مزامیر 105

۱ 1 یهوه را حمد گویید و نام او رابخوانید. اعمال او را در میان قوم هااعلام نمایید.

Хвалите Господа; гласите име Његово; јављајте по народима дела Његова.

۲ 2 او را بسرایید برای او تسبیح بخوانید. در تمام کارهای عجیب او تفکر نمایید.

Певајте Му и славите Га; казујте сва чудеса Његова.

۳ 3 در نام قدوس او فخر کنید. دل طالبان خداوندشادمان باشد.

Хвалите се светим именом Његовим; нек се весели срце оних који траже Господа.

۴ 4 خداوند و قوت او را بطلبید. روی او را پیوسته طالب باشید.

Тражите Господа и силу Његову, тражите лице Његово без престанка.

۵ 5 کارهای عجیب را که او کرده است به یاد آورید. آیات او و داوریهای دهان او را.

Памтите чудеса Његова која је учинио, знаке Његове и судове уста Његових.

۶ 6 ‌ای ذریت بنده او ابراهیم! ای فرزندان یعقوب، برگزیده او!

Семе Аврамово слуге су Његове, синови Јаковљеви изабрани Његови.

۷ 7 یهوه خدای ماست. داوریهای او در تمامی جهان است.

Он је Господ Бог наш, по свој су земљи судови Његови.

۸ 8 عهد خود رایاد می‌دارد تا ابدالاباد و کلامی را که بر هزاران پشت فرموده است.

Памти увек завет свој, реч, коју је дао на хиљаду колена.

۹ 9 آن عهدی را که با ابراهیم بسته و قسمی را که برای اسحاق خورده است.

Шта је заветовао Авраму, и за шта се клео Исаку.

۱۰ 10 و آن را برای یعقوب فریضه‌ای استوار ساخت و برای اسرائیل عهد جاودانی.

То је поставио Јакову за закон, и Израиљу за завет вечни,

۱۱ 11 و گفت که زمین کنعان را به تو خواهم داد تا حصه میراث شماشود.

Говорећи: Теби ћу дати земљу хананску у наследни део.

۱۲ 12 هنگامی که عددی معدود بودند، قلیل العدد و غربا در آنجا.

Тада их још беше мало на број, беше их мало, и беху дошљаци.

۱۳ 13 و از امتی تا امتی سرگردان می‌بودند و از یک مملکت تا قوم دیگر.

Иђаху од народа до народа, из једног царства к другом племену.

۱۴ 14 او نگذاشت که کسی بر ایشان ظلم کند بلکه پادشاهان را به‌خاطر ایشان توبیخ نمود

Не даде никоме да им науди, и караше за њих цареве:

۱۵ 15 که بر مسیحان من دست مگذارید. و انبیای مرا ضررمرسانید.

"Не дирајте у помазанике моје, и пророцима мојим не чините зла."

۱۶ 16 پس قحطی را بر آن زمین خواند وتمامی قوام نان را شکست،

И пусти глад на ону земљу; и потре сав хлеб што је за храну.

۱۷ 17 و مردی پیش روی ایشان فرستاد، یعنی یوسف را که او را به غلامی فروختند.

Посла пред њима човека; у робље продан би Јосиф.

۱۸ 18 پایهای وی را به زنجیرها خستند وجان او در آهن بسته شد

Оковима стегоше ноге његове, гвожђе тишташе душу његову,

۱۹ 19 تا وقتی که سخن اوواقع شد. و کلام خداوند او را امتحان نمود.

Док се стече реч његова, и реч Господња прослави га.

۲۰ 20 آنگاه پادشاه فرستاده، بندهای او را گشاد وسلطان قوم‌ها او را آزاد ساخت.

Посла цар и одреши га; господар над народима, и пусти га.

۲۱ 21 او را بر خانه خود حاکم قرار داد و مختار بر تمام مایملک خویش.

Постави га господарем над домом својим, и заповедником над свим што имаше.

۲۲ 22 تا به اراده خود سروران او را بند نمایدو مشایخ او را حکمت آموزد.

Да влада над кнезовима његовим по својој вољи, и старешине његове уразумљује.

۲۳ 23 پس اسرائیل به مصر درآمدند و یعقوب درزمین حام غربت پذیرفت.

Тада дође Израиљ у Мисир, и Јаков се пресели у земљу Хамову.

۲۴ 24 و او قوم خود را به غایت بارور گردانید و ایشان را از دشمنان ایشان قوی تر ساخت.

И намножи Бог народ свој и учини га јачег од непријатеља његових.

۲۵ 25 لیکن دل ایشان را برگردانید تابر قوم او کینه ورزند و بر بندگان وی حیله نمایند.

Преврну се срце њихово те омрзнуше на народ Његов, и чинише лукавство слугама Његовим.

۲۶ 26 بنده خود موسی را فرستاد و هارون را که برگزیده بود.

Посла Мојсија, слугу свог, Арона изабраника свог.

۲۷ 27 کلمات و آیات او را در میان ایشان اقامه کردند و عجایب او را در زمین حام.

Показаше међу њима чудотворну силу Његову и знаке Његове у земљи Хамовој.

۲۸ 28 ظلمت را فرستاد که تاریک گردید. پس به کلام او مخالفت نورزیدند.

Пусти мрак и замрачи, и не противише се речи Његовој.

۲۹ 29 آبهای ایشان را به خون مبدل ساخت و ماهیان ایشان را میرانید.

Претвори воду њихову у крв, и помори рибу њихову.

۳۰ 30 زمین ایشان غوکها را به ازدحام پیدا نمود، حتی درحرمهای پادشاهان ایشان.

Провре земља њихова жабама, и клети царева њихових.

۳۱ 31 او گفت و انواع مگسها پدید آمد و پشه هادر همه حدود ایشان.

Рече, и дођоше бубине, уши по свим крајевима њиховим.

۳۲ 32 تگرگ را به عوض باران بارانید و آتش مشتعل را در زمین ایشان.

Место дажда посла на њих град, живи огањ на земљу њихову.

۳۳ 33 موهاو انجیرهای ایشان را زد و درختان محال ایشان رابشکست.

И поби чокоте њихове и смокве њихове, и потре дрвета у крајевима њиховим.

۳۴ 34 او گفت و ملخ پدید آمد و کرمها ازحد شماره افزون.

Рече, и дођоше скакавци и гусенице небројене;

۳۵ 35 و هر سهم را در زمین ایشان بخوردند و میوه های زمین ایشان را خوردند.

И изједоше сву траву по земљи њиховој, и поједоше род у пољу њихову.

۳۶ 36 وجمیع نخست زادگان را در زمین ایشان زد، اوائل تمامی قوت ایشان را.

И поби све првенце у земљи њиховој, првине сваког труда њиховог.

۳۷ 37 و ایشان را با طلا و نقره بیرون آورد که در اسباط ایشان یکی ضعیف نبود.

Изведе Израиљце са сребром и златом, и не беше сустала у племенима њиховим.

۳۸ 38 مصریان از بیرون رفتن ایشان شاد بودند زیرا که خوف ایشان بر آنها مستولی گردیده بود.

Обрадова се Мисир изласку њиховом, јер страх њихов беше на њ пао.

۳۹ 39 ابری برای پوشش گسترانید و آتشی که شامگاه روشنایی دهد.

Разастре им облак за покривач, и огањ да светли ноћу.

۴۰ 40 سوال کردند پس سلوی برای ایشان فرستاد و ایشان را از نان آسمان سیرگردانید.

Молише, и посла им препелице, и хлебом их небеским храни.

۴۱ 41 صخره را بشکافت و آب جاری شد؛ در جایهای خشک مثل نهر روان گردید.

Отвори камен и протече вода, реке протекоше по сувој пустињи.

۴۲ 42 زیراکلام مقدس خود را به یاد آورد و بنده خویش ابراهیم را.

Јер се опомињаше свете речи своје к Авраму, слузи свом.

۴۳ 43 و قوم خود را با شادمانی بیرون آورد و برگزیدگان خویش را با ترنم.

И изведе народ свој у радости, избране своје у весељу.

۴۴ 44 وزمینهای امتها را بدیشان داد و زحمت قوم‌ها راوارث شدند.

И даде им земљу народа и труд туђинаца у наследство.

۴۵ 45 تا آنکه فرایض او را نگاه دارند وشریعت او را حفظ نمایند. هللویاه!

Да би чували заповести Његове, и законе Његове пазили. Алилуја.