مزامیر 11

۱ 1 برای سالار مغنیان. مزمور داود بر خداوند توکل می‌دارم. چرا به‌جانم می گویید: «مثل مرغ به کوه خودبگریزید.

Au chef des chantres; de David. L’Eternel est mon abri: comment me dites-vous: "Fuis vers la montagne comme un oiseau?

۲ 2 زیرا اینک شریران کمان را می‌کشند وتیر را به زه نهاده‌اند، تا بر راست دلان در تاریکی بیندازند.

Car voici que les méchants bandent leur arc, fixent leur flèche sur la corde,

۳ 3 زیرا که ارکان منهدم می‌شوند و مردعادل چه کند؟»

pour la lancer, dans les ténèbres, contre les cœurs droits. Si les fondements sont renversés, que peut faire le juste?"

۴ 4 خداوند در هیکل قدس خود است و کرسی خداوند در آسمان. چشمان او می‌نگرد، پلکهای وی بنی آدم را می‌آزماید.

L’Eternel, dans son saint palais, l’Eternel, dont le trône est aux cieux, ses yeux regardent, ses paupières distinguent les fils d’Adam.

۵ 5 خداوند مرد عادل راامتحان می‌کند؛ و اما از شریر و ظلم دوست، جان او نفرت می‌دارد.

L’Eternel éprouve le juste, mais le méchant et le partisan de la violence, il les hait de toute son âme.

۶ 6 بر شریر دامها و آتش وکبریت خواهد بارانید، و باد سموم حصه پیاله ایشان خواهد بود.

Il fait pleuvoir sur les impies des charbons ardents: le feu, le soufre et un vent brûlant sont le lot qui leur échoit en partage.

۷ 7 زیرا خداوند عادل است وعدالت را دوست می‌دارد، و راستان روی او راخواهند دید.

Car l’Eternel est juste, il aime ce qui est juste: quiconque est droit contemplera sa face.