< مزامیر 129 >
سرود درجات چه بسیار از طفولیتم مرا اذیت رسانیدند. اسرائیل الان بگویند: | ۱ 1 |
En visa i högre choren. De hafva ofta trängt mig, allt ifrå min ungdom; så säge Israel;
چه بسیار از طفولیتم مرا اذیت رسانیدند. لیکن بر من غالب نیامدند. | ۲ 2 |
De hafva ofta trängt mig, allt ifrå min ungdom; men de vordo mig icke öfvermägtige.
شیار کنندگان بر پشت من شیار کردند، و شیارهای خود را درازنمودند. | ۳ 3 |
De plöjare hafva plöjt på min rygg, och dragit sina fårar långa.
اما خداوند عادل است و بندهای شریران راگسیخت. | ۴ 4 |
Herren, som rättfärdig är, hafver de ogudaktigas rep afhuggit.
خجل و برگردانیده شوند همه کسانی که از صهیون نفرت دارند. | ۵ 5 |
Ack! att på skam komma måtte och tillbakavända, alle de som Zion hätske äro.
مثل گیاه بر پشت بامهاباشند، که پیش از آن که آن را بچینند میخشکد. | ۶ 6 |
Ack! att de måtte vara såsom gräs på taken, hvilket förtorkas, förr än det uppskärs;
که درونده دست خود را از آن پر نمی کند و نه دسته بند آغوش خود را. | ۷ 7 |
Af hvilkom skördemannen icke uppfyller sina hand, ej heller han, som binder kärfvarna, sin famn;
و راهگذاران نمی گویند برکت خداوند بر شما باد. شما را به نام خداوند مبارک میخوانیم. | ۸ 8 |
Och de, som framom gå icke säga: Herrans välsignelse vare öfver eder; vi välsigne eder i Herrans Namn.