امثال 5
| ای پسر من، به حکمت من توجه نما، و گوش خود را به فطانت من فراگیر، | ۱ 1 |
Mærk dig, min Søn, min Visdom, bøj til min Indsigt dit Øre,
| تاتدابیر را محافظت نمایی، و لبهایت معرفت رانگاه دارد. | ۲ 2 |
at Kløgt må våge øver dig, Læbernes kundskab vare på dig.
| زیرا که لبهای زن اجنبی عسل رامی چکاند، و دهان او از روغن ملایم تر است. | ۳ 3 |
Thi af Honning drypper den fremmedes Læber, glattere end Olie er hendes Gane;
| لیکن آخر او مثل افسنتین تلخ است و برنده مثل شمشیر دودم. | ۴ 4 |
men til sidst er hun besk som Malurt, hvas som tveægget Sværd;
| پایهایش به موت فرو می‌رود، وقدمهایش به هاویه متمسک می‌باشد. (Sheol h7585) | ۵ 5 |
hendes Fødder styrer nedad mod Døden, til Dødsriget stunder hendes Fjed; (Sheol h7585)
| به طریق حیات هرگز سالک نخواهد شد. قدمهایش آواره شده است و او نمی داند. | ۶ 6 |
hun følger ej Livets Vej, hendes Spor er bugtet, hun ved det ikke.
| و الان‌ای پسرانم مرابشنوید، و از سخنان دهانم انحراف مورزید. | ۷ 7 |
Hør mig da nu, min Søn, vig ikke fra min Munds Ord!
| طریق خود را از او دور ساز، و به در خانه اونزدیک مشو. | ۸ 8 |
Lad din Vej være langt fra hende, kom ej hendes Husdør nær,
| مبادا عنفوان جوانی خود را به دیگران بدهی، و سالهای خویش را به ستم کیشان. | ۹ 9 |
at du ikke må give andre din Ære, en grusom Mand dine År.
| و غریبان از اموال تو سیر شوند، و ثمره محنت تو به خانه بیگانه رود. | ۱۰ 10 |
at ikke dit Gods skal mætte fremmede, din Vinding ende i Andenmands Hus,
| که در عاقبت خودنوحه گری نمایی، هنگامی که گوشت و بدنت فانی شده باشد، | ۱۱ 11 |
så du gribes af Anger til sidst, når dit Kød og Huld svinder hen,
| و گویی چرا ادب را مکروه داشتم، و دل من تنبیه را خوار شمرد، | ۱۲ 12 |
og du siger: "Ak, at jeg hadede Tugt, at mit Hjerte lod hånt om Revselse,
| و آواز مرشدان خود را نشنیدم، و به معلمان خود گوش ندادم. | ۱۳ 13 |
så jeg ikke lød mine Læreres Røst, ej bøjed mit Øre til dem, som lærte mig!
| نزدیک بود که هر گونه بدی را مرتکب شوم، در میان قوم و جماعت. | ۱۴ 14 |
Nær var jeg kommet i alskens Ulykke midt i Forsamling og Menighed!"
| آب را از منبع خود بنوش، و نهرهای جاری را از چشمه خویش. | ۱۵ 15 |
Drik Vand af din egen Cisterne og rindende Vand af din Brønd;
| جویهای تو بیرون خواهد ریخت، و نهرهای آب در شوارع عام، | ۱۶ 16 |
lad ej dine Kilder flyde på Gaden, ej dine Bække på Torvene!
| و از آن خودت به تنهایی خواهد بود، و نه از آن غریبان با تو. | ۱۷ 17 |
Dig skal de tilhøre, dig alene, ingen fremmed ved Siden af dig!
| چشمه تو مبارک باشد، و از زن جوانی خویش مسرور باش، | ۱۸ 18 |
Velsignet være dit Væld, og glæd dig ved din Ungdoms Hustru,
| مثل غزال محبوب و آهوی جمیل. پستانهایش تو را همیشه خرم سازد، و از محبت او دائم محفوظ باش. | ۱۹ 19 |
den elskelige Hind, den yndige Gazel; hendes Elskov fryde dig stedse, berus dig altid i hendes Kærlighed!
| لیکن‌ای پسر من، چرا از زن بیگانه فریفته شوی؟ و سینه زن غریب را در بر‌گیری؟ | ۲۰ 20 |
Hvi beruser du dig, min Søn, i en fremmed og tager en andens Hustru i Favn?
| زیراکه راههای انسان در مدنظر خداوند است، وتمامی طریقهای وی را می‌سنجد. | ۲۱ 21 |
Thi for HERRENs Øjne er Menneskets Veje, grant følger han alle dets Spor;
| تقصیرهای شریر او را گرفتار می‌سازد، و به بندهای گناهان خود بسته می‌شود. | ۲۲ 22 |
den gudløse fanges af egen Brøde og holdes fast i Syndens Reb;
| او بدون ادب خواهد مرد، و به کثرت حماقت خویش تلف خواهد گردید. | ۲۳ 23 |
han dør af Mangel på Tugt, går til ved sin store Dårskab.
