< مزامیر 107 >

خداوند را حمد بگویید زیرا که اونیکو است و رحمت او باقی است تا ابدالاباد. ۱ 1
הדו ליהוה כי טוב כי לעולם חסדו׃
فدیه شدگان خداوند این را بگویند که ایشان را از دست دشمن فدیه داده است. ۲ 2
יאמרו גאולי יהוה אשר גאלם מיד צר׃
وایشان را از بلدان جمع کرده، از مشرق و مغرب واز شمال و جنوب. ۳ 3
ומארצות קבצם ממזרח וממערב מצפון ומים׃
در صحرا آواره شدند و دربادیه‌ای بی‌طریق و شهری برای سکونت نیافتند. ۴ 4
תעו במדבר בישימון דרך עיר מושב לא מצאו׃
گرسنه و تشنه نیز شدند و جان ایشان در ایشان مستمند گردید. ۵ 5
רעבים גם צמאים נפשם בהם תתעטף׃
آنگاه در تنگی خود نزدخداوند فریاد برآوردند و ایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید. ۶ 6
ויצעקו אל יהוה בצר להם ממצוקותיהם יצילם׃
و ایشان را به راه مستقیم رهبری نمود، تا به شهری مسکون درآمدند. ۷ 7
וידריכם בדרך ישרה ללכת אל עיר מושב׃
پس خداوند را به‌سبب رحمتش تشکرنمایند و به‌سبب کارهای عجیب وی با بنی آدم. ۸ 8
יודו ליהוה חסדו ונפלאותיו לבני אדם׃
زیرا که جان آرزومند را سیر گردانید و جان گرسنه را از چیزهای نیکو پر ساخت. ۹ 9
כי השביע נפש שקקה ונפש רעבה מלא טוב׃
آنانی که در تاریکی و سایه موت نشسته بودند، که درمذلت و آهن بسته شده بودند. ۱۰ 10
ישבי חשך וצלמות אסירי עני וברזל׃
زیرا به کلام خدامخالفت نمودند و به نصیحت حضرت اعلی اهانت کردند. ۱۱ 11
כי המרו אמרי אל ועצת עליון נאצו׃
و او دل ایشان را به مشقت ذلیل ساخت. بلغزیدند و مدد کننده‌ای نبود. ۱۲ 12
ויכנע בעמל לבם כשלו ואין עזר׃
آنگاه در تنگی خود نزد خداوند فریاد برآوردند وایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید. ۱۳ 13
ויזעקו אל יהוה בצר להם ממצקותיהם יושיעם׃
ایشان را از تاریکی و سایه موت بیرون آورد وبندهای ایشان را بگسست. ۱۴ 14
יוציאם מחשך וצלמות ומוסרותיהם ינתק׃
پس خداوند را به‌سبب رحمتش تشکرنمایند و به‌سبب کارهای عجیب او با بنی آدم. ۱۵ 15
יודו ליהוה חסדו ונפלאותיו לבני אדם׃
زیرا که دروازه های برنجین را شکسته، وبندهای آهنین را پاره کرده است. ۱۶ 16
כי שבר דלתות נחשת ובריחי ברזל גדע׃
احمقان به‌سبب طریق شریرانه خود و به‌سبب گناهان خویش، خود را ذلیل ساختند. ۱۷ 17
אולים מדרך פשעם ומעונתיהם יתענו׃
جان ایشان هرقسم خوراک را مکروه داشت و به دروازه های موت نزدیک شدند. ۱۸ 18
כל אכל תתעב נפשם ויגיעו עד שערי מות׃
آنگاه در تنگی خود نزدخداوند فریاد برآوردند و ایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید. ۱۹ 19
ויזעקו אל יהוה בצר להם ממצקותיהם יושיעם׃
کلام خود را فرستاده، ایشان را شفا بخشید و ایشان را از هلاکتهای ایشان رهانید. ۲۰ 20
ישלח דברו וירפאם וימלט משחיתותם׃
پس خداوند را به‌سبب رحمتش تشکرنمایند و به‌سبب کارهای عجیب او با بنی آدم. ۲۱ 21
יודו ליהוה חסדו ונפלאותיו לבני אדם׃
و قربانی های تشکر را بگذرانند و اعمال وی رابه ترنم ذکر کنند. ۲۲ 22
ויזבחו זבחי תודה ויספרו מעשיו ברנה׃
آنانی که در کشتیها به دریارفتند، و در آبهای کثیر شغل کردند. ۲۳ 23
יורדי הים באניות עשי מלאכה במים רבים׃
اینان کارهای خداوند را دیدند و اعمال عجیب او را درلجه‌ها. ۲۴ 24
המה ראו מעשי יהוה ונפלאותיו במצולה׃
او گفت پس باد تند را وزانید و امواج آن را برافراشت. ۲۵ 25
ויאמר ויעמד רוח סערה ותרומם גליו׃
به آسمانها بالا رفتند و به لجه‌ها فرود شدند و جان ایشان از سخنی گداخته گردید. ۲۶ 26
יעלו שמים ירדו תהומות נפשם ברעה תתמוגג׃
سرگردان گشته، مثل مستان افتان وخیزان شدند و عقل ایشان تمام حیران گردید. ۲۷ 27
יחוגו וינועו כשכור וכל חכמתם תתבלע׃
آنگاه در تنگی خود نزد خداوند فریادبرآوردند و ایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید. ۲۸ 28
ויצעקו אל יהוה בצר להם וממצוקתיהם יוציאם׃
طوفان را به آرامی ساکت ساخت که موجهایش ساکن گردید. ۲۹ 29
יקם סערה לדממה ויחשו גליהם׃
پس مسرور شدندزیرا که آسایش یافتند و ایشان را به بندر مرادایشان رسانید. ۳۰ 30
וישמחו כי ישתקו וינחם אל מחוז חפצם׃
پس خداوند را به‌سبب رحمتش تشکرنمایند و به‌سبب کارهای عجیب او با بنی آدم. ۳۱ 31
יודו ליהוה חסדו ונפלאותיו לבני אדם׃
و او را در مجمع قوم متعال بخوانند و درمجلس مشایخ او را تسبیح بگویند. ۳۲ 32
וירממוהו בקהל עם ובמושב זקנים יהללוהו׃
او نهرها رابه بادیه مبدل کرد و چشمه های آب را به زمین تشنه. ۳۳ 33
ישם נהרות למדבר ומצאי מים לצמאון׃
و زمین بارور را نیز به شوره زار، به‌سبب شرارت ساکنان آن. ۳۴ 34
ארץ פרי למלחה מרעת ישבי בה׃
بادیه را به دریاچه آب مبدل کرد و زمین خشک را به چشمه های آب. ۳۵ 35
ישם מדבר לאגם מים וארץ ציה למצאי מים׃
و گرسنگان را در آنجا ساکن ساخت تا شهری برای سکونت بنا نمودند. ۳۶ 36
ויושב שם רעבים ויכוננו עיר מושב׃
و مزرعه‌ها کاشتند وتاکستانها غرس نمودند و حاصل غله به عمل آوردند. ۳۷ 37
ויזרעו שדות ויטעו כרמים ויעשו פרי תבואה׃
و ایشان را برکت داد تا به غایت کثیرشدند و بهایم ایشان را نگذارد کم شوند. ۳۸ 38
ויברכם וירבו מאד ובהמתם לא ימעיט׃
و بازکم گشتند و ذلیل شدند، از ظلم و شقاوت و حزن. ۳۹ 39
וימעטו וישחו מעצר רעה ויגון׃
ذلت را بر روسا می‌ریزد و ایشان را در بادیه‌ای که راه ندارد آواره می‌سازد. ۴۰ 40
שפך בוז על נדיבים ויתעם בתהו לא דרך׃
اما مسکین را ازمشقتش برمی افروزد و قبیله‌ها را مثل گله هابرایش پیدا می‌کند. ۴۱ 41
וישגב אביון מעוני וישם כצאן משפחות׃
صالحان این را دیده، شادمان می‌شوند و تمامی شرارت دهان خود راخواهد بست. ۴۲ 42
יראו ישרים וישמחו וכל עולה קפצה פיה׃
کیست خردمند تا بدین چیزهاتفکر نماید؟ که ایشان رحمت های خداوند راخواهند فهمید. ۴۳ 43
מי חכם וישמר אלה ויתבוננו חסדי יהוה׃

< مزامیر 107 >