ایّوب 6

۱ 1 و ایوب جواب داده، گفت:

Toda Job je odgovoril in rekel:

۲ 2 «کاش که غصه من سنجیده شود. و مشقت مرا درمیزان با آن بگذارند.

»Oh, da bi bila moja žalost temeljito stehtana in moja katastrofa skupaj položena na tehtnico!

۳ 3 زیرا که الان از ریگ دریاسنگینتر است. از این سبب سخنان من بیهوده می‌باشد.

Kajti sedaj bi bila ta težja kakor morski pesek. Zato so moje besede požrte.

۴ 4 زیرا تیرهای قادرمطلق در اندرون من است. و روح من زهر آنها را می‌آشامد، و ترسهای خدا بر من صف آرایی می‌کند.

Kajti puščice Vsemogočnega so znotraj mene, njihov strup vpija mojega duha. Strahote od Boga se postrojujejo zoper mene.

۵ 5 آیا گورخر باداشتن علف عرعر می‌کند؟ و یا گاو بر آذوقه خودبانگ می‌زند؟

Mar divji osel riga, kadar jé travo? Mar muka vol nad svojo krmo?

۶ 6 آیا چیز بی‌مزه، بی‌نمک خورده می‌شود؟ و یا در سفیده تخم، طعم می‌باشد؟

Mar se lahko to, kar je neokusno, jé brez soli? Ali je sploh kaj okusa v jajčnem beljaku?

۷ 7 جان من از لمس نمودن آنها کراهت دارد. آنهابرای من مثل خوراک، زشت است.

Stvari, ki se jih moja duša ni hotela dotikati, so kakor moja hrana žalosti.

۸ 8 «کاش که مسالت من برآورده شود، و خداآرزوی مرا به من بدهد!

Oh, da bi lahko imel svojo zahtevo in da bi mi Bog zagotovil stvar, po kateri hrepenim!

۹ 9 و خدا راضی شود که مرا خرد کند، و دست خود را بلند کرده، مرامنقطع سازد!

Celo da bi to ugajalo Bogu, da me uniči, da bi popustil svojo roko in me odrezal!

۱۰ 10 آنگاه معهذا مرا تسلی می‌شد ودر عذاب الیم شاد می‌شدم، چونکه کلمات حضرت قدوس را انکار ننمودم.

Potem bi vendar imel tolažbo; da, otrdil bi se v bridkosti. Naj mi ne prizanese, kajti nisem prikrival besed Svetega.

۱۱ 11 من چه قوت دارم که انتظار بکشم و عاقبت من چیست که صبرنمایم؟

Kaj je moja moč, da bi upal? Kaj je moj konec, da bi podaljšal svoje življenje?

۱۲ 12 آیا قوت من قوت سنگها است؟ و یاگوشت من برنج است؟

Mar je moja moč moč kamnov? Ali je moje meso iz brona?

۱۳ 13 آیا بالکل بی‌اعانت نیستم؟ و مساعدت از من مطرود نشده است؟

Mar ni moja pomoč v meni? In ali je modrost popolnoma pregnana od mene?

۱۴ 14 حق شکسته دل از دوستش ترحم است، اگر‌چه هم ترس قادر مطلق را ترک نماید.

Tistemu, ki peša, naj bi bilo izkazano usmiljenje od njegovega prijatelja, toda on zapušča strah Vsemogočnega.

۱۵ 15 اما برادران من مثل نهرها مرا فریب دادند، مثل رودخانه وادیها که می‌گذرند.

Moji bratje so varljivo postopali kakor potok in kakor tok potokov so prešli,

۱۶ 16 که از یخ سیاه فام می‌باشند، و برف در آنها مخفی است.

ki so potemneli zaradi razloga ledu in na katerih je skrit sneg.

۱۷ 17 وقتی که آب از آنها می‌رود، نابود می‌شوند. و چون گرماشود، از جای خود ناپدید می‌گردند.

Kadar se ogrejejo, izginejo. Ko je vroče, so použiti iz svojega kraja.

۱۸ 18 کاروانیان از راه خود منحرف می‌شوند، و در بیابان داخل شده، هلاک می‌گردند.

Steze njihove poti so obrnjene stran; gredo v nič in izginejo.

۱۹ 19 کاروانیان تیما به آنهانگران بودند. قافله های سبا امید آن را داشتند.

Krdela iz Temá so gledala, skupine iz Sabe so čakale nanje.

۲۰ 20 از امید خود خجل گردیدند. به آنجا رسیدند وشرمنده گشتند.

Zbegani so bili, ker so upali. Prišli so tja in bili osramočeni.

۲۱ 21 زیرا که الان شما مثل آنهاشده‌اید، مصیبتی دیدید و ترسان گشتید.

Kajti sedaj ste nič, vidite moje zavračanje in ste prestrašeni.

۲۲ 22 آیاگفتم که چیزی به من ببخشید؟ یا ارمغانی از اموال خود به من بدهید؟

Mar sem rekel: ›Prinesite k meni?‹ ali ›Dajte mi nagrado iz svojega imetja?‹

۲۳ 23 یا مرا از دست دشمن رهاکنید؟ و مرا از دست ظالمان فدیه دهید؟

ali: ›Osvobodite me pred sovražnikovo roko?‹ ali ›Odkupite med pred roko mogočnega?‹

۲۴ 24 «مرا تعلیم دهید و من خاموش خواهم شد، و مرا بفهمانید که در چه چیز خطا کردم.

Účite me in držal bom svoj jezik in dajte mi razumeti, kje sem se motil.

۲۵ 25 سخنان راستی چقدر زورآور است! اما تنبیه شما چه نتیجه می‌بخشد؟

Kako prepričljive so prave besede! Toda kaj vaše razpravljanje ošteva?

۲۶ 26 آیا گمان می‌برید که سخنان را تنبیه می‌نمایید و سخنان مایوس را که مثل باد است؟

Mar si domišljate, da grajate besede in govore tistega, ki je obupan, ki so kakor veter?

۲۷ 27 یقین برای یتیم قرعه می‌اندازیدو دوست خود را مال تجارت می‌شمارید.

Da, vi nadvladate osirotelega in kopljete jamo za svojega prijatelja.

۲۸ 28 پس الان التفات کرده، بر من توجه نمایید، و روبه‌روی شما دروغ نخواهم گفت.

Zdaj torej bodite zadovoljni. Poglejte name, kajti to vam je očitno, če lažem.

۲۹ 29 برگردید و بی‌انصافی نباشد، و باز برگردید زیرا عدالت من قایم است.

Vrnite se, prosim vas, naj to ne bo krivičnost. Da, ponovno se vrnite, moja pravičnost je v tem.

۳۰ 30 آیا در زبان من بی‌انصافی می‌باشد؟ و آیا کام من چیزهای فاسد را تمیز نمی دهد؟

Mar je na mojem jeziku krivičnost? Ne more moj okus razločevati sprevrženih stvari?