ایّوب 5

۱ 1 «الان استغاثه کن و آیا کسی هست که تو راجواب دهد؟ و به کدامیک از مقدسان توجه خواهی نمود؟

Voca ergo, si est qui tibi respondeat, et ad aliquem sanctorum convertere.

۲ 2 زیرا غصه، احمق رامی کشد و حسد، ابله را می‌میراند.

Vere stultum interficit iracundia, et parvulum occidit invidia.

۳ 3 من احمق رادیدم که ریشه می‌گرفت و ناگهان مسکن او رانفرین کردم.

Ego vidi stultum firma radice, et maledixi pulchritudini eius statim.

۴ 4 فرزندان او از امنیت دور هستند ودر دروازه پایمال می‌شوند و رهاننده‌ای نیست.

Longe fient filii eius a salute, et conterentur in porta, et non erit qui eruat.

۵ 5 که گرسنگان محصول او را می‌خورند، و آن رانیز از میان خارها می‌چینند، و دهان تله برای دولت ایشان باز است.

Cuius messem famelicus comedet, et ipsum rapiet armatus, et bibent sitientes divitias eius.

۶ 6 زیرا که بلا از غبار درنمی آید، و مشقت از زمین نمی روید.

Nihil in terra sine causa fit, et de humo non oritur dolor.

۷ 7 بلکه انسان برای مشقت مولود می‌شود، چنانکه شراره‌ها بالامی پرد.

Homo nascitur ad laborem, et avis ad volatum.

۸ 8 و لکن من نزد خدا طلب می‌کردم، ودعوی خود را بر خدا می‌سپردم،

Quam ob rem ego deprecabor Dominum, et ad Deum ponam eloquium meum:

۹ 9 که اعمال عظیم و بی‌قیاس می‌کند و عجایب بی‌شمار؛

Qui facit magna et inscrutabilia et mirabilia absque numero:

۱۰ 10 که بر روی زمین باران می‌باراند، و آب بر روی صخره‌ها جاری می‌سازد،

Qui dat pluviam super faciem terræ, et irrigat aquis universa:

۱۱ 11 تا مسکینان را به مقام بلند برساند، و ماتمیان به سلامتی سرافراشته شوند.

Qui ponit humiles in sublime, et mœrentes erigit sospitate:

۱۲ 12 که فکرهای حیله گران را باطل می‌سازد، به طوری که دستهای ایشان هیچ کار مفیدنمی تواند کرد.

Qui dissipat cogitationes malignorum, ne possint implere manus eorum quod cœperant:

۱۳ 13 که حکیمان را در حیله ایشان گرفتار می‌سازد، و مشورت مکاران مشوش می‌شود.

Qui apprehendit sapientes in astutia eorum, et consilium pravorum dissipat:

۱۴ 14 در روز به تاریکی برمی خورند و به وقت ظهر، مثل شب کورانه راه می‌روند.

Per diem incurrent tenebras, et quasi in nocte sic palpabunt in meridie.

۱۵ 15 که مسکین را از شمشیر دهان ایشان، و از دست زورآور نجات می‌دهد.

Porro salvum faciet egenum a gladio oris eorum, et de manu violenti pauperem.

۱۶ 16 پس امید، برای ذلیل پیدا می‌شود و شرارت دهان خود را می‌بندد.

Et erit egeno spes, iniquitas autem contrahet os suum.

۱۷ 17 «هان، خوشابحال شخصی که خدا تنبیهش می‌کند. پس تادیب قادر مطلق را خوار مشمار.

Beatus homo qui corripitur a Deo: increpationem ergo Domini ne reprobes:

۱۸ 18 زیرا که او مجروح می‌سازد و التیام می‌دهد، ومی کوبد و دست او شفا می‌دهد.

Quia ipse vulnerat, et medetur: percutit, et manus eius sanabunt.

۱۹ 19 در شش بلا، تو را نجات خواهد داد و در هفت بلا، هیچ ضرر برتو نخواهد رسید.

In sex tribulationibus liberabit te, et in septima non tangent te malum.

۲۰ 20 در قحط تو را از موت فدیه خواهد داد، و در جنگ از دم شمشیر.

In fame eruet te de morte, et in bello de manu gladii.

۲۱ 21 ازتازیانه زبان پنهان خواهی ماند، و چون هلاکت آید، از آن نخواهی ترسید.

A flagello linguæ absconderis, et non timebis calamitatem cum venerit.

۲۲ 22 بر خرابی وتنگسالی خواهی خندید، و از وحوش زمین بیم نخواهی داشت.

In vastitate, et fame ridebis, et bestias terræ non formidabis.

۲۳ 23 زیرا با سنگهای صحراهمداستان خواهی بود، و وحوش صحرا با توصلح خواهند کرد.

Sed cum lapidibus regionum pactum tuum, et bestiæ terræ pacificæ erunt tibi.

۲۴ 24 و خواهی دانست که خیمه تو ایمن است، و مسکن خود را تجسس خواهی کرد و چیزی مفقود نخواهی یافت.

Et scies quod pacem habeat tabernaculum tuum, et visitans speciem tuam, non peccabis.

۲۵ 25 وخواهی دانست که ذریتت کثیر است و اولاد تومثل علف زمین.

Scies quoque quoniam multiplex erit semen tuum, et progenies tua quasi herba terræ.

۲۶ 26 و در شیخوخیت به قبرخواهی رفت، مثل بافه گندم که در موسمش برداشته می‌شود.

Ingredieris in abundantia sepulchrum, sicut infertur acervus tritici in tempore suo.

۲۷ 27 اینک این را تفتیش نمودیم وچنین است، پس تو این را بشنو و برای خویشتن بدان.»

Ecce, hoc, ut investigavimus, ita est: quod auditum, mente pertracta.