مزامیر 132

۱ 1 سرود درجات ای خداوند برای داود به یاد آور، همه مذلتهای او را.

Ein Lied im höhern Chor. Gedenke, HERR, an David und all sein Leiden,

۲ 2 چگونه برای خداوند قسم خورد و برای قادر مطلق یعقوب نذر نمود

der dem HERRN schwur und gelobte dem Mächtigen Jakobs:

۳ 3 که به خیمه خانه خود هرگز داخل نخواهم شد، و بر بستر تختخواب خود برنخواهم آمد.

“Ich will nicht in die Hütte meines Hauses gehen noch mich aufs Lager meines Bettes legen,

۴ 4 خواب به چشمان خود نخواهم داد و نه پینکی به مژگان خویش،

ich will meine Augen nicht schlafen lassen noch meine Augenlider schlummern,

۵ 5 تا مکانی برای خداوندپیدا کنم و مسکنی برای قادر مطلق یعقوب.

bis ich eine Stätte finde für den HERRN, zur Wohnung des Mächtigen Jakobs.”

۶ 6 اینک ذکر آن را در افراته شنیدیم و آن را درصحرای یعاریم یافتیم.

Siehe, wir hörten von ihr in Ephratha; wir haben sie gefunden auf dem Felde des Waldes.

۷ 7 به مسکن های او داخل شویم و نزد قدمگاه وی پرستش نماییم.

Wir wollen in seine Wohnung gehen und anbeten vor seinem Fußschemel.

۸ 8 ‌ای خداوند به آرامگاه خود برخیز و بیا، تو و تابوت قوت تو.

HERR, mache dich auf zu deiner Ruhe, du und die Lade deiner Macht!

۹ 9 کاهنان تو به عدالت ملبس شوند ومقدسانت ترنم نمایند.

Deine Priester laß sich kleiden mit Gerechtigkeit und deine Heiligen sich freuen.

۱۰ 10 به‌خاطر بنده خودداود، روی مسیح خود را برمگردان.

Wende nicht weg das Antlitz deines Gesalbten um deines Knechtes David willen.

۱۱ 11 خداوند برای داود به راستی قسم خورد و از آن برنخواهدگشت که «از ثمره صلب تو بر تخت تو خواهم گذاشت.

Der HERR hat David einen wahren Eid geschworen, davon wird er sich nicht wenden: “Ich will dir auf deinen Stuhl setzen die Frucht deines Leibes.

۱۲ 12 اگر پسران تو عهد مرا نگاه دارند وشهادتم را که بدیشان می‌آموزم، پسران ایشان نیزبر کرسی تو تا به ابد خواهند نشست.»

Werden deine Kinder meinen Bund halten und mein Zeugnis, das ich sie lehren werde, so sollen auch ihre Kinder auf deinem Stuhl sitzen ewiglich.”

۱۳ 13 زیرا که خداوند صهیون را برگزیده است وآن را برای مسکن خویش مرغوب فرموده.

Denn der HERR hat Zion erwählt und hat Lust, daselbst zu wohnen.

۱۴ 14 «این است آرامگاه من تا ابدالاباد. اینجا ساکن خواهم بود زیرا در این رغبت دارم.

“Dies ist meine Ruhe ewiglich, hier will ich wohnen; denn es gefällt mir wohl.

۱۵ 15 آذوقه آن را هرآینه برکت خواهم داد و فقیرانش را به نان سیر خواهم ساخت،

Ich will ihre Speise segnen und ihren Armen Brot genug geben.

۱۶ 16 و کاهنانش را به نجات ملبس خواهم ساخت و مقدسانش هرآینه ترنم خواهند نمود.

Ihre Priester will ich mit Heil kleiden, und ihre Heiligen sollen fröhlich sein.

۱۷ 17 در آنجا شاخ داود را خواهم رویانید و چراغی برای مسیح خود آماده خواهم ساخت.

Daselbst soll aufgehen das Horn Davids; ich habe meinen Gesalbten eine Leuchte zugerichtet.

۱۸ 18 دشمنان او را به خجالت ملبس خواهم ساخت و تاج او بر وی شکوفه خواهدآورد.»

Seine Feinde will ich mit Schanden kleiden; aber über ihm soll blühen seine Krone.”