سوگنامه 5

۱ 1 ای یهوه آنچه بر ما واقع شد به یاد آور وملاحظه فرموده، عار ما را ببین.

Acuérdate, o! Jehová, de lo que nos ha venido: vé, y mira nuestra vergüenza.

۲ 2 میراث ما از آن غریبان و خانه های ما از آن اجنبیان گردیده است.

Nuestra heredad se ha vuelto a extraños, nuestras casas a forasteros.

۳ 3 ما یتیم و بی‌پدر شده‌ایم و مادران ما مثل بیوه‌ها گردیده‌اند.

Huérfanos somos sin padre: nuestras madres como viudas.

۴ 4 آب خود را به نقره می‌نوشیم و هیزم ما به مافروخته می‌شود.

Nuestra agua bebemos por dinero, nuestra leña compramos por precio.

۵ 5 تعاقب کنندگان ما به گردن ما رسیده‌اند وخسته شده، راحت نداریم.

Sobre nuestra cerviz padecemos persecución; cansámosnos, y no hay para nosotros descanso.

۶ 6 با اهل مصر و آشور دست دادیم تا از نان سیرشویم.

A Egipto dimos la mano, y al Asirio, para hartarnos de pan.

۷ 7 پدران ما گناه ورزیده، نابود شده‌اند و مامتحمل عصیان ایشان گردیده‌ایم.

Nuestros padres pecaron, y son muertos; y nosotros llevamos sus castigos.

۸ 8 غلامان بر ما حکمرانی می‌کنند و کسی نیست که از دست ایشان رهایی دهد.

Siervos se enseñorearon de nosotros: no hubo quien nos librase de su mano.

۹ 9 از ترس شمشیر اهل بیابان، نان خود را بخطرجان خویش می‌یابیم.

Con el peligro de nuestras vidas traíamos nuestro pan delante de la espada del desierto.

۱۰ 10 پوست ما به‌سبب سموم قحط مثل تنورسوخته شده است.

Nuestros cueros se ennegrecieron como un horno a causa del ardor de la hambre.

۱۱ 11 زنان را در صهیون بی‌عصمت کردند ودوشیزگان را در شهرهای یهودا.

Afligieron a las mujeres en Sión, a las vírgenes en las ciudades de Judá.

۱۲ 12 سروران از دست ایشان به دار کشیده شده و به مشایخ اعتنا ننمودند.

A los príncipes colgaron con su mano: no reverenciaron los rostros de los viejos.

۱۳ 13 جوانان سنگهای آسیا را برمی دارند وکودکان زیر بار هیزم می‌افتند.

Llevaron los mozos a moler, y los muchachos desfallecieron en la leña.

۱۴ 14 مشایخ از دروازه‌ها نابود شدند و جوانان ازنغمه سرایی خویش.

Los ancianos cesaron de la puerta, los mancebos de sus canciones.

۱۵ 15 شادی دل ما نیست شد و رقص ما به ماتم مبدل گردید.

Cesó el gozo de nuestro corazón, nuestro corro se tornó en luto.

۱۶ 16 تاج از سر ما افتاد، وای بر ما زیرا که گناه کردیم.

Cayó la corona de nuestra cabeza: ¡ay ahora de nosotros! porque pecamos.

۱۷ 17 از این جهت دل ما بیتاب شده است و به‌سبب این چیزها چشمان ما تار گردیده است.

Por esto fue entristecido nuestro corazón, por esto se entenebrecieron nuestros ojos.

۱۸ 18 یعنی به‌خاطر کوه صهیون که ویران شد وروباهان در آن گردش می‌کنند.

Por el monte de Sión que es asolado, zorras andan en él.

۱۹ 19 اما تو‌ای یهوه تا ابدالاباد جلوس می‌فرمایی و کرسی تو تا جمیع دهرها خواهدبود.

Mas tú, Jehová, para siempre permanecerás: tu trono de generación en generación.

۲۰ 20 پس برای چه ما را تا به ابد فراموش کرده وما را مدت مدیدی ترک نموده‌ای.

¿Por qué te olvidarás para siempre de nosotros? ¿dejarnos has por luengos días?

۲۱ 21 ‌ای یهوه ما را بسوی خود برگردان وبازگشت خواهیم کرد و ایام ما را مثل زمان سلف تازه کن.

Vuélvenos, o! Jehová, a ti, y volvernos hemos: renueva nuestros días como al principio.

۲۲ 22 و الا ما را بالکل رد نموده‌ای و بر مابی نهایت غضبناک شده‌ای.

Porque desechando nos has desechado: háste airado contra nosotros en gran manera.