< ایّوب 6 >
و ایوب جواب داده، گفت: | ۱ 1 |
Job svarade, och sade:
«کاش که غصه من سنجیده شود. و مشقت مرا درمیزان با آن بگذارند. | ۲ 2 |
När man voge min jämmer, och lade allt mitt lidande på ena våg,
زیرا که الان از ریگ دریاسنگینتر است. از این سبب سخنان من بیهوده میباشد. | ۳ 3 |
Så skulle det vara svårare, än sanden i hafvet; derföre är förgäfves hvad jag säger.
زیرا تیرهای قادرمطلق در اندرون من است. و روح من زهر آنها را میآشامد، و ترسهای خدا بر من صف آرایی میکند. | ۴ 4 |
Förty dens Allsmägtigas pilar stå i mig, hvilkens grymhet utsuper allan min anda; och Guds förskräckelse äro ställd uppå mig.
آیا گورخر باداشتن علف عرعر میکند؟ و یا گاو بر آذوقه خودبانگ میزند؟ | ۵ 5 |
Icke ropar vildåsnen, när han hafver gräs; ej heller oxen, då han hafver foder.
آیا چیز بیمزه، بینمک خورده میشود؟ و یا در سفیده تخم، طعم میباشد؟ | ۶ 6 |
Kan man ock äta det som osaltadt är? Eller månn någor vilja smaka det hvita om äggeblomman?
جان من از لمس نمودن آنها کراهت دارد. آنهابرای من مثل خوراک، زشت است. | ۷ 7 |
Der min själ tillförene vämjade vid, det är nu min mat för värks skull.
«کاش که مسالت من برآورده شود، و خداآرزوی مرا به من بدهد! | ۸ 8 |
O! att min bön måtte ske, och Gud gåfve mig det jag förhoppas;
و خدا راضی شود که مرا خرد کند، و دست خود را بلند کرده، مرامنقطع سازد! | ۹ 9 |
Att Gud toge till att sönderslå mig, och låte sina hand sönderkrossa mig;
آنگاه معهذا مرا تسلی میشد ودر عذاب الیم شاد میشدم، چونکه کلمات حضرت قدوس را انکار ننمودم. | ۱۰ 10 |
Så hade jag ändå tröst, och ville bedja i minom sjukdom, att han icke skonade mig; jag hafver dock icke nekat dens Heligas tal.
من چه قوت دارم که انتظار بکشم و عاقبت من چیست که صبرنمایم؟ | ۱۱ 11 |
Hvad är min kraft, att jag skulle kunna härda ut? Och hvad är min ändalykt, att min själ skulle vara tålig?
آیا قوت من قوت سنگها است؟ و یاگوشت من برنج است؟ | ۱۲ 12 |
Min kraft är dock icke af sten, ej är heller mitt kött af koppar.
آیا بالکل بیاعانت نیستم؟ و مساعدت از من مطرود نشده است؟ | ۱۳ 13 |
Hafver jag dock ingenstäds hjelp; och ingen ting vill gå fram med mig.
حق شکسته دل از دوستش ترحم است، اگرچه هم ترس قادر مطلق را ترک نماید. | ۱۴ 14 |
Den der icke bevisar sinom nästa barmhertighet, han öfvergifver dens Allsmägtigas fruktan.
اما برادران من مثل نهرها مرا فریب دادند، مثل رودخانه وادیها که میگذرند. | ۱۵ 15 |
Mine bröder gå förakteliga framom mig, såsom en bäck; såsom en ström framom flyter.
که از یخ سیاه فام میباشند، و برف در آنها مخفی است. | ۱۶ 16 |
Dock de som rädas för rimfrostet, öfver dem varder fallandes snö.
وقتی که آب از آنها میرود، نابود میشوند. و چون گرماشود، از جای خود ناپدید میگردند. | ۱۷ 17 |
Den tid hetten tvingar dem, skola de försmäkta; och när det hett blifver, skola de förgås utaf sitt rum.
کاروانیان از راه خود منحرف میشوند، و در بیابان داخل شده، هلاک میگردند. | ۱۸ 18 |
Deras väg går afsides bort; de vandra der intet vägadt är, och förgås.
کاروانیان تیما به آنهانگران بودند. قافله های سبا امید آن را داشتند. | ۱۹ 19 |
De se uppå Thema vägar; på rika Arabiens stigar akta de.
از امید خود خجل گردیدند. به آنجا رسیدند وشرمنده گشتند. | ۲۰ 20 |
Men de skola komma på skam, då det är aldrasäkrast; och skola skämma sig, då de deruppå komne äro.
زیرا که الان شما مثل آنهاشدهاید، مصیبتی دیدید و ترسان گشتید. | ۲۱ 21 |
Ty I ären nu komne till mig; och medan I sen jämmer, frukten I eder.
آیاگفتم که چیزی به من ببخشید؟ یا ارمغانی از اموال خود به من بدهید؟ | ۲۲ 22 |
Hafver jag ock sagt: Bärer hit, och skänker mig af edro förmågo?
یا مرا از دست دشمن رهاکنید؟ و مرا از دست ظالمان فدیه دهید؟ | ۲۳ 23 |
Och hjelper mig utu fiendans hand? Och förlosser mig utu tyranners händer?
«مرا تعلیم دهید و من خاموش خواهم شد، و مرا بفهمانید که در چه چیز خطا کردم. | ۲۴ 24 |
Lärer mig, jag vill tiga; och det jag icke vet, det underviser mig.
سخنان راستی چقدر زورآور است! اما تنبیه شما چه نتیجه میبخشد؟ | ۲۵ 25 |
Hvi straffen I rättfärdigt tal? Hvilken är ibland eder, som det straffa kan?
آیا گمان میبرید که سخنان را تنبیه مینمایید و سخنان مایوس را که مثل باد است؟ | ۲۶ 26 |
I sätten samman ord, allenast till att straffa, och gören med ordom ett förtvifladt mod.
یقین برای یتیم قرعه میاندازیدو دوست خود را مال تجارت میشمارید. | ۲۷ 27 |
I öfverfallen en fattigan faderlösan, och rycken edar nästa upp med rötter.
پس الان التفات کرده، بر من توجه نمایید، و روبهروی شما دروغ نخواهم گفت. | ۲۸ 28 |
Dock, medan I hafven begynt, ser uppå mig, om jag varder beslagen med någon lögn för eder.
برگردید و بیانصافی نباشد، و باز برگردید زیرا عدالت من قایم است. | ۲۹ 29 |
Svarer hvad som rätt är; min svar skola väl blifva rätt.
آیا در زبان من بیانصافی میباشد؟ و آیا کام من چیزهای فاسد را تمیز نمی دهد؟ | ۳۰ 30 |
Hvad gäller, min tunga hafver icke orätt, och min mun föregifver icke ondt.