ایّوب 5

۱ 1 «الان استغاثه کن و آیا کسی هست که تو راجواب دهد؟ و به کدامیک از مقدسان توجه خواهی نمود؟

Призови же, аще кто тя услышит, или аще кого от святых Ангел узриши.

۲ 2 زیرا غصه، احمق رامی کشد و حسد، ابله را می‌میراند.

Безумнаго бо убивает гнев, заблуждшаго же умерщвляет рвение.

۳ 3 من احمق رادیدم که ریشه می‌گرفت و ناگهان مسکن او رانفرین کردم.

Аз же видех безумных укореняющихся, но абие поядено бысть их жилище.

۴ 4 فرزندان او از امنیت دور هستند ودر دروازه پایمال می‌شوند و رهاننده‌ای نیست.

Далече да будут сынове их от спасения, и да сотрутся при дверех хуждших, и не будет изимаяй.

۵ 5 که گرسنگان محصول او را می‌خورند، و آن رانیز از میان خارها می‌چینند، و دهان تله برای دولت ایشان باز است.

Иже бо они собраша, праведницы поядят, сами же от зол не изяти будут: изможденна буди крепость их.

۶ 6 زیرا که بلا از غبار درنمی آید، و مشقت از زمین نمی روید.

Не имать бо от земли изыти труд, ни от гор прозябнути болезнь:

۷ 7 بلکه انسان برای مشقت مولود می‌شود، چنانکه شراره‌ها بالامی پرد.

но человек раждается на труд, птенцы же суповы высоко парят.

۸ 8 و لکن من نزد خدا طلب می‌کردم، ودعوی خود را بر خدا می‌سپردم،

Обаче же аз помолюся Богови, Господа же всех Владыку призову,

۹ 9 که اعمال عظیم و بی‌قیاس می‌کند و عجایب بی‌شمار؛

Творящаго велия и неизследимая, славная же и изрядная, имже несть числа:

۱۰ 10 که بر روی زمین باران می‌باراند، و آب بر روی صخره‌ها جاری می‌سازد،

дающаго дождь на землю, посылающаго воду на поднебесную:

۱۱ 11 تا مسکینان را به مقام بلند برساند، و ماتمیان به سلامتی سرافراشته شوند.

возносящаго смиренныя на высоту и погибшыя воздвизающаго во спасение:

۱۲ 12 که فکرهای حیله گران را باطل می‌سازد، به طوری که دستهای ایشان هیچ کار مفیدنمی تواند کرد.

расточающаго советы лукавых, да не сотворят руце их истины.

۱۳ 13 که حکیمان را در حیله ایشان گرفتار می‌سازد، و مشورت مکاران مشوش می‌شود.

Уловляяй премудрых в мудрости их, совет же коварных разори.

۱۴ 14 در روز به تاریکی برمی خورند و به وقت ظهر، مثل شب کورانه راه می‌روند.

Во дни обымет их тма, в полудне же да осяжут якоже в нощи,

۱۵ 15 که مسکین را از شمشیر دهان ایشان، و از دست زورآور نجات می‌دهد.

и да погибнут на брани: немощный же да изыдет из руки сильнаго.

۱۶ 16 پس امید، برای ذلیل پیدا می‌شود و شرارت دهان خود را می‌بندد.

Буди же немощному надежда, неправеднаго же уста да заградятся.

۱۷ 17 «هان، خوشابحال شخصی که خدا تنبیهش می‌کند. پس تادیب قادر مطلق را خوار مشمار.

Блажен же человек, егоже обличи Бог, наказания же Вседержителева не отвращайся:

۱۸ 18 زیرا که او مجروح می‌سازد و التیام می‌دهد، ومی کوبد و دست او شفا می‌دهد.

Той бо болети творит и паки возставляет: порази, и руце Его изцелят:

۱۹ 19 در شش بلا، تو را نجات خواهد داد و در هفت بلا، هیچ ضرر برتو نخواهد رسید.

шестижды от бед измет тя, в седмем же не коснеттися зло:

۲۰ 20 در قحط تو را از موت فدیه خواهد داد، و در جنگ از دم شمشیر.

во гладе избавит тя от смерти, на брани же из руки железа изрешит тя:

۲۱ 21 ازتازیانه زبان پنهان خواهی ماند، و چون هلاکت آید، از آن نخواهی ترسید.

от бича языка скрыет тя, и не убоишися от зол находящих:

۲۲ 22 بر خرابی وتنگسالی خواهی خندید، و از وحوش زمین بیم نخواهی داشت.

неправедным и беззаконным посмеешися, от дивиих же зверей не убоишися,

۲۳ 23 زیرا با سنگهای صحراهمداستان خواهی بود، و وحوش صحرا با توصلح خواهند کرد.

зане с камением дивиим завет твой: зверие бо дивии примирятся тебе.

۲۴ 24 و خواهی دانست که خیمه تو ایمن است، و مسکن خود را تجسس خواهی کرد و چیزی مفقود نخواهی یافت.

Потом уразумееши, яко в мире будет дом твой, жилище же храмины твоея не имать согрешити:

۲۵ 25 وخواهی دانست که ذریتت کثیر است و اولاد تومثل علف زمین.

уразумееши же, яко много семя твое, и чада твоя будут яко весь злак селный:

۲۶ 26 و در شیخوخیت به قبرخواهی رفت، مثل بافه گندم که در موسمش برداشته می‌شود.

внидеши же во гроб якоже пшеница созрелая во время пожатая, или якоже стог гумна во время свезенный.

۲۷ 27 اینک این را تفتیش نمودیم وچنین است، پس تو این را بشنو و برای خویشتن بدان.»

Се, сия сице изследихом: сия суть, яже слышахом: ты же разумей себе, аще что сотворил еси.