مزامیر 104

۱ 1 ای جان من، خداوند را متبارک بخوان! ای یهوه خدای من توبی نهایت عظیم هستی! به عزت و جلال ملبس هستی.

ipsi David benedic anima mea Domino Domine Deus meus magnificatus es vehementer confessionem et decorem induisti

۲ 2 خویشتن را به نور مثل ردا پوشانیده‌ای.

amictus lumine sicut vestimento extendens caelum sicut pellem

۳ 3 آن که غرفات خود را بر آبها بنا کرده است و ابرها رامرکب خود نموده و بر بالهای باد می‌خرامد.

qui tegis in aquis superiora eius qui ponis nubem ascensum tuum qui ambulas super pinnas ventorum

۴ 4 فرشتگان خود را بادها می‌گرداند و خادمان خود را آتش مشتعل.

qui facis angelos tuos spiritus et ministros tuos ignem urentem

۵ 5 که زمین را بر اساسش استوار کرده، تا جنبش نخورد تا ابدالاباد.

qui fundasti terram super stabilitatem suam non inclinabitur in saeculum saeculi

۶ 6 آن رابه لجه‌ها مثل ردا پوشانیده‌ای، که آبها بر کوههاایستاده‌اند.

abyssus sicut vestimentum amictus eius super montes stabunt aquae

۷ 7 از عتاب تو می‌گریزند. از آواز رعدتو پراکنده می‌شوند.

ab increpatione tua fugient a voce tonitrui tui formidabunt

۸ 8 به فراز کوهها برمی آیند، وبه همواریها فرود می‌آیند، به مکانی که برای آنهامهیا ساخته‌ای.

ascendunt montes et descendunt campi in locum quem fundasti eis

۹ 9 حدی برای آنها قرار داده‌ای که از آن نگذرند و برنگردند تا زمین را بپوشانند.

terminum posuisti quem non transgredientur neque convertentur operire terram

۱۰ 10 که چشمه‌ها را در وادیها جاری می‌سازد تا درمیان کوهها روان بشوند.

qui emittis fontes in convallibus inter medium montium pertransibunt aquae

۱۱ 11 تمام حیوانات صحرارا سیراب می‌سازند تا گورخران تشنگی خود رافرو نشانند.

potabunt omnes bestiae agri expectabunt onagri in siti sua

۱۲ 12 بر آنها مرغان هوا ساکن می‌شوند واز میان شاخه‌ها آواز خود را می‌دهند.

super ea volucres caeli habitabunt de medio petrarum dabunt vocem

۱۳ 13 او ازغرفات خود کوهها را سیراب می‌کند و از ثمرات اعمال تو زمین سیر می‌شود.

rigans montes de superioribus suis de fructu operum tuorum satiabitur terra

۱۴ 14 نباتات را برای بهایم می‌رویاند و سبزه‌ها رابرای خدمت انسان، و نان را از زمین بیرون می‌آورد.

producens faenum iumentis et herbam servituti hominum ut educas panem de terra

۱۵ 15 و شراب را که دل انسان را شادمان می‌کند، و چهره او را به روغن شاداب می‌سازد ودل انسان را به نان قوی می‌گرداند.

et vinum laetificat cor hominis ut exhilaret faciem in oleo et panis cor hominis confirmat

۱۶ 16 درختان خداوند شادابند، یعنی سروهای آزاد لبنان که غرس کرده است،

saturabuntur ligna campi et cedri Libani quas plantavit

۱۷ 17 که در آنها مرغان آشیانهای خود را می‌گیرند و اما صنوبر خانه لق لق می‌باشد.

illic passeres nidificabunt erodii domus dux est eorum

۱۸ 18 کوههای بلند برای بزهای کوهی و صخره هابرای یربوع ملجاء است.

montes excelsi cervis petra refugium erinaciis

۱۹ 19 ماه را برای موسمهاساخت و آفتاب مغرب خود را می‌داند.

fecit lunam in tempora sol cognovit occasum suum

۲۰ 20 تاریکی می‌سازی و شب می‌شود که در آن همه حیوانات جنگلی راه می‌روند.

posuisti tenebras et facta est nox in ipsa pertransibunt omnes bestiae silvae

۲۱ 21 شیربچگان برای شکار خود غرش می‌کنند و خوراک خویش را از خدا می‌جویند.

catuli leonum rugientes ut rapiant et quaerant a Deo escam sibi

۲۲ 22 چون آفتاب طلوع می‌کند جمع می‌شوند و در بیشه های خودمی خوابند.

ortus est sol et congregati sunt et in cubilibus suis conlocabuntur

۲۳ 23 انسان برای عمل خود بیرون می‌آید و به جهت شغل خویش تا شامگاه.

exibit homo ad opus suum et ad operationem suam usque ad vesperum

۲۴ 24 ‌ای خداوند اعمال تو چه بسیار است. جمیع آنها را به حکمت کرده‌ای. زمین از دولت تو پر است.

quam magnificata sunt opera tua Domine omnia in sapientia fecisti impleta est terra possessione tua

۲۵ 25 و آن دریای بزرگ و وسیع الاطراف نیز که در آن حشرات از حد شماره زیاده‌اند و حیوانات خرد و بزرگ.

hoc mare magnum et spatiosum manibus; illic reptilia quorum non est numerus animalia pusilla cum magnis

۲۶ 26 و در آن کشتیها راه می‌روند و آن لویاتان که به جهت بازی کردن در آن آفریده‌ای.

illic naves pertransibunt draco iste quem formasti ad inludendum ei

۲۷ 27 جمیع اینها از تو انتظارمی کشند تا خوراک آنها را در وقتش برسانی.

omnia a te expectant ut des illis escam in tempore

۲۸ 28 آنچه را که به آنها می‌دهی، فرا می‌گیرند. دست خود را باز می‌کنی، پس از چیزهای نیکو سیرمی شوند.

dante te illis colligent aperiente te manum tuam omnia implebuntur bonitate

۲۹ 29 روی خود را می‌پوشانی پس مضطرب می‌گردند. روح آنها را قبض می‌کنی، پس می‌میرند و به خاک خود برمی گردند.

avertente autem te faciem turbabuntur auferes spiritum eorum et deficient et in pulverem suum revertentur

۳۰ 30 چون روح خود را می‌فرستی، آفریده می‌شوند و روی زمین را تازه می‌گردانی.

emittes spiritum tuum et creabuntur et renovabis faciem terrae

۳۱ 31 جلال خداوند تا ابدالاباد است. خداوند ازاعمال خود راضی خواهد بود.

sit gloria Domini in saeculum laetabitur Dominus in operibus suis

۳۲ 32 که به زمین نگاه می‌کند و آن می‌لرزد. کوهها را لمس می‌کند، پس آتش فشان می‌شوند.

qui respicit terram et facit eam tremere qui tangit montes et fumigant

۳۳ 33 خداوند را خواهم سرایید تا زنده می‌باشم. برای خدای خود تسبیح خواهم خواند تا وجود دارم.

cantabo Domino in vita mea psallam Deo meo quamdiu sum

۳۴ 34 تفکر من او رالذیذ بشود و من در خداوند شادمان خواهم بود.

iucundum sit ei eloquium meum ego vero delectabor in Domino

۳۵ 35 گناهکاران از زمین نابود گردند و شریران دیگر یافت نشوند. ای جان من، خداوند را متبارک بخوان! هللویاه!

deficiant peccatores a terra et iniqui ita ut non sint benedic anima mea Domino