ایّوب 9

۱ 1 پس ایوب در جواب گفت:

И отвечал Иов и сказал:

۲ 2 «یقین می‌دانم که چنین است. لیکن انسان نزد خدا چگونه عادل شمرده شود؟

правда! знаю, что так; но как оправдается человек пред Богом?

۳ 3 اگر بخواهد با وی منازعه نماید، یکی از هزار او را جواب نخواهد داد.

Если захочет вступить в прение с Ним, то не ответит Ему ни на одно из тысячи.

۴ 4 اودر ذهن حکیم و در قوت تواناست. کیست که با اومقاومت کرده و کامیاب شده باشد؟

Премудр сердцем и могущ силою; кто восставал против Него и оставался в покое?

۵ 5 آنکه کوههارا منتقل می‌سازد و نمی فهمند، و در غضب خویش آنها را واژگون می‌گرداند،

Он передвигает горы, и не узнают их: Он превращает их в гневе Своем;

۶ 6 که زمین را ازمکانش می‌جنباند، و ستونهایش متزلزل می‌شود.

сдвигает землю с места ее, и столбы ее дрожат;

۷ 7 که آفتاب را امر می‌فرماید و طلوع نمی کند وستارگان را مختوم می‌سازد.

скажет солнцу, - и не взойдет, и на звезды налагает печать.

۸ 8 که به تنهایی، آسمانها را پهن می‌کند و بر موجهای دریامی خرامد.

Он один распростирает небеса и ходит по высотам моря;

۹ 9 که دب اکبر و جبار و ثریا را آفرید، و برجهای جنوب را

сотворил Ас, Кесиль и Хима и тайники юга;

۱۰ 10 که کارهای عظیم بی‌قیاس را می‌کند و کارهای عجیب بی‌شمار را.

делает великое, неисследимое и чудное без числа!

۱۱ 11 اینک از من می‌گذرد و او را نمی بینم، و عبور می‌کند واو را احساس نمی نمایم.

Вот, Он пройдет предо мною, и не увижу Его; пронесется, и не замечу Его.

۱۲ 12 اینک او می‌رباید وکیست که او را منع نماید؟ و کیست که به او تواندگفت: چه می‌کنی؟

Возьмет, и кто возбранит Ему? кто скажет Ему: что Ты делаешь?

۱۳ 13 خدا خشم خود را بازنمی دارد و مددکاران رحب زیر او خم می‌شوند.

Бог не отвратит гнева Своего; пред Ним падут поборники гордыни.

۱۴ 14 «پس به طریق اولی، من کیستم که او راجواب دهم و سخنان خود را بگزینم تا با اومباحثه نمایم؟

Тем более могу ли я отвечать Ему и приискивать себе слова пред Ним?

۱۵ 15 که اگر عادل می‌بودم، او راجواب نمی دادم، بلکه نزد داور خود استغاثه می‌نمودم.

Хотя бы я и прав был, но не буду отвечать, а буду умолять Судию моего.

۱۶ 16 اگر او را می‌خواندم و مرا جواب می‌داد، باور نمی کردم که آواز مرا شنیده است.

Если бы я воззвал, и Он ответил мне, - я не поверил бы, что голос мой услышал Тот,

۱۷ 17 زیرا که مرا به تندبادی خرد می‌کند و بی‌سبب، زخمهای مرا بسیار می‌سازد.

Кто в вихре разит меня и умножает безвинно мои раны,

۱۸ 18 مرا نمی گذارد که نفس بکشم، بلکه مرا به تلخیها پر می‌کند.

не дает мне перевести духа, но пресыщает меня горестями.

۱۹ 19 اگردرباره قوت سخن گوییم، اینک او قادر است؛ واگر درباره انصاف، کیست که وقت را برای من تعیین کند؟

Если действовать силою, то Он могуществен; если судом, кто сведет меня с Ним?

۲۰ 20 اگر عادل می‌بودم دهانم مرا مجرم می‌ساخت، و اگر کامل می‌بودم مرا فاسق می‌شمرد.

Если я буду оправдываться, то мои же уста обвинят меня; если я невинен, то Он признает меня виновным.

۲۱ 21 اگر کامل هستم، خویشتن رانمی شناسم، و جان خود را مکروه می‌دارم.

Невинен я; не хочу знать души моей, презираю жизнь мою.

۲۲ 22 این امر برای همه یکی است. بنابراین می‌گویم که اوصالح است و شریر را هلاک می‌سازد.

Все одно; поэтому я сказал, что Он губит и непорочного и виновного.

۲۳ 23 اگرتازیانه ناگهان بکشد، به امتحان بی‌گناهان استهزامی کند.

Если этого поражает Он бичом вдруг, то пытке невинных посмеивается.

۲۴ 24 جهان به‌دست شریران داده شده است و روی حاکمانش را می‌پوشاند. پس اگر چنین نیست، کیست که می‌کند؟

Земля отдана в руки нечестивых; лица судей ее Он закрывает. Если не Он, то кто же?

۲۵ 25 و روزهایم از پیک تیزرفتار تندروتر است، می‌گریزد و نیکویی رانمی بیند.

Дни мои быстрее гонца, - бегут, не видят добра,

۲۶ 26 مثل کشتیهای تیزرفتار می‌گریزد و مثل عقاب که بر شکار فرود آید.

несутся, как легкие ладьи, как орел стремится на добычу.

۲۷ 27 اگر فکر کنم که ناله خود را فراموش کنم و ترش رویی خود رادور کرده، گشاده رو شوم،

Если сказать мне: забуду я жалобы мои, отложу мрачный вид свой и ободрюсь;

۲۸ 28 از تمامی مشقتهای خود می‌ترسم و می‌دانم که مرا بی‌گناه نخواهی شمرد،

то трепещу всех страданий моих, зная, что Ты не объявишь меня невинным.

۲۹ 29 چونکه ملزم خواهم شد. پس چرا بیجازحمت بکشم؟

Если же я виновен, то для чего напрасно томлюсь?

۳۰ 30 اگر خویشتن را به آب برف غسل دهم، و دستهای خود را به اشنان پاک کنم،

Хотя бы я омылся и снежною водою и совершенно очистил руки мои,

۳۱ 31 آنگاه مرا در لجن فرو می‌بری، و رختهایم مرامکروه می‌دارد.

то и тогда Ты погрузишь меня в грязь, и возгнушаются мною одежды мои.

۳۲ 32 زیرا که او مثل من انسان نیست که او را جواب بدهم و با هم به محاکمه بیاییم.

Ибо Он не человек, как я, чтоб я мог отвечать Ему и идти вместе с Ним на суд!

۳۳ 33 در میان ما حکمی نیست که بر هر دوی مادست بگذارد.

Нет между нами посредника, который положил бы руку свою на обоих нас.

۳۴ 34 کاش که عصای خود را از من بردارد، و هیبت او مرا نترساند.

Да отстранит Он от меня жезл Свой, и страх Его да не ужасает меня,

۳۵ 35 آنگاه سخن می‌گفتم و از او نمی ترسیدم، لیکن من در خودچنین نیستم.

и тогда я буду говорить и не убоюсь Его, ибо я не таков сам в себе.