< مزامیر 129 >

سرود درجات چه بسیار از طفولیتم مرا اذیت رسانیدند. اسرائیل الان بگویند: ۱ 1
En visa i högre choren. De hafva ofta trängt mig, allt ifrå min ungdom; så säge Israel;
چه بسیار از طفولیتم مرا اذیت رسانیدند. لیکن بر من غالب نیامدند. ۲ 2
De hafva ofta trängt mig, allt ifrå min ungdom; men de vordo mig icke öfvermägtige.
شیار کنندگان بر پشت من شیار کردند، و شیارهای خود را درازنمودند. ۳ 3
De plöjare hafva plöjt på min rygg, och dragit sina fårar långa.
اما خداوند عادل است و بندهای شریران راگسیخت. ۴ 4
Herren, som rättfärdig är, hafver de ogudaktigas rep afhuggit.
خجل و برگردانیده شوند همه کسانی که از صهیون نفرت دارند. ۵ 5
Ack! att på skam komma måtte och tillbakavända, alle de som Zion hätske äro.
مثل گیاه بر پشت بامهاباشند، که پیش از آن که آن را بچینند می‌خشکد. ۶ 6
Ack! att de måtte vara såsom gräs på taken, hvilket förtorkas, förr än det uppskärs;
که درونده دست خود را از آن پر نمی کند و نه دسته بند آغوش خود را. ۷ 7
Af hvilkom skördemannen icke uppfyller sina hand, ej heller han, som binder kärfvarna, sin famn;
و راهگذاران نمی گویند برکت خداوند بر شما باد. شما را به نام خداوند مبارک می‌خوانیم. ۸ 8
Och de, som framom gå icke säga: Herrans välsignelse vare öfver eder; vi välsigne eder i Herrans Namn.

< مزامیر 129 >