ایّوب 8

۱ 1 پس بلدد شوحی در جواب گفت:

And Bildad the Shuhite answers and says:

۲ 2 «تا به کی این چیزها را خواهی گفت و سخنان دهانت باد شدید خواهد بود؟

“Until when do you speak these things? And a strong wind—sayings of your mouth?

۳ 3 آیا خداوندداوری را منحرف سازد؟ یا قادر مطلق انصاف رامنحرف نماید؟

Does God pervert judgment? And does the Mighty One pervert justice?

۴ 4 چون فرزندان تو به او گناه ورزیدند، ایشان را به‌دست عصیان ایشان تسلیم نمود.

If your sons have sinned before Him, And He sends them away, By the hand of their transgression,

۵ 5 اگر تو به جد و جهد خدا را طلب می‌کردی و نزد قادر مطلق تضرع می‌نمودی،

If you seek for God early, And make supplication to the Mighty,

۶ 6 اگر پاک و راست می‌بودی، البته برای تو بیدارمی شد، و مسکن عدالت تو را برخوردارمی ساخت.

If you [are] pure and upright, Surely now He wakes for you, And has completed The habitation of your righteousness.

۷ 7 و اگر‌چه ابتدایت صغیر می‌بود، عاقبت تو بسیار رفیع می‌گردید.

And your beginning has been small, And your latter end is very great.

۸ 8 زیرا که ازقرنهای پیشین سوال کن، و به آنچه پدران ایشان تفحص کردند توجه نما،

For inquire, please, of a former generation, And prepare for a search of their fathers,

۹ 9 چونکه ما دیروزی هستیم و هیچ نمی دانیم، و روزهای ما سایه‌ای برروی زمین است.

For we [are] of yesterday, and we do not know, For our days [are] a shadow on earth.

۱۰ 10 آیا ایشان تو را تعلیم ندهند وبا تو سخن نرانند؟ و از دل خود کلمات بیرون نیارند؟

Do they not show you—speak to you, And from their heart bring forth words?

۱۱ 11 آیا نی، بی‌خلاب می‌روید، یا قصب، بی‌آب نمو می‌کند؟

Does a rush rise without a marsh? A reed increase without water?

۱۲ 12 هنگامی که هنوز سبزاست و بریده نشده، پیش از هر گیاه خشک می‌شود.

While it [is] in its budding—uncropped, Even before any herb it withers.

۱۳ 13 همچنین است راه جمیع فراموش کنندگان خدا. و امید ریاکار ضایع می شود،

So [are] the paths of all forgetting God, And the hope of the profane perishes,

۱۴ 14 که امید او منقطع می‌شود، واعتمادش خانه عنکبوت است.

Whose confidence is loathsome, And the house of a spider his trust.

۱۵ 15 بر خانه خودتکیه می‌کند و نمی ایستد، به آن متمسک می‌شودو لیکن قایم نمی ماند.

He leans on his house—and it does not stand, He takes hold on it—and it does not abide.

۱۶ 16 پیش روی آفتاب، تر وتازه می‌شود و شاخه هایش در باغش پهن می‌گردد.

He [is] green before the sun, And over his garden his branch goes out.

۱۷ 17 ریشه هایش بر توده های سنگ درهم بافته می‌شود، و بر سنگلاخ نگاه می‌کند.

His roots are wrapped by a heap, He looks for a house of stones.

۱۸ 18 اگر ازجای خود کنده شود، او را انکار کرده، می‌گوید: تو را نمی بینم.

If [one] destroys him from his place, Then it has feigned concerning him, I have not seen you!

۱۹ 19 اینک خوشی طریقش همین است و دیگران از خاک خواهند رویید.

Behold, this [is] the joy of His way, And from the dust others spring up.

۲۰ 20 هماناخدا مرد کامل را حقیر نمی شمارد، و شریر رادستگیری نمی نماید،

Behold, God does not reject the perfect, Nor takes hold on the hand of evildoers.

۲۱ 21 تا دهان تو را از خنده پرکند، و لبهایت را از آواز شادمانی.

While He fills your mouth with laughter, And your lips with shouting,

۲۲ 22 خصمان توبه خجالت ملبس خواهند شد، و خیمه شریران نابود خواهد گردید.»

Those hating you put on shame, And the tent of the wicked is not!”