مزامیر 121

۱ 1 سرود درجات چشمان خود را به سوی کوههابرمی افرازم، که از آنجا اعانت من می‌آید. [ترجمه درست این آیه اینست: «چشمان خودرا بسوی کوهها برمی افرازم. اعانت من از کجا می‌آید؟» ]

Hodočasnička pjesma. K brdima oči svoje uzdižem: odakle će mi doći pomoć?

۲ 2 اعانت من از جانب خداوند است، که آسمان و زمین را آفرید.

Pomoć je moja od Jahve koji stvori nebo i zemlju.

۳ 3 او نخواهد گذاشت که پای تو لغزش خورد. او که حافظ توست نخواهدخوابید.

Tvojoj nozi on posrnuti ne da i neće zadrijemati on, čuvar tvoj.

۴ 4 اینک او که حافظ اسرائیل است، نمی خوابد و به خواب نمی رود.

Ne, ne drijema i ne spava on, čuvar Izraelov.

۵ 5 خداوند حافظ تو می‌باشد. خداوند به‌دست راستت سایه تو است.

Jahve je čuvar tvoj, Jahve je zasjen tvoj s desne tvoje!

۶ 6 آفتاب در روز به تو اذیت نخواهد رسانید و نه ماهتاب در شب.

Neće ti sunce nauditi danju ni mjesec noću.

۷ 7 خداوندتو را از هر بدی نگاه می‌دارد. او جان تو را حفظخواهد کرد.

Čuvao te Jahve od zla svakoga, čuvao dušu tvoju!

۸ 8 خداوند خروج و دخولت را نگاه خواهد داشت، از الان و تا ابدالاباد.

Čuvao Jahve tvoj izlazak i povratak odsada dovijeka.