سوگنامه 5

۱ 1 ای یهوه آنچه بر ما واقع شد به یاد آور وملاحظه فرموده، عار ما را ببین.

Gedenk toch, Jahweh, wat wij verduren, Zie toe, en aanschouw onze smaad:

۲ 2 میراث ما از آن غریبان و خانه های ما از آن اجنبیان گردیده است.

Ons erfdeel is aan anderen vervallen, Onze huizen aan vreemden.

۳ 3 ما یتیم و بی‌پدر شده‌ایم و مادران ما مثل بیوه‌ها گردیده‌اند.

Wezen zijn wij, vaderloos, Als weduwen zijn onze moeders;

۴ 4 آب خود را به نقره می‌نوشیم و هیزم ما به مافروخته می‌شود.

Ons water drinken wij voor geld, Wij moeten ons eigen hout betalen.

۵ 5 تعاقب کنندگان ما به گردن ما رسیده‌اند وخسته شده، راحت نداریم.

Voortgezweept, met het juk om de hals, Uitgeput, maar men gunt ons geen rust!

۶ 6 با اهل مصر و آشور دست دادیم تا از نان سیرشویم.

Naar Egypte steken wij de handen uit, Naar Assjoer om brood!

۷ 7 پدران ما گناه ورزیده، نابود شده‌اند و مامتحمل عصیان ایشان گردیده‌ایم.

Onze vaderen hebben gezondigd: zij zijn niet meer, Wij dragen hun schuld:

۸ 8 غلامان بر ما حکمرانی می‌کنند و کسی نیست که از دست ایشان رهایی دهد.

Slaven zijn onze heersers, En niemand, die ons uit hun handen verlost.

۹ 9 از ترس شمشیر اهل بیابان، نان خود را بخطرجان خویش می‌یابیم.

Met gevaar voor ons leven halen wij brood, Voor het dreigende zwaard der woestijn;

۱۰ 10 پوست ما به‌سبب سموم قحط مثل تنورسوخته شده است.

Onze huid is heet als een oven, Door de koorts van de honger.

۱۱ 11 زنان را در صهیون بی‌عصمت کردند ودوشیزگان را در شهرهای یهودا.

De vrouwen worden in Sion onteerd, De maagden in de steden van Juda;

۱۲ 12 سروران از دست ایشان به دار کشیده شده و به مشایخ اعتنا ننمودند.

Vorsten door hen opgehangen, Geen oudsten gespaard.

۱۳ 13 جوانان سنگهای آسیا را برمی دارند وکودکان زیر بار هیزم می‌افتند.

De jongens moeten de molensteen torsen, De knapen bezwijken onder het hout;

۱۴ 14 مشایخ از دروازه‌ها نابود شدند و جوانان ازنغمه سرایی خویش.

Geen grijsaards meer in de poorten, Geen jonge mannen meer met hun lier.

۱۵ 15 شادی دل ما نیست شد و رقص ما به ماتم مبدل گردید.

Geen blijdschap meer voor ons hart, Onze reidans veranderd in rouw,

۱۶ 16 تاج از سر ما افتاد، وای بر ما زیرا که گناه کردیم.

Gevallen de kroon van ons hoofd: Wee onzer, wij hebben gezondigd!

۱۷ 17 از این جهت دل ما بیتاب شده است و به‌سبب این چیزها چشمان ما تار گردیده است.

Hierom is ons hart verslagen, Staan onze ogen zo dof:

۱۸ 18 یعنی به‌خاطر کوه صهیون که ویران شد وروباهان در آن گردش می‌کنند.

Om de Sionsberg, die ligt verlaten, Waar enkel jakhalzen lopen.

۱۹ 19 اما تو‌ای یهوه تا ابدالاباد جلوس می‌فرمایی و کرسی تو تا جمیع دهرها خواهدبود.

Maar Gij zetelt in eeuwigheid, Jahweh; Uw troon van geslacht tot geslacht!

۲۰ 20 پس برای چه ما را تا به ابد فراموش کرده وما را مدت مدیدی ترک نموده‌ای.

Waarom zoudt Gij ons dan altijd vergeten, Ten einde toe ons verlaten?

۲۱ 21 ‌ای یهوه ما را بسوی خود برگردان وبازگشت خواهیم کرد و ایام ما را مثل زمان سلف تازه کن.

Ach Jahweh, breng ons tot U terug: wij willen bekeren; Maak onze dagen weer als voorheen!

۲۲ 22 و الا ما را بالکل رد نموده‌ای و بر مابی نهایت غضبناک شده‌ای.

Neen, Gij hebt ons niet voor immer verworpen, Gij blijft op ons niet zo hevig verbolgen!