امثال 8

۱ 1 آیا حکمت ندا نمی کند، و فطانت آوازخود را بلند نمی نماید؟

Doth not wisdom cry? and understanding put forth her voice?

۲ 2 به‌سر مکان های بلند، به کناره راه، در میان طریقها می‌ایستد.

She standeth in the top of high places, by the way in the places of the paths.

۳ 3 به‌جانب دروازه‌ها به دهنه شهر، نزد مدخل دروازه‌ها صدا می‌زند.

She crieth at the gates, at the entry of the city, at the coming in at the doors.

۴ 4 که شما را‌ای مردان می‌خوانم و آواز من به بنی آدم است.

Unto you, O men, I call; and my voice is to the sons of man.

۵ 5 ‌ای جاهلان زیرکی را بفهمید و‌ای احمقان عقل رادرک نمایید.

O ye simple, understand wisdom: and, ye fools, be ye of an understanding heart.

۶ 6 بشنوید زیرا که به امور عالیه تکلم می‌نمایم و گشادن لبهایم استقامت است.

Hear; for I will speak of excellent things; and the opening of my lips shall be right things.

۷ 7 دهانم به راستی تنطق می‌کند و لبهایم شرارت را مکروه می‌دارد.

For my mouth shall speak truth; and wickedness is an abomination to my lips.

۸ 8 همه سخنان دهانم بر‌حق است و درآنها هیچ‌چیز کج یا معوج نیست.

All the words of my mouth are in righteousness; there is nothing crooked or perverse in them.

۹ 9 تمامی آنهانزد مرد فهیم واضح است و نزد یابندگان معرفت مستقیم است.

They are all plain to him that understandeth, and right to them that find knowledge.

۱۰ 10 تادیب مرا قبول کنید و نه نقره را، و معرفت را بیشتر از طلای خالص.

Receive my instruction, and not silver; and knowledge rather than choice gold.

۱۱ 11 زیرا که حکمت از لعلها بهتر است، و جمیع نفایس را به او برابر نتوان کرد.

For wisdom is better than rubies; and all the things that may be desired are not to be compared to it.

۱۲ 12 من حکمتم و در زیرکی سکونت دارم، و معرفت تدبیر را یافته‌ام.

I wisdom dwell with prudence, and find out knowledge of witty inventions.

۱۳ 13 ترس خداوند، مکروه داشتن بدی است. غرور و تکبر وراه بد و دهان دروغگو را مکروه می‌دارم.

The fear of Yhwh is to hate evil: pride, and arrogancy, and the evil way, and the perverse mouth, do I hate.

۱۴ 14 مشورت و حکمت کامل از آن من است. من فهم هستم و قوت از آن من است.

Counsel is mine, and sound wisdom: I am understanding; I have strength.

۱۵ 15 به من پادشاهان سلطنت می‌کنند، و داوران به عدالت فتوا می‌دهند.

By me kings reign, and princes decree justice.

۱۶ 16 به من سروران حکمرانی می‌نمایند و شریفان و جمیع داوران جهان.

By me princes rule, and nobles, even all the judges of the earth.

۱۷ 17 من دوست می‌دارم آنانی را که مرا دوست می‌دارند. وهر‌که مرا به جد و جهد بطلبد مرا خواهد یافت.

I love them that love me; and those that seek me early shall find me.

۱۸ 18 دولت و جلال با من است. توانگری جاودانی وعدالت.

Riches and honour are with me; yea, durable riches and righteousness.

۱۹ 19 ثمره من از طلا و زر ناب بهتر است، وحاصل من از نقره خالص.

My fruit is better than gold, yea, than fine gold; and my revenue than choice silver.

۲۰ 20 در طریق عدالت می‌خرامم، در میان راههای انصاف،

I lead in the way of righteousness, in the midst of the paths of judgment:

۲۱ 21 تا مال حقیقی را نصیب محبان خود گردانم، وخزینه های ایشان را مملو سازم.

That I may cause those that love me to inherit substance; and I will fill their treasures.

۲۲ 22 خداوند مرا مبداء طریق خود داشت، قبل از اعمال خویش از ازل.

Yhwh possessed me in the beginning of his way, before his works of old.

۲۳ 23 من از ازل برقرار بودم، از ابتدا پیش از بودن جهان.

I was set up from everlasting, from the beginning, or ever the earth was.

۲۴ 24 هنگامی که لجه هانبود من مولود شدم، وقتی که چشمه های پر ازآب وجود نداشت.

When there were no depths, I was brought forth; when there were no fountains abounding with water.

۲۵ 25 قبل از آنگاه کوهها برپاشود، پیش از تلها مولود گردیدم.

Before the mountains were settled, before the hills was I brought forth:

۲۶ 26 چون زمین وصحراها را هنوز نساخته بود، و نه اول غبار ربع مسکون را.

While as yet he had not made the earth, nor the fields, nor the highest part of the dust of the world.

۲۷ 27 وقتی که او آسمان را مستحکم ساخت من آنجا بودم، و هنگامی که دایره را برسطح لجه قرار داد.

When he prepared the heavens, I was there: when he set a compass upon the face of the depth:

۲۸ 28 وقتی که افلاک را بالااستوار کرد، و چشمه های لجه را استوار گردانید.

When he established the clouds above: when he strengthened the fountains of the deep:

۲۹ 29 چون به دریا حد قرار داد، تا آبها از فرمان اوتجاوز نکنند، و زمانی که بنیاد زمین را نهاد.

When he gave to the sea his decree, that the waters should not pass his commandment: when he appointed the foundations of the earth:

۳۰ 30 آنگاه نزد او معمار بودم، و روزبروز شادی می‌نمودم، و همیشه به حضور او اهتزاز می‌کردم.

Then I was by him, as one brought up with him: and I was daily his delight, rejoicing always before him;

۳۱ 31 و اهتزاز من در آبادی زمین وی، و شادی من بابنی آدم می‌بود.

Rejoicing in the habitable part of his earth; and my delights were with the sons of men.

۳۲ 32 پس الان‌ای پسران مرا بشنوید، وخوشابحال آنانی که طریقهای مرا نگاه دارند.

Now therefore hearken unto me, O ye children: for blessed are they that keep my ways.

۳۳ 33 تادیب را بشنوید و حکیم باشید، و آن را ردمنمایید.

Hear instruction, and be wise, and refuse it not.

۳۴ 34 خوشابحال کسی‌که مرا بشنود، و هرروز نزد درهای من دیده بانی کند، و باهوهای دروازه های مرا محافظت نماید.

Blessed is the man that heareth me, watching daily at my gates, waiting at the posts of my doors.

۳۵ 35 زیرا هر‌که مرایابد حیات را تحصیل کند، و رضامندی خداوندرا حاصل نماید.

For whoso findeth me findeth life, and shall obtain favour of Yhwh.

۳۶ 36 و اما کسی‌که مرا خطا کند، به‌جان خود ضرر رساند، و هر‌که مرا دشمن دارد، موت را دوست دارد.

But he that sinneth against me wrongeth his own soul: all they that hate me love death.