ایّوب 6

۱ 1 و ایوب جواب داده، گفت:

Then Job answered and said,

۲ 2 «کاش که غصه من سنجیده شود. و مشقت مرا درمیزان با آن بگذارند.

“Oh, if only my anguish were weighed; if only all my calamity were laid in the balance!

۳ 3 زیرا که الان از ریگ دریاسنگینتر است. از این سبب سخنان من بیهوده می‌باشد.

For now it would be heavier than the sand of the seas. That is why my words were reckless.

۴ 4 زیرا تیرهای قادرمطلق در اندرون من است. و روح من زهر آنها را می‌آشامد، و ترسهای خدا بر من صف آرایی می‌کند.

For the arrows of the Almighty are in me, my spirit drinks up the poison; the terrors of God have arranged themselves in array against me.

۵ 5 آیا گورخر باداشتن علف عرعر می‌کند؟ و یا گاو بر آذوقه خودبانگ می‌زند؟

Does the wild donkey bray in despair when he has grass? Or does the ox low in hunger when it has fodder?

۶ 6 آیا چیز بی‌مزه، بی‌نمک خورده می‌شود؟ و یا در سفیده تخم، طعم می‌باشد؟

Can that which has no taste be eaten without salt? Or is there any taste in the white of an egg?

۷ 7 جان من از لمس نمودن آنها کراهت دارد. آنهابرای من مثل خوراک، زشت است.

I refuse to touch them; they are like disgusting food to me.

۸ 8 «کاش که مسالت من برآورده شود، و خداآرزوی مرا به من بدهد!

Oh, that I might have my request; oh, that God would grant me the thing I long for:

۹ 9 و خدا راضی شود که مرا خرد کند، و دست خود را بلند کرده، مرامنقطع سازد!

that it would please God to crush me once, that he would let loose his hand and cut me off from this life!

۱۰ 10 آنگاه معهذا مرا تسلی می‌شد ودر عذاب الیم شاد می‌شدم، چونکه کلمات حضرت قدوس را انکار ننمودم.

May this still be my consolation— even if I exult in pain that does not lessen: that I have not denied the words of the Holy One.

۱۱ 11 من چه قوت دارم که انتظار بکشم و عاقبت من چیست که صبرنمایم؟

What is my strength, that I should try to wait? What is my end, that I should prolong my life?

۱۲ 12 آیا قوت من قوت سنگها است؟ و یاگوشت من برنج است؟

Is my strength the strength of stones? Or is my flesh made of bronze?

۱۳ 13 آیا بالکل بی‌اعانت نیستم؟ و مساعدت از من مطرود نشده است؟

Is it not true that I have no help in myself, and that wisdom has been driven out of me?

۱۴ 14 حق شکسته دل از دوستش ترحم است، اگر‌چه هم ترس قادر مطلق را ترک نماید.

To the person who is about to faint, faithfulness should be shown by his friend; even to him who forsakes the fear of the Almighty.

۱۵ 15 اما برادران من مثل نهرها مرا فریب دادند، مثل رودخانه وادیها که می‌گذرند.

But my brothers have been as faithful to me as a desert streambed, as channels of water that pass away to nothing,

۱۶ 16 که از یخ سیاه فام می‌باشند، و برف در آنها مخفی است.

which are darkened because of ice over them, and because of the snow that hides itself in them.

۱۷ 17 وقتی که آب از آنها می‌رود، نابود می‌شوند. و چون گرماشود، از جای خود ناپدید می‌گردند.

When they thaw out, they vanish; when it is hot, they melt out of their place.

۱۸ 18 کاروانیان از راه خود منحرف می‌شوند، و در بیابان داخل شده، هلاک می‌گردند.

The caravans that travel by their way turn aside for water; they wander into barren land and then perish.

۱۹ 19 کاروانیان تیما به آنهانگران بودند. قافله های سبا امید آن را داشتند.

Caravans from Tema looked there, while companies of Sheba hoped in them.

۲۰ 20 از امید خود خجل گردیدند. به آنجا رسیدند وشرمنده گشتند.

They were disappointed because they had been confident of finding water. They went there, but they were deceived.

۲۱ 21 زیرا که الان شما مثل آنهاشده‌اید، مصیبتی دیدید و ترسان گشتید.

For now you friends are nothing to me; you see my dreadful situation and are afraid.

۲۲ 22 آیاگفتم که چیزی به من ببخشید؟ یا ارمغانی از اموال خود به من بدهید؟

Did I say to you, 'Give something to me?' Or, 'Offer me a gift from your wealth?'

۲۳ 23 یا مرا از دست دشمن رهاکنید؟ و مرا از دست ظالمان فدیه دهید؟

Or, 'Save me from my adversary's hand?' Or, 'Ransom me from the hand of my oppressors?'

۲۴ 24 «مرا تعلیم دهید و من خاموش خواهم شد، و مرا بفهمانید که در چه چیز خطا کردم.

Teach me, and I will hold my peace; make me understand where I have been wrong.

۲۵ 25 سخنان راستی چقدر زورآور است! اما تنبیه شما چه نتیجه می‌بخشد؟

How painful are truthful words! But your arguments, how do they actually rebuke me?

۲۶ 26 آیا گمان می‌برید که سخنان را تنبیه می‌نمایید و سخنان مایوس را که مثل باد است؟

Do you plan to ignore my words, treating the words of a desperate man like the wind?

۲۷ 27 یقین برای یتیم قرعه می‌اندازیدو دوست خود را مال تجارت می‌شمارید.

Indeed, you cast lots for a fatherless child, and haggle over your friend like merchandise.

۲۸ 28 پس الان التفات کرده، بر من توجه نمایید، و روبه‌روی شما دروغ نخواهم گفت.

Now, therefore, please look at me, for surely I would not lie to your face.

۲۹ 29 برگردید و بی‌انصافی نباشد، و باز برگردید زیرا عدالت من قایم است.

Relent, I beg you; let there be no injustice with you; Indeed, relent, for my cause is just.

۳۰ 30 آیا در زبان من بی‌انصافی می‌باشد؟ و آیا کام من چیزهای فاسد را تمیز نمی دهد؟

Is there evil on my tongue? Cannot my mouth detect malicious things?