مزامیر 104

۱ 1 ای جان من، خداوند را متبارک بخوان! ای یهوه خدای من توبی نهایت عظیم هستی! به عزت و جلال ملبس هستی.

Alaba al Señor, alma mía. Oh Señor mi Dios, eres muy grande; estás vestido de gloria y esplendor.

۲ 2 خویشتن را به نور مثل ردا پوشانیده‌ای.

Estás vestido de luz como con una túnica; extendiendo los cielos como una cortina:

۳ 3 آن که غرفات خود را بر آبها بنا کرده است و ابرها رامرکب خود نموده و بر بالهای باد می‌خرامد.

El arco de tu casa se basa en las aguas; haces de las nubes tu carruaje; vas en las alas del viento:

۴ 4 فرشتگان خود را بادها می‌گرداند و خادمان خود را آتش مشتعل.

Él hace que los vientos sean sus ángeles, y las llamas de fuego sus siervos.

۵ 5 که زمین را بر اساسش استوار کرده، تا جنبش نخورد تا ابدالاباد.

Él hizo la tierra fuerte sobre sus bases, para que no se mueva para siempre jamás;

۶ 6 آن رابه لجه‌ها مثل ردا پوشانیده‌ای، که آبها بر کوههاایستاده‌اند.

Cubriéndolo con el mar como con una túnica: las aguas eran altas sobre las montañas;

۷ 7 از عتاب تو می‌گریزند. از آواز رعدتو پراکنده می‌شوند.

A la voz de tu palabra fueron en fuga; al sonido de tu trueno se fueron con miedo;

۸ 8 به فراز کوهها برمی آیند، وبه همواریها فرود می‌آیند، به مکانی که برای آنهامهیا ساخته‌ای.

Subieron los montes y los valles descendieron al lugar que tú preparó para ellos.

۹ 9 حدی برای آنها قرار داده‌ای که از آن نگذرند و برنگردند تا زمین را بپوشانند.

Hiciste un límite sobre el cual no podían ir, para que la tierra nunca más fuera cubierta por ellos.

۱۰ 10 که چشمه‌ها را در وادیها جاری می‌سازد تا درمیان کوهها روان بشوند.

Enviaste las fuentes a los valles; ellos están fluyendo entre las colinas.

۱۱ 11 تمام حیوانات صحرارا سیراب می‌سازند تا گورخران تشنگی خود رافرو نشانند.

Dan de beber a toda bestia del campo; los asnos de la montaña vienen a buscar agua.

۱۲ 12 بر آنها مرغان هوا ساکن می‌شوند واز میان شاخه‌ها آواز خود را می‌دهند.

Las aves del cielo tienen sus lugares de descanso junto a ellas, y cantan entre las ramas.

۱۳ 13 او ازغرفات خود کوهها را سیراب می‌کند و از ثمرات اعمال تو زمین سیر می‌شود.

Él hace caer la lluvia de sus tiendas en los montes; la tierra está llena del fruto de sus obras.

۱۴ 14 نباتات را برای بهایم می‌رویاند و سبزه‌ها رابرای خدمت انسان، و نان را از زمین بیرون می‌آورد.

Él hace crecer la hierba para el ganado, y las plantas para el uso del hombre; para que el pan salga de la tierra;

۱۵ 15 و شراب را که دل انسان را شادمان می‌کند، و چهره او را به روغن شاداب می‌سازد ودل انسان را به نان قوی می‌گرداند.

Y el vino para alegrar el corazón del hombre, y el aceite para hacer resplandecer su rostro, y el pan para fortalecer su corazón.

۱۶ 16 درختان خداوند شادابند، یعنی سروهای آزاد لبنان که غرس کرده است،

Los árboles del Señor están llenos de crecimiento, los cedros del Líbano de su plantación;

۱۷ 17 که در آنها مرغان آشیانهای خود را می‌گیرند و اما صنوبر خانه لق لق می‌باشد.

Donde las aves tienen sus lugares de descanso; en cuanto a la cigüeña, los árboles altos son su casa.

۱۸ 18 کوههای بلند برای بزهای کوهی و صخره هابرای یربوع ملجاء است.

Las altas colinas son un lugar seguro para las cabras de montaña, y las rocas para las pequeñas bestias.

۱۹ 19 ماه را برای موسمهاساخت و آفتاب مغرب خود را می‌داند.

Hizo la luna como señal de las divisiones del año; enseñando al sol el momento de su descenso.

۲۰ 20 تاریکی می‌سازی و شب می‌شود که در آن همه حیوانات جنگلی راه می‌روند.

Cuando se oscurece, es de noche, cuando todas las bestias del bosque salen silenciosamente de sus lugares secretos.

۲۱ 21 شیربچگان برای شکار خود غرش می‌کنند و خوراک خویش را از خدا می‌جویند.

Los leoncillos rugen corren tras su comida; buscando de Dios su comida.

۲۲ 22 چون آفتاب طلوع می‌کند جمع می‌شوند و در بیشه های خودمی خوابند.

Sale el sol, y se juntan, y vuelven a sus lugares secretos para descansar.

۲۳ 23 انسان برای عمل خود بیرون می‌آید و به جهت شغل خویش تا شامگاه.

El hombre sale a su trabajo, y a su negocio, hasta la tarde.

۲۴ 24 ‌ای خداوند اعمال تو چه بسیار است. جمیع آنها را به حکمت کرده‌ای. زمین از دولت تو پر است.

¡Oh Señor, cuán grande es el número de tus obras! en sabiduría los has hecho todos; la tierra está llena de las cosas que has hecho.

۲۵ 25 و آن دریای بزرگ و وسیع الاطراف نیز که در آن حشرات از حد شماره زیاده‌اند و حیوانات خرد و بزرگ.

Allí está el gran mar ancho, donde hay seres vivientes, grandes y pequeños, más de los que pueden ser contados.

۲۶ 26 و در آن کشتیها راه می‌روند و آن لویاتان که به جهت بازی کردن در آن آفریده‌ای.

Allí van los barcos; está esa gran bestia Leviatán. que has hecho como un juguete.

۲۷ 27 جمیع اینها از تو انتظارمی کشند تا خوراک آنها را در وقتش برسانی.

Todos ellos están esperando por ti, para darles su comida a su tiempo.

۲۸ 28 آنچه را که به آنها می‌دهی، فرا می‌گیرند. دست خود را باز می‌کنی، پس از چیزهای نیکو سیرمی شوند.

Ellos toman lo que les das; están llenos de las cosas buenas que provienen de tu mano abierta.

۲۹ 29 روی خود را می‌پوشانی پس مضطرب می‌گردند. روح آنها را قبض می‌کنی، پس می‌میرند و به خاک خود برمی گردند.

Si tu cara se esconde de ellos. están turbados; cuando les quitas el aliento, llegan a su fin y vuelven al polvo.

۳۰ 30 چون روح خود را می‌فرستی، آفریده می‌شوند و روی زمین را تازه می‌گردانی.

envías tu espíritu, se les da vida; haces nueva la faz de la tierra.

۳۱ 31 جلال خداوند تا ابدالاباد است. خداوند ازاعمال خود راضی خواهد بود.

Sea la gloria del Señor para siempre; que el Señor tenga gozo en sus obras.

۳۲ 32 که به زمین نگاه می‌کند و آن می‌لرزد. کوهها را لمس می‌کند، پس آتش فشان می‌شوند.

a cuya mirada tiembla la tierra; a cuyo toque las montañas emiten humo.

۳۳ 33 خداوند را خواهم سرایید تا زنده می‌باشم. برای خدای خود تسبیح خواهم خواند تا وجود دارم.

Y haré canciones al Señor toda mi vida; Haré melodía a mi Dios mientras tenga mi ser.

۳۴ 34 تفکر من او رالذیذ بشود و من در خداوند شادمان خواهم بود.

Que mis pensamientos sean dulces para él; me alegraré en el Señor.

۳۵ 35 گناهکاران از زمین نابود گردند و شریران دیگر یافت نشوند. ای جان من، خداوند را متبارک بخوان! هللویاه!

Permitan que los pecadores sean cortados de la tierra, y que todos los malvados lleguen a su fin. Alaba al Señor, alma mía. Alaba al Señor.