مزامیر 121

۱ 1 سرود درجات چشمان خود را به سوی کوههابرمی افرازم، که از آنجا اعانت من می‌آید. [ترجمه درست این آیه اینست: «چشمان خودرا بسوی کوهها برمی افرازم. اعانت من از کجا می‌آید؟» ]

I JARADAN nana kan, waja jauaj pa i pan pwarado jan ia.

۲ 2 اعانت من از جانب خداوند است، که آسمان و زمین را آفرید.

Jauaj pa i pan pwarado jan ren Ieowa, me kotin kapikadar lan o jappa.

۳ 3 او نخواهد گذاشت که پای تو لغزش خورد. او که حافظ توست نخواهدخوابید.

A jota pan kotin mueid on na om, en krijedi; o me kin jinjila uk, jota kin jaimokala.

۴ 4 اینک او که حافظ اسرائیل است، نمی خوابد و به خواب نمی رود.

Kilan, jile pan Ijrael jota kin jaimok de jaimok kalik.

۵ 5 خداوند حافظ تو می‌باشد. خداوند به‌دست راستت سایه تو است.

Ieowa iei jile pa om, Ieowa iei motan pa om pali maun.

۶ 6 آفتاب در روز به تو اذیت نخواهد رسانید و نه ماهتاب در شب.

Katipin jota pan dakar uk nin ran de maram ni pon.

۷ 7 خداوندتو را از هر بدی نگاه می‌دارد. او جان تو را حفظخواهد کرد.

Ieowa pan kotin pera wei jan uk jon en jued karoj, a pan kotin jinjila nen om.

۸ 8 خداوند خروج و دخولت را نگاه خواهد داشت، از الان و تا ابدالاباد.

Ieowa pan kotin jinjila uk ni om pedoi o pedelon, jan met o kokolata.