مزامیر 121

۱ 1 سرود درجات چشمان خود را به سوی کوههابرمی افرازم، که از آنجا اعانت من می‌آید. [ترجمه درست این آیه اینست: «چشمان خودرا بسوی کوهها برمی افرازم. اعانت من از کجا می‌آید؟» ]

Cántico gradual. ALZARÉ mis ojos á los montes, de donde vendrá mi socorro.

۲ 2 اعانت من از جانب خداوند است، که آسمان و زمین را آفرید.

Mi socorro [viene] de Jehová, que hizo los cielos y la tierra.

۳ 3 او نخواهد گذاشت که پای تو لغزش خورد. او که حافظ توست نخواهدخوابید.

No dará tu pie al resbaladero; ni se dormirá el que te guarda.

۴ 4 اینک او که حافظ اسرائیل است، نمی خوابد و به خواب نمی رود.

He aquí, no se adormecerá ni dormirá el que guarda á Israel.

۵ 5 خداوند حافظ تو می‌باشد. خداوند به‌دست راستت سایه تو است.

Jehová es tu guardador: Jehová es tu sombra á tu mano derecha.

۶ 6 آفتاب در روز به تو اذیت نخواهد رسانید و نه ماهتاب در شب.

El sol no te fatigará de día, ni la luna de noche.

۷ 7 خداوندتو را از هر بدی نگاه می‌دارد. او جان تو را حفظخواهد کرد.

Jehová te guardará de todo mal: él guardará tu alma.

۸ 8 خداوند خروج و دخولت را نگاه خواهد داشت، از الان و تا ابدالاباد.

Jehová guardará tu salida y tu entrada, desde ahora y para siempre.