امثال 8
| آیا حکمت ندا نمی کند، و فطانت آوازخود را بلند نمی نماید؟ | ۱ 1 |
La Sapienza forse non chiama e la prudenza non fa udir la voce?
| به‌سر مکان های بلند، به کناره راه، در میان طریقها می‌ایستد. | ۲ 2 |
In cima alle alture, lungo la via, nei crocicchi delle strade essa si è posta,
| به‌جانب دروازه‌ها به دهنه شهر، نزد مدخل دروازه‌ها صدا می‌زند. | ۳ 3 |
presso le porte, all'ingresso della città, sulle soglie degli usci essa esclama:
| که شما را‌ای مردان می‌خوانم و آواز من به بنی آدم است. | ۴ 4 |
«A voi, uomini, io mi rivolgo, ai figli dell'uomo è diretta la mia voce.
| ای جاهلان زیرکی را بفهمید و‌ای احمقان عقل رادرک نمایید. | ۵ 5 |
Imparate, inesperti, la prudenza e voi, stolti, fatevi assennati.
| بشنوید زیرا که به امور عالیه تکلم می‌نمایم و گشادن لبهایم استقامت است. | ۶ 6 |
Ascoltate, perché dirò cose elevate, dalle mie labbra usciranno sentenze giuste,
| دهانم به راستی تنطق می‌کند و لبهایم شرارت را مکروه می‌دارد. | ۷ 7 |
perché la mia bocca proclama la verità e abominio per le mie labbra è l'empietà.
| همه سخنان دهانم بر‌حق است و درآنها هیچ‌چیز کج یا معوج نیست. | ۸ 8 |
Tutte le parole della mia bocca sono giuste; niente vi è in esse di fallace o perverso;
| تمامی آنهانزد مرد فهیم واضح است و نزد یابندگان معرفت مستقیم است. | ۹ 9 |
tutte sono leali per chi le comprende e rette per chi possiede la scienza.
| تادیب مرا قبول کنید و نه نقره را، و معرفت را بیشتر از طلای خالص. | ۱۰ 10 |
Accettate la mia istruzione e non l'argento, la scienza anziché l'oro fino,
| زیرا که حکمت از لعلها بهتر است، و جمیع نفایس را به او برابر نتوان کرد. | ۱۱ 11 |
perché la scienza vale più delle perle e nessuna cosa preziosa l'uguaglia».
| من حکمتم و در زیرکی سکونت دارم، و معرفت تدبیر را یافته‌ام. | ۱۲ 12 |
Io, la Sapienza, possiedo la prudenza e ho la scienza e la riflessione.
| ترس خداوند، مکروه داشتن بدی است. غرور و تکبر وراه بد و دهان دروغگو را مکروه می‌دارم. | ۱۳ 13 |
Temere il Signore è odiare il male: io detesto la superbia, l'arroganza, la cattiva condotta e la bocca perversa.
| مشورت و حکمت کامل از آن من است. من فهم هستم و قوت از آن من است. | ۱۴ 14 |
A me appartiene il consiglio e il buon senso, io sono l'intelligenza, a me appartiene la potenza.
| به من پادشاهان سلطنت می‌کنند، و داوران به عدالت فتوا می‌دهند. | ۱۵ 15 |
Per mezzo mio regnano i re e i magistrati emettono giusti decreti;
| به من سروران حکمرانی می‌نمایند و شریفان و جمیع داوران جهان. | ۱۶ 16 |
per mezzo mio i capi comandano e i grandi governano con giustizia.
| من دوست می‌دارم آنانی را که مرا دوست می‌دارند. وهر‌که مرا به جد و جهد بطلبد مرا خواهد یافت. | ۱۷ 17 |
Io amo coloro che mi amano e quelli che mi cercano mi troveranno.
| دولت و جلال با من است. توانگری جاودانی وعدالت. | ۱۸ 18 |
Presso di me c'è ricchezza e onore, sicuro benessere ed equità.
| ثمره من از طلا و زر ناب بهتر است، وحاصل من از نقره خالص. | ۱۹ 19 |
Il mio frutto val più dell'oro, dell'oro fino, il mio provento più dell'argento scelto.
| در طریق عدالت می‌خرامم، در میان راههای انصاف، | ۲۰ 20 |
Io cammino sulla via della giustizia e per i sentieri dell'equità,
| تا مال حقیقی را نصیب محبان خود گردانم، وخزینه های ایشان را مملو سازم. | ۲۱ 21 |
per dotare di beni quanti mi amano e riempire i loro forzieri.
| خداوند مرا مبداء طریق خود داشت، قبل از اعمال خویش از ازل. | ۲۲ 22 |
Il Signore mi ha creato all'inizio della sua attività, prima di ogni sua opera, fin d'allora.
| من از ازل برقرار بودم، از ابتدا پیش از بودن جهان. | ۲۳ 23 |
Dall'eternità sono stata costituita, fin dal principio, dagli inizi della terra.
| هنگامی که لجه هانبود من مولود شدم، وقتی که چشمه های پر ازآب وجود نداشت. | ۲۴ 24 |
Quando non esistevano gli abissi, io fui generata; quando ancora non vi erano le sorgenti cariche d'acqua;
| قبل از آنگاه کوهها برپاشود، پیش از تلها مولود گردیدم. | ۲۵ 25 |
prima che fossero fissate le basi dei monti, prima delle colline, io sono stata generata.
| چون زمین وصحراها را هنوز نساخته بود، و نه اول غبار ربع مسکون را. | ۲۶ 26 |
Quando ancora non aveva fatto la terra e i campi, né le prime zolle del mondo;
| وقتی که او آسمان را مستحکم ساخت من آنجا بودم، و هنگامی که دایره را برسطح لجه قرار داد. | ۲۷ 27 |
quando egli fissava i cieli, io ero là; quando tracciava un cerchio sull'abisso;
| وقتی که افلاک را بالااستوار کرد، و چشمه های لجه را استوار گردانید. | ۲۸ 28 |
quando condensava le nubi in alto, quando fissava le sorgenti dell'abisso;
| چون به دریا حد قرار داد، تا آبها از فرمان اوتجاوز نکنند، و زمانی که بنیاد زمین را نهاد. | ۲۹ 29 |
quando stabiliva al mare i suoi limiti, sicché le acque non ne oltrepassassero la spiaggia; quando disponeva le fondamenta della terra,
| آنگاه نزد او معمار بودم، و روزبروز شادی می‌نمودم، و همیشه به حضور او اهتزاز می‌کردم. | ۳۰ 30 |
allora io ero con lui come architetto ed ero la sua delizia ogni giorno, dilettandomi davanti a lui in ogni istante;
| و اهتزاز من در آبادی زمین وی، و شادی من بابنی آدم می‌بود. | ۳۱ 31 |
dilettandomi sul globo terrestre, ponendo le mie delizie tra i figli dell'uomo.
| پس الان‌ای پسران مرا بشنوید، وخوشابحال آنانی که طریقهای مرا نگاه دارند. | ۳۲ 32 |
Ora, figli, ascoltatemi: beati quelli che seguono le mie vie!
| تادیب را بشنوید و حکیم باشید، و آن را ردمنمایید. | ۳۳ 33 |
Ascoltate l'esortazione e siate saggi, non trascuratela!
| خوشابحال کسی‌که مرا بشنود، و هرروز نزد درهای من دیده بانی کند، و باهوهای دروازه های مرا محافظت نماید. | ۳۴ 34 |
Beato l'uomo che mi ascolta, vegliando ogni giorno alle mie porte, per custodire attentamente la soglia.
| زیرا هر‌که مرایابد حیات را تحصیل کند، و رضامندی خداوندرا حاصل نماید. | ۳۵ 35 |
Infatti, chi trova me trova la vita, e ottiene favore dal Signore;
| و اما کسی‌که مرا خطا کند، به‌جان خود ضرر رساند، و هر‌که مرا دشمن دارد، موت را دوست دارد. | ۳۶ 36 |
ma chi pecca contro di me, danneggia se stesso; quanti mi odiano amano la morte».
