امثال 8

۱ 1 آیا حکمت ندا نمی کند، و فطانت آوازخود را بلند نمی نماید؟

Ruft nicht die Weisheit, und läßt nicht die Einsicht ihre Stimme erschallen?

۲ 2 به‌سر مکان های بلند، به کناره راه، در میان طریقها می‌ایستد.

Oben auf den Erhöhungen am Wege, da wo Pfade zusammenstoßen, hat sie sich aufgestellt.

۳ 3 به‌جانب دروازه‌ها به دهنه شهر، نزد مدخل دروازه‌ها صدا می‌زند.

Zur Seite der Tore, wo die Stadt sich auftut, am Eingang der Pforten schreit sie:

۴ 4 که شما را‌ای مردان می‌خوانم و آواز من به بنی آدم است.

Zu euch, ihr Männer, rufe ich, und meine Stimme ergeht an die Menschenkinder.

۵ 5 ‌ای جاهلان زیرکی را بفهمید و‌ای احمقان عقل رادرک نمایید.

Lernet Klugheit, ihr Einfältigen, und ihr Toren, lernet Verstand!

۶ 6 بشنوید زیرا که به امور عالیه تکلم می‌نمایم و گشادن لبهایم استقامت است.

Höret! Denn Vortreffliches will ich reden, und das Auftun meiner Lippen soll Geradheit sein.

۷ 7 دهانم به راستی تنطق می‌کند و لبهایم شرارت را مکروه می‌دارد.

Denn mein Gaumen spricht Wahrheit aus, und Gesetzlosigkeit ist meinen Lippen ein Greuel.

۸ 8 همه سخنان دهانم بر‌حق است و درآنها هیچ‌چیز کج یا معوج نیست.

Alle Worte meines Mundes sind in Gerechtigkeit; es ist nichts Verdrehtes und Verkehrtes in ihnen.

۹ 9 تمامی آنهانزد مرد فهیم واضح است و نزد یابندگان معرفت مستقیم است.

Sie alle sind richtig dem Verständigen, und gerade denen, die Erkenntnis erlangt haben.

۱۰ 10 تادیب مرا قبول کنید و نه نقره را، و معرفت را بیشتر از طلای خالص.

Nehmet an meine Unterweisung, und nicht Silber, und Erkenntnis lieber als auserlesenes, feines Gold.

۱۱ 11 زیرا که حکمت از لعلها بهتر است، و جمیع نفایس را به او برابر نتوان کرد.

Denn Weisheit ist besser als Korallen, und alles, was man begehren mag, kommt ihr nicht gleich. -

۱۲ 12 من حکمتم و در زیرکی سکونت دارم، و معرفت تدبیر را یافته‌ام.

Ich, Weisheit, bewohne die Klugheit, und finde die Erkenntnis der Besonnenheit.

۱۳ 13 ترس خداوند، مکروه داشتن بدی است. غرور و تکبر وراه بد و دهان دروغگو را مکروه می‌دارم.

Die Furcht Jehovas ist: das Böse hassen. Hoffart und Hochmut und den Weg des Bösen und den Mund der Verkehrtheit hasse ich.

۱۴ 14 مشورت و حکمت کامل از آن من است. من فهم هستم و قوت از آن من است.

Mein sind Rat und Einsicht; ich bin der Verstand, mein ist die Stärke.

۱۵ 15 به من پادشاهان سلطنت می‌کنند، و داوران به عدالت فتوا می‌دهند.

Durch mich regieren Könige, und Fürsten treffen gerechte Entscheidungen;

۱۶ 16 به من سروران حکمرانی می‌نمایند و شریفان و جمیع داوران جهان.

durch mich herrschen Herrscher und Edle, alle Richter der Erde.

۱۷ 17 من دوست می‌دارم آنانی را که مرا دوست می‌دارند. وهر‌که مرا به جد و جهد بطلبد مرا خواهد یافت.

Ich liebe, die mich lieben; und die mich früh suchen, werden mich finden.

۱۸ 18 دولت و جلال با من است. توانگری جاودانی وعدالت.

Reichtum und Ehre sind bei mir, bleibendes Gut und Gerechtigkeit.

۱۹ 19 ثمره من از طلا و زر ناب بهتر است، وحاصل من از نقره خالص.

Meine Furcht ist besser als feines Gold und gediegenes Gold, und mein Ertrag als auserlesenes Silber.

۲۰ 20 در طریق عدالت می‌خرامم، در میان راههای انصاف،

Ich wandle auf dem Pfade der Gerechtigkeit, mitten auf den Steigen des Rechts;

۲۱ 21 تا مال حقیقی را نصیب محبان خود گردانم، وخزینه های ایشان را مملو سازم.

um die, die mich lieben, beständiges Gut erben zu lassen, und um ihre Vorratskammern zu füllen.

۲۲ 22 خداوند مرا مبداء طریق خود داشت، قبل از اعمال خویش از ازل.

Jehova besaß mich im Anfang seines Weges, vor seinen Werken von jeher.

۲۳ 23 من از ازل برقرار بودم، از ابتدا پیش از بودن جهان.

Ich war eingesetzt von Ewigkeit her, von Anbeginn, vor den Uranfängen der Erde.

۲۴ 24 هنگامی که لجه هانبود من مولود شدم، وقتی که چشمه های پر ازآب وجود نداشت.

Ich war geboren, als die Tiefen noch nicht waren, als noch keine Quellen waren, reich an Wasser.

۲۵ 25 قبل از آنگاه کوهها برپاشود، پیش از تلها مولود گردیدم.

Ehe die Berge eingesenkt wurden, vor den Hügeln war ich geboren;

۲۶ 26 چون زمین وصحراها را هنوز نساخته بود، و نه اول غبار ربع مسکون را.

als er die Erde und die Fluren noch nicht gemacht hatte, und den Beginn der Schollen des Erdkreises.

۲۷ 27 وقتی که او آسمان را مستحکم ساخت من آنجا بودم، و هنگامی که دایره را برسطح لجه قرار داد.

Als er die Himmel feststellte, war ich da, als er einen Kreis abmaß über der Fläche der Tiefe;

۲۸ 28 وقتی که افلاک را بالااستوار کرد، و چشمه های لجه را استوار گردانید.

als er die Wolken droben befestigte, als er Festigkeit gab den Quellen der Tiefe;

۲۹ 29 چون به دریا حد قرار داد، تا آبها از فرمان اوتجاوز نکنند، و زمانی که بنیاد زمین را نهاد.

als er dem Meere seine Schranken setzte, daß die Wasser seinen Befehl nicht überschritten, als er die Grundfesten der Erde feststellte:

۳۰ 30 آنگاه نزد او معمار بودم، و روزبروز شادی می‌نمودم، و همیشه به حضور او اهتزاز می‌کردم.

da war ich Schoßkind bei ihm, und war Tag für Tag seine Wonne, vor ihm mich ergötzend allezeit,

۳۱ 31 و اهتزاز من در آبادی زمین وی، و شادی من بابنی آدم می‌بود.

mich ergötzend auf dem bewohnten Teile seiner Erde; und meine Wonne war bei den Menschenkindern.

۳۲ 32 پس الان‌ای پسران مرا بشنوید، وخوشابحال آنانی که طریقهای مرا نگاه دارند.

Nun denn, ihr Söhne, höret auf mich: Glückselig sind, die meine Wege bewahren!

۳۳ 33 تادیب را بشنوید و حکیم باشید، و آن را ردمنمایید.

Höret Unterweisung und werdet weise, und verwerfet sie nicht!

۳۴ 34 خوشابحال کسی‌که مرا بشنود، و هرروز نزد درهای من دیده بانی کند، و باهوهای دروازه های مرا محافظت نماید.

Glückselig der Mensch, der auf mich hört, indem er an meinen Türen wacht Tag für Tag, die Pfosten meiner Tore hütet!

۳۵ 35 زیرا هر‌که مرایابد حیات را تحصیل کند، و رضامندی خداوندرا حاصل نماید.

Denn wer mich findet, hat das Leben gefunden und Wohlgefallen erlangt von Jehova.

۳۶ 36 و اما کسی‌که مرا خطا کند، به‌جان خود ضرر رساند، و هر‌که مرا دشمن دارد، موت را دوست دارد.

Wer aber an mir sündigt, tut seiner Seele Gewalt an; alle, die mich hassen, lieben den Tod.