مزامیر 141

۱ 1 مزمور داود ای خداوند تو را می‌خوانم. نزد من بشتاب! و چون تو را بخوانم آوازمرا بشنو!

Psaume de David. Éternel! je t’ai invoqué; hâte-toi vers moi. Prête l’oreille à ma voix, quand je crie à toi.

۲ 2 دعای من به حضور تو مثل بخورآراسته شود، و برافراشتن دستهایم، مثل هدیه شام.

Que ma prière vienne devant toi comme l’encens, l’élévation de mes mains comme l’offrande du soir!

۳ 3 ‌ای خداوند، بر دهان من نگاهبانی فرما و درلبهایم را نگاه دار.

Mets, ô Éternel! une garde à ma bouche, veille sur l’entrée de mes lèvres.

۴ 4 دل مرا به عمل بد مایل مگردان تا مرتکب اعمال زشت با مردان بدکارنشوم. و از چیزهای لذیذ ایشان نخورم.

N’incline mon cœur à aucune chose mauvaise, pour pratiquer de méchantes actions avec des hommes qui sont des ouvriers d’iniquité; et que je ne mange pas de leurs délices.

۵ 5 مرد عادل مرا بزند و لطف خواهد بود، و مرا تادیب نماید و روغن برای سر خواهد بود! و سر من آن راابا نخواهد نمود زیرا که در بدیهای ایشان نیزدعای من دایم خواهد بود.

Que le juste me frappe, c’est une faveur; qu’il me reprenne, c’est une huile excellente; ma tête ne la refusera pas, car ma prière sera encore là dans leurs calamités.

۶ 6 چون داوران ایشان از سر صخره‌ها انداخته شوند، آنگاه سخنان مراخواهند شنید زیرا که شیرین است.

Que leurs juges soient précipités des rochers, alors ils entendront mes paroles, car elles sont douces.

۷ 7 مثل کسی‌که زمین را فلاحت و شیار بکند، استخوانهای مابر سر قبرها پراکنده می‌شود. (Sheol h7585)

Nos os sont dispersés à la gueule du shéol, comme quand on coupe et qu’on fend [du bois] sur la terre. (Sheol h7585)

۸ 8 زیرا که‌ای یهوه خداوند، چشمان من بسوی توست. و بر تو توکل دارم. پس جان مرا تلف منما!

Car, ô Éternel, Seigneur! mes yeux sont sur toi, je me confie en toi; n’abandonne pas mon âme.

۹ 9 مرا از دامی که برای من نهاده‌اند نگاه دار و از کمندهای گناهکاران.

Garde-moi du piège qu’ils m’ont tendu, et des lacets des ouvriers d’iniquité.

۱۰ 10 شریران به دامهای خود بیفتند و من بسلامتی در بگذرم.

Que les méchants tombent dans leurs propres filets, tandis que moi je passe outre.