< مزامیر 120 >

سرود درجات نزد خداوند در تنگی خود فریادکردم و مرا اجابت فرمود. ۱ 1
‌ای خداوند جان مرا خلاصی ده از لب دروغ و از زبان حیله گر. ۲ 2
چه چیز به تو داده شود و چه چیز بر توافزوده گردد، ای زبان حیله گر؟ ۳ 3
تیرهای تیزجباران با اخگرهای طاق! ۴ 4
وای بر من که در ماشک ماوا گزیده‌ام و در خیمه های قیدار ساکن شده‌ام. ۵ 5
چه طویل شدسکونت جان من با کسی‌که سلامتی را دشمن می‌دارد. ۶ 6
من از اهل سلامتی هستم، لیکن چون سخن می‌گویم، ایشان آماده جنگ می‌باشند. ۷ 7

< مزامیر 120 >