin mangi ai weriwer, pwe ngai meid luet; dore ia la sang me kin pakipaki ia; pwe ngai sota itar ong ir.

۷ 7 جان مرا از زندان درآور تا نام تو را حمد گویم. عادلان گرداگرد من خواهند آمد زیراکه به من احسان نموده‌ای.

Kalua sang ngen i nan imateng, pwe i en kapinga mar omui. Me pung kan pan pokon dong ia, ma kom pan kotin sauasa ia.