ایّوب 9

۱ 1 پس ایوب در جواب گفت:

Then Job answered,

۲ 2 «یقین می‌دانم که چنین است. لیکن انسان نزد خدا چگونه عادل شمرده شود؟

"Truly I know that it is so, but how can man be just with God?

۳ 3 اگر بخواهد با وی منازعه نماید، یکی از هزار او را جواب نخواهد داد.

If he is pleased to contend with him, he can't answer him one time in a thousand.

۴ 4 اودر ذهن حکیم و در قوت تواناست. کیست که با اومقاومت کرده و کامیاب شده باشد؟

For he is wise in heart, and mighty in strength: who has hardened himself against him, and prospered?

۵ 5 آنکه کوههارا منتقل می‌سازد و نمی فهمند، و در غضب خویش آنها را واژگون می‌گرداند،

He removes the mountains, and they do not know it, when he overturns them in his anger.

۶ 6 که زمین را ازمکانش می‌جنباند، و ستونهایش متزلزل می‌شود.

He shakes the earth out of its place. Its pillars tremble.

۷ 7 که آفتاب را امر می‌فرماید و طلوع نمی کند وستارگان را مختوم می‌سازد.

He commands the sun, and it doesn't rise, and seals up the stars.

۸ 8 که به تنهایی، آسمانها را پهن می‌کند و بر موجهای دریامی خرامد.

He alone stretches out the heavens, and treads on the waves of the sea.

۹ 9 که دب اکبر و جبار و ثریا را آفرید، و برجهای جنوب را

He makes Osh, Kesil, and Kimah, and the chambers of the south.

۱۰ 10 که کارهای عظیم بی‌قیاس را می‌کند و کارهای عجیب بی‌شمار را.

He does great things past finding out; yes, marvelous things without number.

۱۱ 11 اینک از من می‌گذرد و او را نمی بینم، و عبور می‌کند واو را احساس نمی نمایم.

Look, he goes by me, and I do not see him. He passes on also, but I do not perceive him.

۱۲ 12 اینک او می‌رباید وکیست که او را منع نماید؟ و کیست که به او تواندگفت: چه می‌کنی؟

Look, he snatches away. Who can hinder him? Who will ask him, 'What are you doing?'

۱۳ 13 خدا خشم خود را بازنمی دارد و مددکاران رحب زیر او خم می‌شوند.

"God will not withdraw his anger. The helpers of Rahab stoop under him.

۱۴ 14 «پس به طریق اولی، من کیستم که او راجواب دهم و سخنان خود را بگزینم تا با اومباحثه نمایم؟

How much less shall I answer him, And choose my words to argue with him?

۱۵ 15 که اگر عادل می‌بودم، او راجواب نمی دادم، بلکه نزد داور خود استغاثه می‌نمودم.

Though I were righteous, yet I wouldn't answer him. I would make petition to my judge.

۱۶ 16 اگر او را می‌خواندم و مرا جواب می‌داد، باور نمی کردم که آواز مرا شنیده است.

If I had called, and he had answered me, yet I wouldn't believe that he listened to my voice.

۱۷ 17 زیرا که مرا به تندبادی خرد می‌کند و بی‌سبب، زخمهای مرا بسیار می‌سازد.

For he bruises me with a storm, and multiplies my wounds without cause.

۱۸ 18 مرا نمی گذارد که نفس بکشم، بلکه مرا به تلخیها پر می‌کند.

He will not allow me to catch my breath, but fills me with bitterness.

۱۹ 19 اگردرباره قوت سخن گوییم، اینک او قادر است؛ واگر درباره انصاف، کیست که وقت را برای من تعیین کند؟

If it is a matter of strength, look, he is mighty. And if of justice, who will summon him?

۲۰ 20 اگر عادل می‌بودم دهانم مرا مجرم می‌ساخت، و اگر کامل می‌بودم مرا فاسق می‌شمرد.

Though I am righteous, my own mouth shall condemn me. Though I am blameless, it shall prove me perverse.

۲۱ 21 اگر کامل هستم، خویشتن رانمی شناسم، و جان خود را مکروه می‌دارم.

I am blameless. I do not regard myself. I despise my life.

۲۲ 22 این امر برای همه یکی است. بنابراین می‌گویم که اوصالح است و شریر را هلاک می‌سازد.

"It is all the same. Therefore I say he destroys the blameless and the wicked.

۲۳ 23 اگرتازیانه ناگهان بکشد، به امتحان بی‌گناهان استهزامی کند.

If the scourge kills suddenly, he will mock at the trial of the innocent.

۲۴ 24 جهان به‌دست شریران داده شده است و روی حاکمانش را می‌پوشاند. پس اگر چنین نیست، کیست که می‌کند؟

The earth is given into the hand of the wicked. He covers the faces of its judges. If not he, then who is it?

۲۵ 25 و روزهایم از پیک تیزرفتار تندروتر است، می‌گریزد و نیکویی رانمی بیند.

"Now my days are swifter than a runner. They flee away, they see no good,

۲۶ 26 مثل کشتیهای تیزرفتار می‌گریزد و مثل عقاب که بر شکار فرود آید.

They have passed away as the swift ships, as the eagle that swoops on the prey.

۲۷ 27 اگر فکر کنم که ناله خود را فراموش کنم و ترش رویی خود رادور کرده، گشاده رو شوم،

If I say, 'I will forget my complaint, I will put off my sad face, and cheer up;'

۲۸ 28 از تمامی مشقتهای خود می‌ترسم و می‌دانم که مرا بی‌گناه نخواهی شمرد،

I am afraid of all my sorrows, I know that you will not hold me innocent.

۲۹ 29 چونکه ملزم خواهم شد. پس چرا بیجازحمت بکشم؟

I shall be condemned. Why then do I labor in vain?

۳۰ 30 اگر خویشتن را به آب برف غسل دهم، و دستهای خود را به اشنان پاک کنم،

If I wash myself with snow water, and cleanse my hands with lye,

۳۱ 31 آنگاه مرا در لجن فرو می‌بری، و رختهایم مرامکروه می‌دارد.

yet you will plunge me in the ditch. My own clothes shall abhor me.

۳۲ 32 زیرا که او مثل من انسان نیست که او را جواب بدهم و با هم به محاکمه بیاییم.

For he is not a man, as I am, that I should answer him, that we should come together in judgment.

۳۳ 33 در میان ما حکمی نیست که بر هر دوی مادست بگذارد.

There is no umpire between us, that might lay his hand on us both.

۳۴ 34 کاش که عصای خود را از من بردارد، و هیبت او مرا نترساند.

Let him take his rod away from me. Let his terror not make me afraid;

۳۵ 35 آنگاه سخن می‌گفتم و از او نمی ترسیدم، لیکن من در خودچنین نیستم.

then I would speak, and not fear him, for I am not so in myself.