ایّوب 8

۱ 1 پس بلدد شوحی در جواب گفت:

To naah Shuh acaeng Bildah mah,

۲ 2 «تا به کی این چیزها را خواهی گفت و سخنان دهانت باد شدید خواهد بود؟

hae baktih hmuen kawngnawk hae vai nazetto maw na thuih han vop? Na pakha hoi tacawt loknawk loe nasetto maw takhi baktiah thacak vop tih?

۳ 3 آیا خداوندداوری را منحرف سازد؟ یا قادر مطلق انصاف رامنحرف نماید؟

Sithaw loe katoeng ai ah lokcaek maw? Katoeng ah lokcaekhaih to Thacak Sithaw mah phrae ving tih maw?

۴ 4 چون فرزندان تو به او گناه ورزیدند، ایشان را به‌دست عصیان ایشان تسلیم نمود.

Na caanawk mah a nuiah hmuen sakpazae o pongah, a sakpazae o haih baktih toengah, anih mah nihcae to thuitaek;

۵ 5 اگر تو به جد و جهد خدا را طلب می‌کردی و نزد قادر مطلق تضرع می‌نمودی،

toe Sithaw khaeah nang qoi moe, Thacak Sithaw khaeah tahmenhaih na hnik nahaeloe,

۶ 6 اگر پاک و راست می‌بودی، البته برای تو بیدارمی شد، و مسکن عدالت تو را برخوردارمی ساخت.

na ciim moe, na toeng nahaeloe, vaihi nang hanah angthawk ueloe, katoengah kho na sakhaih ahmuen to qoengsak tih.

۷ 7 و اگر‌چه ابتدایت صغیر می‌بود، عاقبت تو بسیار رفیع می‌گردید.

Nam tong tangsuek naah thoengkae cadoeh, hnukkhuem ah loe lensawkhaih hoiah na qoeng tahang tih.

۸ 8 زیرا که ازقرنهای پیشین سوال کن، و به آنچه پدران ایشان تفحص کردند توجه نما،

Kalaem tangcae atue to dueng ah, nam panawk mah tongh o ih hmuennawk to dueng ah loe poek ah;

۹ 9 چونکه ما دیروزی هستیم و هیچ نمی دانیم، و روزهای ما سایه‌ای برروی زمین است.

(aicae loe zangduem ah ni tapen o vop, to pongah tidoeh a panoek o ai, long nuiah aicae khosakhaih aninawk loe tahlip ah ni oh.)

۱۰ 10 آیا ایشان تو را تعلیم ندهند وبا تو سخن نرانند؟ و از دل خود کلمات بیرون نیارند؟

Nihcae mah loe palung tang hoi patuk ueloe, na thuitaek o mak ai maw?

۱۱ 11 آیا نی، بی‌خلاب می‌روید، یا قصب، بی‌آب نمو می‌کند؟

Cakrungkung baktih akung loe tangnong om ai ahmuen ah amprawk thai maw? Tui taeng ih phroh loe tui om ai ah ampraek thai maw?

۱۲ 12 هنگامی که هنوز سبزاست و بریده نشده، پیش از هر گیاه خشک می‌شود.

To akung loe amprawk tahang naah, aqam hing suep pongah mi mah doeh aat ai; toe kalah qam pongah azaem zoi kue.

۱۳ 13 همچنین است راه جمیع فراموش کنندگان خدا. و امید ریاکار ضایع می شود،

Sithaw pahnet kaminawk caehhaih loklam doeh to tiah oh; Sithaw tidoeh sah ai kami oephaih loe amro tih.

۱۴ 14 که امید او منقطع می‌شود، واعتمادش خانه عنکبوت است.

Nihcae oephaih loklam loe amro tih, nihcae amhahaih loe bongpaha tazae baktiah ni om tih.

۱۵ 15 بر خانه خودتکیه می‌کند و نمی ایستد، به آن متمسک می‌شودو لیکن قایم نمی ماند.

Anih loe angmah im ah amha, toe angdoe thai ai; a ban hoi patawnh, toe cak ai.

۱۶ 16 پیش روی آفتاب، تر وتازه می‌شود و شاخه هایش در باغش پهن می‌گردد.

To baktih kami loe ni bet naah hing suep moe, tanghang mah takha to khuk boih.

۱۷ 17 ریشه هایش بر توده های سنگ درهم بافته می‌شود، و بر سنگلاخ نگاه می‌کند.

A tangzun mah thlung to zaeng boih moe, thlung salakah tangzun sakhaih ahmuen to pakrong.

۱۸ 18 اگر ازجای خود کنده شود، او را انکار کرده، می‌گوید: تو را نمی بینم.

Toe kami mah a ohhaih ahmuen hoiah aphongh ving naah loe, a ohhaih ahmuen mah anih khaeah, Nang hae kang hnuh vai ai, tiah naa ueloe, angphat taak tih.

۱۹ 19 اینک خوشی طریقش همین است و دیگران از خاک خواهند رویید.

Khenah, anih anghoehaih loklam loe to tiah oh; anih amprawkhaih ahmuen ah, kalah thingnawk to amprawk o lat tih.

۲۰ 20 هماناخدا مرد کامل را حقیر نمی شمارد، و شریر رادستگیری نمی نماید،

Khenah, coek koi om ai kami to Sithaw mah haek ai; kasae hmuen sah kami doeh abomh ai:

۲۱ 21 تا دهان تو را از خنده پرکند، و لبهایت را از آواز شادمانی.

anih mah na pakha to pahnuisak ueloe, na pahni to anghoehaih hoiah koisak tih.

۲۲ 22 خصمان توبه خجالت ملبس خواهند شد، و خیمه شریران نابود خواهد گردید.»

Nang hnuma kaminawk to azatsak tih, kasae kami ohhaih im to anghma tih boeh, tiah a naa.