مزامیر 121

۱ 1 سرود درجات چشمان خود را به سوی کوههابرمی افرازم، که از آنجا اعانت من می‌آید. [ترجمه درست این آیه اینست: «چشمان خودرا بسوی کوهها برمی افرازم. اعانت من از کجا می‌آید؟» ]

Ein Stufenlied. / Ich hebe meine Augen zu den Bergen: / Woher wird mir Hilfe kommen?

۲ 2 اعانت من از جانب خداوند است، که آسمان و زمین را آفرید.

Meine Hilfe kommt von Jahwe, / Der Himmel und Erde geschaffen hat.

۳ 3 او نخواهد گذاشت که پای تو لغزش خورد. او که حافظ توست نخواهدخوابید.

Wird er deinen Fuß wohl wanken lassen? / Wird etwa dein Hüter schlummern?

۴ 4 اینک او که حافظ اسرائیل است، نمی خوابد و به خواب نمی رود.

Sieh, nicht wird schlummern oder gar schlafen / Israels Hüter.

۵ 5 خداوند حافظ تو می‌باشد. خداوند به‌دست راستت سایه تو است.

Jahwe ist dein Hüter, / Jahwe ist dein Schatten über deiner rechten Hand.

۶ 6 آفتاب در روز به تو اذیت نخواهد رسانید و نه ماهتاب در شب.

Tagsüber wird dich die Sonne nicht stechen / Und der Mond nicht des Nachts.

۷ 7 خداوندتو را از هر بدی نگاه می‌دارد. او جان تو را حفظخواهد کرد.

Jahwe wird dich behüten vor allem Übel, / Er wird deine Seele behüten.

۸ 8 خداوند خروج و دخولت را نگاه خواهد داشت، از الان و تا ابدالاباد.

Jahwe wird deinen Ausgang und Eingang behüten / Von nun an bis in Ewigkeit.