سوگنامه 5

۱ 1 ای یهوه آنچه بر ما واقع شد به یاد آور وملاحظه فرموده، عار ما را ببین.

Acuérdate, oh SEÑOR, de lo que nos ha sucedido. Ve y mira nuestro oprobio.

۲ 2 میراث ما از آن غریبان و خانه های ما از آن اجنبیان گردیده است.

Nuestra heredad se ha vuelto a extraños, nuestras casas a forasteros.

۳ 3 ما یتیم و بی‌پدر شده‌ایم و مادران ما مثل بیوه‌ها گردیده‌اند.

Huérfanos somos sin padre; nuestras madres son como viudas.

۴ 4 آب خود را به نقره می‌نوشیم و هیزم ما به مافروخته می‌شود.

Nuestra agua bebemos por dinero; nuestra leña por precio compramos.

۵ 5 تعاقب کنندگان ما به گردن ما رسیده‌اند وخسته شده، راحت نداریم.

Persecución padecemos sobre nuestra cerviz; nos cansamos, y no hay para nosotros reposo.

۶ 6 با اهل مصر و آشور دست دادیم تا از نان سیرشویم.

Al egipcio y al asirio dimos la mano, para saciarnos de pan.

۷ 7 پدران ما گناه ورزیده، نابود شده‌اند و مامتحمل عصیان ایشان گردیده‌ایم.

Nuestros padres pecaron, y son muertos; y nosotros llevamos sus castigos.

۸ 8 غلامان بر ما حکمرانی می‌کنند و کسی نیست که از دست ایشان رهایی دهد.

Siervos se enseñorearon de nosotros; no hubo quien nos librase de su mano.

۹ 9 از ترس شمشیر اهل بیابان، نان خود را بخطرجان خویش می‌یابیم.

Con peligro de nuestras vidas traíamos nuestro pan delante del cuchillo del desierto.

۱۰ 10 پوست ما به‌سبب سموم قحط مثل تنورسوخته شده است.

Nuestra piel se ennegreció como un horno a causa del ardor del hambre.

۱۱ 11 زنان را در صهیون بی‌عصمت کردند ودوشیزگان را در شهرهای یهودا.

Violaron a las mujeres en Sion, a las vírgenes en las ciudades de Judá.

۱۲ 12 سروران از دست ایشان به دار کشیده شده و به مشایخ اعتنا ننمودند.

A los príncipes colgaron con su mano; no respetaron el rostro de los ancianos.

۱۳ 13 جوانان سنگهای آسیا را برمی دارند وکودکان زیر بار هیزم می‌افتند.

Llevaron los jóvenes a moler, y los niños desfallecieron en la leña.

۱۴ 14 مشایخ از دروازه‌ها نابود شدند و جوانان ازنغمه سرایی خویش.

Los ancianos cesaron de la puerta, los jóvenes de sus canciones.

۱۵ 15 شادی دل ما نیست شد و رقص ما به ماتم مبدل گردید.

Cesó el gozo de nuestro corazón; nuestro corro se tornó en luto.

۱۶ 16 تاج از سر ما افتاد، وای بر ما زیرا که گناه کردیم.

Cayó la corona de nuestra cabeza. ¡Ay ahora de nosotros! Porque pecamos.

۱۷ 17 از این جهت دل ما بیتاب شده است و به‌سبب این چیزها چشمان ما تار گردیده است.

Por esto fue entristecido nuestro corazón, por esto se entenebrecieron nuestro ojos,

۱۸ 18 یعنی به‌خاطر کوه صهیون که ویران شد وروباهان در آن گردش می‌کنند.

Por el Monte de Sion que está asolado; zorras andan en él.

۱۹ 19 اما تو‌ای یهوه تا ابدالاباد جلوس می‌فرمایی و کرسی تو تا جمیع دهرها خواهدبود.

Mas tú, SEÑOR, permanecerás para siempre; tu trono de generación en generación.

۲۰ 20 پس برای چه ما را تا به ابد فراموش کرده وما را مدت مدیدی ترک نموده‌ای.

¿Por qué te olvidarás para siempre de nosotros, y nos dejarás por largos días?

۲۱ 21 ‌ای یهوه ما را بسوی خود برگردان وبازگشت خواهیم کرد و ایام ما را مثل زمان سلف تازه کن.

Vuélvenos, oh SEÑOR, a ti, y nos volveremos; renueva nuestros días como al principio.

۲۲ 22 و الا ما را بالکل رد نموده‌ای و بر مابی نهایت غضبناک شده‌ای.

Porque repeliendo nos has desechado; te has airado contra nosotros en gran manera.