مزامیر 137

۱ 1 نزد نهرهای بابل آنجا نشستیم وگریه نیز کردیم، چون صهیون را به یاد آوردیم.

我們曾在巴比倫的河邊坐下， 一追想錫安就哭了。

۲ 2 بربطهای خود را آویختیم بردرختان بید که در میان آنها بود.

我們把琴掛在那裏的柳樹上；

۳ 3 زیرا آنانی که مارا به اسیری برده بودند، در آنجا از ما سرودخواستند؛ و آنانی که ما را تاراج کرده بودند، شادمانی (خواستند) که «یکی از سرودهای صهیون را برای ما بسرایید.»

因為在那裏，擄掠我們的要我們唱歌， 搶奪我們的要我們作樂，說： 給我們唱一首錫安歌吧！

۴ 4 چگونه سرود خداوند را، در زمین بیگانه بخوانیم؟

我們怎能在外邦唱耶和華的歌呢？

۵ 5 اگر تو را‌ای اورشلیم فراموش کنم، آنگاه دست راست من فراموش کند.

耶路撒冷啊，我若忘記你， 情願我的右手忘記技巧！

۶ 6 اگر تو را به یادنیاورم، آنگاه زبانم به کامم بچسبد، اگر اورشلیم رابر همه شادمانی خود ترجیح ندهم.

我若不記念你， 若不看耶路撒冷過於我所最喜樂的， 情願我的舌頭貼於上膛！

۷ 7 ای خداوند، روز اورشلیم را برای بنی ادوم به یادآور، که گفتند: «منهدم سازید، تا بنیادش منهدم سازید!»

耶路撒冷遭難的日子， 以東人說：拆毀！拆毀！ 直拆到根基！ 耶和華啊，求你記念這仇！

۸ 8 ‌ای دختر بابل که خراب خواهی شد، خوشابحال آنکه به تو جزا دهد چنانکه تو به ماجزا دادی!

將要被滅的巴比倫城啊， 報復你像你待我們的，那人便為有福！

۹ 9 خوشابحال آنکه اطفال تو را بگیرد وایشان را به صخره‌ها بزند.

拿你的嬰孩摔在磐石上的， 那人便為有福！