سوگنامه 3
| من آن مرد هستم که از عصای غضب وی مذلت دیده‌ام. | ۱ 1 |
Ich bin der Mann, der Elend erlebt hat durch die Rute seines Zornes;
| او مرا رهبری نموده، به تاریکی در‌آورده است و نه به روشنایی. | ۲ 2 |
mich hat er geführt und getrieben in Finsternis und tiefes Dunkel;
| به درستی که دست خویش را تمامی روز به ضد من بارها برگردانیده است. | ۳ 3 |
nur gegen mich kehrt er immer wieder seine Hand Tag für Tag!
| گوشت و پوست مرا مندرس ساخته واستخوانهایم را خرد کرده است. | ۴ 4 |
Mein Fleisch und meine Haut hat er hinschwinden lassen, meine Glieder zerschlagen;
| به ضد من بنا نموده، مرا به تلخی و مشقت احاطه کرده است. | ۵ 5 |
aufgetürmt hat er rings um mich Gift und Mühsal;
| مرا مثل آنانی که از قدیم مرده‌اند در تاریکی نشانیده است. | ۶ 6 |
in Finsternis hat er mich versenkt wie die ewig Toten.
| گرد من حصار کشیده که نتوانم بیرون آمد وزنجیر مرا سنگین ساخته است. | ۷ 7 |
Er hat mich ummauert, daß ich keinen Ausweg habe, mich mit schweren Ketten beladen;
| و نیز چون فریاد و استغاثه می‌نمایم دعای مرا منع می‌کند. | ۸ 8 |
ob ich auch schreie und rufe: er verschließt sich meinem Flehen.
| راههای مرا با سنگهای تراشیده سد کرده است و طریقهایم را کج نموده است. | ۹ 9 |
Er hat meine Wege mit Quadersteinen vermauert, meine Pfade ungangbar gemacht.
| او برای من خرسی است در کمین نشسته وشیری که در بیشه خود می‌باشد. | ۱۰ 10 |
Ein lauernder Bär ist er mir gewesen, ein Löwe im Versteck.
| راه مرا منحرف ساخته، مرا دریده است ومرا مبهوت گردانیده است. | ۱۱ 11 |
Er hat mich auf Irrwegen wandeln lassen und mich zerfleischt, mich verstört;
| کمان خود را زه کرده، مرا برای تیرهای خویش، هدف ساخته است. | ۱۲ 12 |
er hat seinen Bogen gespannt und mich als Zielscheibe hingestellt für seine Pfeile,
| و تیرهای ترکش خود را به گرده های من فرو برده است. | ۱۳ 13 |
hat die Söhne seines Köchers mir ins Herz dringen lassen.
| من به جهت تمامی قوم خود مضحکه وتمامی روز سرود ایشان شده‌ام. | ۱۴ 14 |
Meinem ganzen Volk bin ich zum Hohn geworden, ihr Spottlied den ganzen Tag;
| مرا به تلخیها سیر کرده و مرا به افسنتین مست گردانیده است. | ۱۵ 15 |
mit Bitternissen hat er mich gesättigt, mit Wermut mich getränkt.
| دندانهایم را به سنگ ریزها شکسته و مرا به خاکستر پوشانیده است. | ۱۶ 16 |
Meine Zähne hat er mich an Kieseln zerbeißen lassen, mich in den Staub niedergetreten.
| تو جان مرا از سلامتی دور انداختی و من سعادتمندی را فراموش کردم، | ۱۷ 17 |
Du hast meiner Seele den Frieden entrissen, so daß ich verlernt habe, glücklich zu sein,
| و گفتم که قوت و امید من از یهوه تلف شده است. | ۱۸ 18 |
und ausrufe: »Dahin ist meine Lebenskraft und verloren meine Hoffnung auf den HERRN!«
| مذلت و شقاوت مرا افسنتین و تلخی به یادآور. | ۱۹ 19 |
Gedenke meines Elends und meiner Irrsale, des Wermuts und des Gifts!
| تو البته به یاد خواهی آورد زیرا که جان من در من منحنی شده است. | ۲۰ 20 |
Ohne Unterlaß denkt meine Seele daran und ist gebeugt in mir.
| و من آن را در دل خود خواهم گذرانید و ازاین سبب امیدوار خواهم بود. | ۲۱ 21 |
Dies will ich mir zu Herzen nehmen und darum der Hoffnung leben:
| از رافت های خداوند است که تلف نشدیم زیرا که رحمت های او بی‌زوال است. | ۲۲ 22 |
Die Gnadenerweisungen des HERRN sind noch nicht erschöpft, sein Erbarmen ist noch nicht zu Ende;
| آنها هر صبح تازه می‌شود و امانت تو بسیاراست. | ۲۳ 23 |
alle Morgen sind sie neu, groß ist deine Treue.
| و جان من می‌گوید که خداوند نصیب من است، بنابراین بر او امیدوارم. | ۲۴ 24 |
»Der HERR ist mein Teil!« bekennt meine Seele; drum will ich auf ihn hoffen.
| خداوند به جهت کسانی که بر او توکل دارند و برای آنانی که او را می‌طلبند نیکو است. | ۲۵ 25 |
Gütig ist der HERR gegen die, welche auf ihn harren, gegen ein Herz, das ihn sucht.
| خوب است که انسان امیدوار باشد و باسکوت انتظار نجات خداوند را بکشد. | ۲۶ 26 |
Gut ist es, geduldig zu sein und schweigend zu warten auf die Hilfe des HERRN.
| برای انسان نیکو است که یوغ را در جوانی خود بردارد. | ۲۷ 27 |
Gut ist es für jeden, das Joch schon in seiner Jugend tragen zu lernen;
| به تنهایی بنشیند و ساکت باشد زیرا که اوآن را بر وی نهاده است. | ۲۸ 28 |
er sitze einsam und schweige, wenn der HERR es ihm auferlegt!
| دهان خود را بر خاک بگذارد که شاید امیدباشد. | ۲۹ 29 |
Er neige seinen Mund in den Staub hinab: vielleicht ist noch Hoffnung vorhanden;
| رخسار خود را به زنندگان بسپارد و ازخجالت سیر شود. | ۳۰ 30 |
er biete ihm, wenn er ihn schlägt, die Wange dar, lasse sich mit Schmach sättigen!
| زیرا خداوند تا به ابد او را ترک نخواهدنمود. | ۳۱ 31 |
Denn nicht auf ewig verstößt der HERR,
| زیرا اگر‌چه کسی را محزون سازد لیکن برحسب کثرت رافت خود رحمت خواهد فرمود. | ۳۲ 32 |
sondern, wenn er Trübsal verhängt hat, erbarmt er sich auch wieder nach seiner großen Güte;
| چونکه بنی آدم را از دل خود نمی رنجاند ومحزون نمی سازد. | ۳۳ 33 |
denn nicht aus Lust plagt und betrübt er die Menschenkinder.
| تمامی اسیران زمین را زیر پا پایمال کردن، | ۳۴ 34 |
Wenn man mit Füßen niedertritt alle Gefangenen der Erde,
| و منحرف ساختن حق انسان به حضورحضرت اعلی، | ۳۵ 35 |
wenn man das Recht eines Mannes beugt vor den Augen des Höchsten,
| و منقلب نمودن آدمی در دعویش منظورخداوند نیست. | ۳۶ 36 |
wenn man einen Menschen in seinem Rechtsstreit ins Unrecht setzt: sollte das der Herr nicht beachten?
| کیست که بگوید و واقع شود اگر خداوندامر نفرموده باشد. | ۳۷ 37 |
Wer kann denn befehlen, daß etwas geschehe, ohne daß der Herr es geboten hat?
| آیا از فرمان حضرت اعلی هم بدی و هم نیکویی صادر نمی شود؟ | ۳۸ 38 |
Geht nicht aus dem Munde des Höchsten das Glück wie das Unglück hervor?
| پس چرا انسان تا زنده است و آدمی به‌سبب سزای گناهان خویش شکایت کند؟ | ۳۹ 39 |
Was klagt (also) der Mensch, solange er lebt? Ein jeder klage über seine Sünden!
| راههای خود را تجسس و تفحص بنماییم و بسوی خداوند بازگشت کنیم. | ۴۰ 40 |
Laßt uns unsern Wandel prüfen und erforschen und zum HERRN umkehren!
| دلها و دستهای خویش را بسوی خدایی که در آسمان است برافرازیم، | ۴۱ 41 |
Laßt uns unser Herz mitsamt den Händen erheben zu Gott im Himmel!
| (و بگوییم ): «ما گناه کردیم و عصیان ورزیدیم و تو عفو نفرمودی. | ۴۲ 42 |
Wir sind es, die abtrünnig und ungehorsam gewesen sind; du aber hast nicht verziehen,
| خویشتن را به غضب پوشانیده، ما را تعاقب نمودی و به قتل رسانیده، شفقت نفرمودی. | ۴۳ 43 |
hast dich in Zorn gehüllt und uns verfolgt, hingerafft ohne Schonung;
| خویشتن را به ابر غلیظ مستور ساختی، تادعای ما نگذرد. | ۴۴ 44 |
du hast dich in Gewölk gehüllt, so daß kein Gebet hindurchdringen konnte;
| ما را در میان امت‌ها فضله و خاکروبه گردانیده‌ای.» | ۴۵ 45 |
zu Kehricht und zum Abscheu hast du uns gemacht inmitten der Völker.
| تمامی دشمنان ما بر ما دهان خود رامی گشایند. | ۴۶ 46 |
Es haben den Mund gegen uns aufgerissen all unsere Feinde;
| خوف و دام و هلاکت و خرابی بر ما عارض گردیده است. | ۴۷ 47 |
Grauen und Grube sind uns zuteil geworden, Verwüstung und Untergang!
| به‌سبب هلاکت دختر قوم من، نهرهای آب از چشمانم می‌ریزد. | ۴۸ 48 |
Wasserbäche läßt mein Auge rinnen über die Zertrümmerung der Tochter meines Volkes.
| چشم من بلا انقطاع جاری است و بازنمی ایستد. | ۴۹ 49 |
Mein Auge ergießt sich ruhelos in Tränen ohne Aufhören,
| تا خداوند از آسمان ملاحظه نماید و ببیند. | ۵۰ 50 |
bis der HERR vom Himmel herniederschaue und dareinsehe.
| چشمانم به جهت جمیع دختران شهرم، جان مرا می‌رنجاند. | ۵۱ 51 |
Was ich sehen muß, versetzt mich in Trauer um aller Töchter meiner Stadt willen.
| آنانی که بی‌سبب دشمن منند مرا مثل مرغ بشدت تعاقب می‌نمایند. | ۵۲ 52 |
Ach! Wie einen Vogel haben die mich gejagt, die mir ohne Ursache feind sind;
| جان مرا در سیاه چال منقطع ساختند وسنگها بر من‌انداختند. | ۵۳ 53 |
sie haben mich in die Grube gestoßen, um mein Leben zu vernichten, und haben Steine auf mich geworfen:
| آبها از سر من گذشت پس گفتم: منقطع شدم. | ۵۴ 54 |
die Wasser schlugen mir über dem Haupt zusammen; ich dachte: »Mit mir ist’s aus!«
| آنگاه‌ای خداوند، از عمق های سیاه چال اسم تو را خواندم. | ۵۵ 55 |
Da rief ich deinen Namen an, HERR, tief unten aus der Grube,
| آواز مرا شنیدی، پس گوش خود را از آه واستغاثه من مپوشان! | ۵۶ 56 |
und du hast mich gehört, als ich zu dir flehte: »Verschließ dein Ohr nicht meinem Hilferuf!«
| در روزی که تو را خواندم نزدیک شده، فرمودی که نترس. | ۵۷ 57 |
Du hast dich mir genaht, als ich dich anrief, hast mir zugerufen: »Fürchte dich nicht!«
| ای خداوند دعوی جان مرا انجام داده و حیات مرا فدیه نموده‌ای! | ۵۸ 58 |
Du, o HERR, hast meine Sache geführt, hast mein Leben gerettet;
| ای خداوند ظلمی را که به من نموده انددیده‌ای پس مرا دادرسی فرما! | ۵۹ 59 |
du, o HERR, hast meine Unbill gesehen: verhilf mir zu meinem Recht!
| تمامی کینه ایشان و همه تدبیرهایی را که به ضد من کردند دیده‌ای. | ۶۰ 60 |
Du hast all ihre Rachgier gesehen, all ihre Anschläge gegen mich,
| ای خداوند مذمت ایشان را و همه تدبیرهایی را که به ضد من کردند شنیده‌ای! | ۶۱ 61 |
hast, o HERR, ihr Schmähen gehört, all ihre Anschläge gegen mich,
| سخنان مقاومت کنندگانم را و فکرهایی راکه تمامی روز به ضد من دارند (دانسته‌ای ). | ۶۲ 62 |
das Gerede meiner Widersacher und ihre täglichen Ränke gegen mich.
| نشستن و برخاستن ایشان را ملاحظه فرمازیرا که من سرود ایشان شده‌ام. | ۶۳ 63 |
Gib acht auf ihr Sitzen und ihr Aufstehen: ihr Spottlied bin ich!
| ای خداوند موافق اعمال دستهای ایشان مکافات به ایشان برسان. | ۶۴ 64 |
Du wirst ihnen vergelten, HERR, wie ihre Taten es verdienen,
| غشاوه قلب به ایشان بده و لعنت تو برایشان باد! | ۶۵ 65 |
wirst ihnen Verblendung ins Herz geben: dein Fluch komme über sie!
| ایشان را به غضب تعاقب نموده، از زیرآسمانهای خداوند هلاک کن. | ۶۶ 66 |
Du wirst sie im Zorn verfolgen und sie vertilgen unter Gottes Himmel hinweg!
