امثال 8

۱ 1 آیا حکمت ندا نمی کند، و فطانت آوازخود را بلند نمی نماید؟

Não clama porventura a sabedoria, e a inteligência não dá a sua voz?

۲ 2 به‌سر مکان های بلند، به کناره راه، در میان طریقها می‌ایستد.

No cume das alturas, junto ao caminho, nas encruzilhadas das veredas se põe.

۳ 3 به‌جانب دروازه‌ها به دهنه شهر، نزد مدخل دروازه‌ها صدا می‌زند.

Da banda das portas da cidade, à entrada da cidade, e à entrada das portas está gritando.

۴ 4 که شما را‌ای مردان می‌خوانم و آواز من به بنی آدم است.

A vós, ó homens, clamo; e a minha voz se dirige aos filhos dos homens.

۵ 5 ‌ای جاهلان زیرکی را بفهمید و‌ای احمقان عقل رادرک نمایید.

Entendei, ó símplices, a prudência: e vós, loucos, entendei do coração.

۶ 6 بشنوید زیرا که به امور عالیه تکلم می‌نمایم و گشادن لبهایم استقامت است.

Ouvi, porque falarei coisas excelentes: os meus lábios se abrirão para a equidade.

۷ 7 دهانم به راستی تنطق می‌کند و لبهایم شرارت را مکروه می‌دارد.

Porque a minha boca proferirá a verdade, e os meus lábios abominam a impiedade.

۸ 8 همه سخنان دهانم بر‌حق است و درآنها هیچ‌چیز کج یا معوج نیست.

Em justiça estão todas as palavras da minha boca: não há nelas nenhuma coisa tortuosa nem perversa.

۹ 9 تمامی آنهانزد مرد فهیم واضح است و نزد یابندگان معرفت مستقیم است.

Todas elas são retas para o que bem as entende, e justas para os que acham o conhecimento.

۱۰ 10 تادیب مرا قبول کنید و نه نقره را، و معرفت را بیشتر از طلای خالص.

Aceitai a minha correção, e não a prata: e o conhecimento, mais do que o ouro fino escolhido.

۱۱ 11 زیرا که حکمت از لعلها بهتر است، و جمیع نفایس را به او برابر نتوان کرد.

Porque melhor é a sabedoria do que os rubins; e tudo o que mais se deseja não se pode comparar com ela.

۱۲ 12 من حکمتم و در زیرکی سکونت دارم، و معرفت تدبیر را یافته‌ام.

Eu, a sabedoria, habito com a prudência, e acho a ciência dos conselhos.

۱۳ 13 ترس خداوند، مکروه داشتن بدی است. غرور و تکبر وراه بد و دهان دروغگو را مکروه می‌دارم.

O temor do Senhor é aborrecer o mal: a soberba, e a arrogância, e o mau caminho, e a boca perversa, aborreço.

۱۴ 14 مشورت و حکمت کامل از آن من است. من فهم هستم و قوت از آن من است.

Meu é o conselho e verdadeira sabedoria: eu sou o entendimento, minha é a fortaleza.

۱۵ 15 به من پادشاهان سلطنت می‌کنند، و داوران به عدالت فتوا می‌دهند.

Por mim reinam os reis e os príncipes ordenam justiça.

۱۶ 16 به من سروران حکمرانی می‌نمایند و شریفان و جمیع داوران جهان.

Por mim dominam os dominadores, e príncipes, todos os juízes da terra.

۱۷ 17 من دوست می‌دارم آنانی را که مرا دوست می‌دارند. وهر‌که مرا به جد و جهد بطلبد مرا خواهد یافت.

Eu amo aos que me amam, e os que de madrugada me buscam me acharão.

۱۸ 18 دولت و جلال با من است. توانگری جاودانی وعدالت.

Riquezas e honra estão comigo; como também opulência durável e justiça.

۱۹ 19 ثمره من از طلا و زر ناب بهتر است، وحاصل من از نقره خالص.

Melhor é o meu fruto do que o fino ouro e do que o ouro refinado, e as minhas novidades do que a prata escolhida.

۲۰ 20 در طریق عدالت می‌خرامم، در میان راههای انصاف،

Faço andar pelo caminho da justiça, no meio das veredas do juízo.

۲۱ 21 تا مال حقیقی را نصیب محبان خود گردانم، وخزینه های ایشان را مملو سازم.

Para que faça herdar bens permanentes aos que me amam, e eu encha os seus tesouros.

۲۲ 22 خداوند مرا مبداء طریق خود داشت، قبل از اعمال خویش از ازل.

O Senhor me possuiu no princípio de seus caminhos, desde então, e antes de suas obras.

۲۳ 23 من از ازل برقرار بودم، از ابتدا پیش از بودن جهان.

Desde a eternidade fui ungida, desde o princípio, antes do começo da terra.

۲۴ 24 هنگامی که لجه هانبود من مولود شدم، وقتی که چشمه های پر ازآب وجود نداشت.

Quando ainda não havia abismos, fui gerada, quando ainda não havia fontes carregadas de águas.

۲۵ 25 قبل از آنگاه کوهها برپاشود، پیش از تلها مولود گردیدم.

Antes que os montes se houvessem assentado, antes dos outeiros, eu era gerada.

۲۶ 26 چون زمین وصحراها را هنوز نساخته بود، و نه اول غبار ربع مسکون را.

Ainda não tinha feito a terra, nem os campos, nem o princípio dos mais miúdos do mundo.

۲۷ 27 وقتی که او آسمان را مستحکم ساخت من آنجا بودم، و هنگامی که دایره را برسطح لجه قرار داد.

Quando preparava os céus, ai estava eu, quando compassava ao redor a face do abismo,

۲۸ 28 وقتی که افلاک را بالااستوار کرد، و چشمه های لجه را استوار گردانید.

Quando afirmava as nuvens de cima, quando fortificava as fontes do abismo,

۲۹ 29 چون به دریا حد قرار داد، تا آبها از فرمان اوتجاوز نکنند، و زمانی که بنیاد زمین را نهاد.

Quando punha ao mar o seu termo, para que as águas não trespassassem o seu mando, quando compunha os fundamentos da terra.

۳۰ 30 آنگاه نزد او معمار بودم، و روزبروز شادی می‌نمودم، و همیشه به حضور او اهتزاز می‌کردم.

Então eu estava com ele por aluno: e eu era cada dia as suas delícias, folgando perante ele em todo o tempo;

۳۱ 31 و اهتزاز من در آبادی زمین وی، و شادی من بابنی آدم می‌بود.

Folgando no seu mundo habitável, e achando as minhas delícias com os filhos dos homens.

۳۲ 32 پس الان‌ای پسران مرا بشنوید، وخوشابحال آنانی که طریقهای مرا نگاه دارند.

Agora, pois, filhos, ouvi-me, porque bem-aventurados serão os que guardarem os meus caminhos.

۳۳ 33 تادیب را بشنوید و حکیم باشید، و آن را ردمنمایید.

Ouvi a correção, e sede sábios, e não a rejeiteis.

۳۴ 34 خوشابحال کسی‌که مرا بشنود، و هرروز نزد درهای من دیده بانی کند، و باهوهای دروازه های مرا محافظت نماید.

Bem-aventurado o homem que me dá ouvidos, velando às minhas portas cada dia, esperando às hombreiras das minhas entradas.

۳۵ 35 زیرا هر‌که مرایابد حیات را تحصیل کند، و رضامندی خداوندرا حاصل نماید.

Porque o que me achar achará a vida, e alcançará favor do Senhor.

۳۶ 36 و اما کسی‌که مرا خطا کند، به‌جان خود ضرر رساند، و هر‌که مرا دشمن دارد، موت را دوست دارد.

Mas o que pecar contra mim violentará a sua própria alma: todos os que me aborrecem amam a morte.