مزامیر 106
| هللویاه! خداوند را حمد بگوییدزیرا که او نیکو است و رحمت او تاابدالاباد! | ۱ 1 |
Halleluja! Danket dem HERRN; denn er ist freundlich, und seine Güte währet ewiglich.
| کیست که اعمال عظیم خداوند رابگوید و همه تسبیحات او را بشنواند؟ | ۲ 2 |
Wer kann die großen Taten des HERRN ausreden und alle seine löblichen Werke preisen?
| خوشابحال آنانی که انصاف را نگاه دارند و آن که عدالت را در همه وقت به عمل آورد. | ۳ 3 |
Wohl denen, die das Gebot halten und tun immerdar recht!
| ای خداوند مرا یاد کن به رضامندیی که با قوم خودمی داری و به نجات خود از من تفقد نما. | ۴ 4 |
HERR, gedenke mein nach der Gnade, die du dem Volk verheißen hast; beweise uns deine Hilfe,
| تاسعادت برگزیدگان تو را ببینم و به شادمانی قوم تو مسرور شوم و با میراث تو فخر نمایم. | ۵ 5 |
daß wir sehen mögen die Wohlfahrt deiner Auserwählten und uns freuen, daß es deinem Volk wohl geht, und uns rühmen mit deinem Erbteil.
| با پدران خود گناه نموده‌ایم و عصیان ورزیده، شرارت کرده‌ایم. | ۶ 6 |
Wir haben gesündigt samt unsern Vätern; wir haben mißgehandelt und sind gottlos gewesen.
| پدران ما کارهای عجیب تو را در مصر نفهمیدند و کثرت رحمت تو را به یاد نیاوردند بلکه نزد دریا یعنی بحر قلزم فتنه انگیختند. | ۷ 7 |
Unsre Väter in Ägypten wollten deine Wunder nicht verstehen; sie gedachten nicht an deine große Güte und waren ungehorsam am Meer, am Schilfmeer.
| لیکن به‌خاطر اسم خود ایشان رانجات داد تا توانایی خود را اعلان نماید. | ۸ 8 |
Er half ihnen aber um seines Namens willen, daß er seine Macht bewiese.
| و بحرقلزم را عتاب کرد که خشک گردید. پس ایشان رادر لجه‌ها مثل بیابان رهبری فرمود. | ۹ 9 |
Und er schalt das Schilfmeer: da ward's trocken, und führte sie durch die Tiefen wie in einer Wüste
| و ایشان رااز دست دشمن نجات داد و از دست خصم رهایی بخشید. | ۱۰ 10 |
und half ihnen von der Hand des, der sie haßte, und erlöste sie von der Hand des Feindes;
| و آب، دشمنان ایشان را پوشانید که یکی از ایشان باقی نماند. | ۱۱ 11 |
und die Wasser ersäuften ihre Widersacher, daß nicht einer übrig blieb.
| آنگاه به کلام اوایمان آوردند و حمد او را سراییدند. | ۱۲ 12 |
Da glaubten sie an seine Worte und sangen sein Lob.
| لیکن اعمال او را به زودی فراموش کردند و مشورت اورا انتظار نکشیدند. | ۱۳ 13 |
Aber sie vergaßen bald seiner Werke; sie warteten nicht auf seinen Rat.
| بلکه شهوت‌پرستی نمودنددر بادیه؛ و خدا را امتحان کردند در هامون. | ۱۴ 14 |
Und sie wurden lüstern in der Wüste und versuchten Gott in der Einöde.
| ومسالت ایشان را بدیشان داد. لیکن لاغری درجانهای ایشان فرستاد. | ۱۵ 15 |
Er aber gab ihnen ihre Bitte und sandte ihnen genug, bis ihnen davor ekelte.
| پس به موسی در اردو حسد بردند و به هارون، مقدس یهوه. | ۱۶ 16 |
Und sie empörten sich wider Mose im Lager, wider Aaron, den Heiligen des HERRN.
| و زمین شکافته شده، داتان را فرو برد و جماعت ابیرام را پوشانید. | ۱۷ 17 |
Die Erde tat sich auf und verschlang Dathan und deckte zu die Rotte Abirams,
| وآتش، در جماعت ایشان افروخته شده، شعله آتش شریران را سوزانید. | ۱۸ 18 |
und Feuer ward unter ihrer Rotte angezündet, die Flamme verbrannte die Gottlosen.
| گوساله‌ای درحوریب ساختند و بتی ریخته شده را پرستش نمودند. | ۱۹ 19 |
Sie machten ein Kalb am Horeb und beteten an das gegossene Bild
| و جلال خود را تبدیل نمودند به مثال گاوی که علف می‌خورد. | ۲۰ 20 |
und verwandelten ihre Ehre in ein Gleichnis eines Ochsen, der Gras frißt.
| و خدای نجات‌دهنده خود را فراموش کردند که کارهای عظیم در مصر کرده بود. | ۲۱ 21 |
Sie vergaßen Gottes, ihres Heilands, der so große Dinge in Ägypten getan hatte,
| و اعمال عجیبه را در زمین حام و کارهای ترسناک را در بحر قلزم. | ۲۲ 22 |
Wunder im Lande Hams und schreckliche Werke am Schilfmeer.
| آنگاه گفت که ایشان را هلاک بکند. اگر برگزیده اوموسی در شکاف به حضور وی نمی ایستاد، تاغضب او را از هلاکت ایشان برگرداند. | ۲۳ 23 |
Und er sprach, er wolle sie vertilgen, wo nicht Mose, sein Auserwählter, in den Riß getreten wäre vor ihm, seinen Grimm abzuwenden, auf daß er sie nicht gar verderbte.
| و زمین مرغوب را خوار شمردند و به کلام وی ایمان نیاوردند. | ۲۴ 24 |
und sie verachteten das liebe Land, sie glaubten seinem Wort nicht
| و در خیمه های خود همهمه کردندو قول خداوند را استماع ننمودند. | ۲۵ 25 |
und murrten in ihren Hütten; sie gehorchten der Stimme des HERRN nicht.
| لهذا دست خود را برایشان برافراشت، که ایشان را در صحرااز پا درآورد. | ۲۶ 26 |
Und er hob auf seine Hand wider sie, daß er sie niederschlüge in der Wüste
| و ذریت ایشان را در میان امتهابیندازد و ایشان را در زمینها پراکنده کند. | ۲۷ 27 |
und würfe ihren Samen unter die Heiden und zerstreute sie in die Länder.
| پس به بعل فغور پیوستند و قربانی های مردگان راخوردند. | ۲۸ 28 |
Und sie hingen sich an den Baal-Peor und aßen von den Opfern der toten Götzen
| و به‌کارهای خود خشم او را به هیجان آوردند و وبا بر ایشان سخت آمد. | ۲۹ 29 |
und erzürnten ihn mit ihrem Tun; da brach auch die Plage unter sie.
| آنگاه فینحاس بر پا ایستاده، داوری نمود ووبا برداشته شد. | ۳۰ 30 |
Da trat Pinehas herzu und schlichtete die Sache; da ward der Plage gesteuert.
| و این برای او به عدالت محسوب گردید، نسلا بعد نسل تا ابدالاباد. | ۳۱ 31 |
Das ward ihm gerechnet zur Gerechtigkeit für und für ewiglich.
| واو را نزد آب مریبه غضبناک نمودند. حتی موسی را به‌خاطر ایشان آزاری عارض گردید. | ۳۲ 32 |
Und sie erzürnten ihn am Haderwasser, und Mose ging es übel um ihretwillen.
| زیراکه روح او را تلخ ساختند، تا از لبهای خود ناسزاگفت. | ۳۳ 33 |
Denn sie betrübten ihm sein Herz, daß ihm etliche Worte entfuhren.
| و آن قوم‌ها را هلاک نکردند، که درباره ایشان خداوند امر فرموده بود. | ۳۴ 34 |
Auch vertilgten sie die Völker nicht, wie sie doch der HERR geheißen hatte;
| بلکه خویشتن را با امتها آمیختند و کارهای ایشان را آموختند. | ۳۵ 35 |
sondern sie mengten sich unter die Heiden und lernten derselben Werke
| و بتهای ایشان را پرستش نمودند تا آنکه برای ایشان دام گردید. | ۳۶ 36 |
und dienten ihren Götzen; die wurden ihnen zum Fallstrick.
| و پسران و دختران خویش رابرای دیوها قربانی گذرانیدند. | ۳۷ 37 |
Und sie opferten ihre Söhne und ihre Töchter den Teufeln
| و خون بی‌گناه راریختند یعنی خون پسران و دختران خود را که آن را برای بتهای کنعان ذبح کردند و زمین از خون ملوث گردید. | ۳۸ 38 |
und vergossen unschuldig Blut, das Blut ihrer Söhne und ihrer Töchter, die sie opferten den Götzen Kanaans, daß das Land mit Blutschulden befleckt ward;
| و از کارهای خود نجس شدند ودر افعال خویش زناکار گردیدند. | ۳۹ 39 |
und verunreinigten sich mit ihren Werken und wurden abgöttisch mit ihrem Tun.
| لهذا خشم خداوند بر قوم خود افروخته شد و میراث خویش را مکروه داشت. | ۴۰ 40 |
Da ergrimmte der Zorn des HERRN über sein Volk, und er gewann einen Greuel an seinem Erbe
| و ایشان را به‌دست امتها تسلیم نمود تا آنانی که از ایشان نفرت داشتند، بر ایشان حکمرانی کردند. | ۴۱ 41 |
und gab sie in die Hände der Heiden, daß über sie herrschten, die ihnen gram waren.
| و دشمنان ایشان بر ایشان ظلم نمودند و زیر دست ایشان ذلیل گردیدند. | ۴۲ 42 |
Und ihre Feinde ängsteten sie; und sie wurden gedemütigt unter ihre Hände.
| بارهای بسیار ایشان راخلاصی داد. لیکن به مشورتهای خویش براو فتنه کردند و به‌سبب گناه خویش خوار گردیدند. | ۴۳ 43 |
Er errettete sie oftmals; aber sie erzürnten ihn mit ihrem Vornehmen und wurden wenig um ihrer Missetat willen.
| با وجود این، بر تنگی ایشان نظر کرد، وقتی که فریاد ایشان را شنید. | ۴۴ 44 |
Und er sah ihre Not an, da er ihre Klage hörte,
| و به‌خاطر ایشان، عهدخود را به یاد آورد و در کثرت رحمت خویش بازگشت نمود. | ۴۵ 45 |
und gedachte an seinen Bund, den er mit ihnen gemacht hatte; und es reute ihn nach seiner großen Güte,
| و ایشان را حرمت داد، در نظرجمیع اسیرکنندگان ایشان. | ۴۶ 46 |
und er ließ sie zur Barmherzigkeit kommen vor allen, die sie gefangen hatten.
| ای یهوه خدای ما، ما را نجات ده! و ما را از میان امتها جمع کن! تا نام قدوس تو را حمد گوییم و در تسبیح تو فخرنماییم. | ۴۷ 47 |
Hilf uns, HERR, unser Gott, und bringe uns zusammen aus den Heiden, daß wir danken deinem heiligen Namen und rühmen dein Lob.
| یهوه خدای اسرائیل متبارک باد از ازل تا ابدالاباد. و تمامی قوم بگویند آمین. هللویاه! | ۴۸ 48 |
Gelobet sei der HERR, der Gott Israels, von Ewigkeit zu Ewigkeit, und alles Volk spreche: Amen, halleluja!
