مزامیر 121

۱ 1 سرود درجات چشمان خود را به سوی کوههابرمی افرازم، که از آنجا اعانت من می‌آید. [ترجمه درست این آیه اینست: «چشمان خودرا بسوی کوهها برمی افرازم. اعانت من از کجا می‌آید؟» ]

J’ai levé les yeux vers les montagnes, d’où me viendra le secours.

۲ 2 اعانت من از جانب خداوند است، که آسمان و زمین را آفرید.

Mon secours vient du Seigneur, qui a fait le ciel et la terre.

۳ 3 او نخواهد گذاشت که پای تو لغزش خورد. او که حافظ توست نخواهدخوابید.

Qu’il ne permette pas que ton pied soit ébranlé, et qu’il ne s’assoupisse pas, celui qui te garde.

۴ 4 اینک او که حافظ اسرائیل است، نمی خوابد و به خواب نمی رود.

Vois, il ne s’assoupira, ni ne dormira, celui qui garde Israël.

۵ 5 خداوند حافظ تو می‌باشد. خداوند به‌دست راستت سایه تو است.

C’est le Seigneur qui te garde, c’est le Seigneur qui est ta protection; il est sur ta main droite.

۶ 6 آفتاب در روز به تو اذیت نخواهد رسانید و نه ماهتاب در شب.

Pendant le jour, le soleil ne le brûlera pas, ni la lune pendant la nuit.

۷ 7 خداوندتو را از هر بدی نگاه می‌دارد. او جان تو را حفظخواهد کرد.

Le Seigneur te garde de tout mal; que le Seigneur garde ton âme.

۸ 8 خداوند خروج و دخولت را نگاه خواهد داشت، از الان و تا ابدالاباد.

Que le Seigneur garde ton entrée et ta sortie, dès ce moment et jusqu’à jamais.