ایّوب 5

۱ 1 «الان استغاثه کن و آیا کسی هست که تو راجواب دهد؟ و به کدامیک از مقدسان توجه خواهی نمود؟

Zavolejž tedy, dá-liť kdo odpověd? A k kterému se z svatých obrátíš?

۲ 2 زیرا غصه، احمق رامی کشد و حسد، ابله را می‌میراند.

Pakli k bláznu, zahubí ho rozhněvání, a nesmyslného zabije prchlivost.

۳ 3 من احمق رادیدم که ریشه می‌گرفت و ناگهان مسکن او رانفرین کردم.

Jáť jsem viděl blázna, an se vkořenil, ale hned jsem zle tušil příbytku jeho, řka:

۴ 4 فرزندان او از امنیت دور هستند ودر دروازه پایمال می‌شوند و رهاننده‌ای نیست.

Vzdáleniť jsou synové jeho od spasení; nebo potříni budou v bráně, aniž bude, kdo by je vytrhl.

۵ 5 که گرسنگان محصول او را می‌خورند، و آن رانیز از میان خارها می‌چینند، و دهان تله برای دولت ایشان باز است.

Obilé jeho zžíře hladovitý, a i z prostřed trní je vychvátí; nadto sehltí násilník statek takových.

۶ 6 زیرا که بلا از غبار درنمی آید، و مشقت از زمین نمی روید.

Neboť nepochází z prachu trápení, aniž se z země pučí bída.

۷ 7 بلکه انسان برای مشقت مولود می‌شود، چنانکه شراره‌ها بالامی پرد.

Ale člověk rodí se k bídě, tak jako jiskry z uhlí zhůru létají.

۸ 8 و لکن من نزد خدا طلب می‌کردم، ودعوی خود را بر خدا می‌سپردم،

Jistě žeť bych já hledal Boha silného, a jemu bych předložil při svou,

۹ 9 که اعمال عظیم و بی‌قیاس می‌کند و عجایب بی‌شمار؛

Kterýž činí věci veliké, nezpytatelné, divné, a jimž počtu není,

۱۰ 10 که بر روی زمین باران می‌باراند، و آب بر روی صخره‌ها جاری می‌سازد،

Kterýž dává déšť na zemi, a spouští vody na pole,

۱۱ 11 تا مسکینان را به مقام بلند برساند، و ماتمیان به سلامتی سرافراشته شوند.

Kterýž sází opovržené na místě vysokém, a žalostící vyvyšuje spasením,

۱۲ 12 که فکرهای حیله گران را باطل می‌سازد، به طوری که دستهای ایشان هیچ کار مفیدنمی تواند کرد.

Kterýž v nic obrací myšlení chytráků, tak aby nemohli k skutku přivésti ruce jejich ničeho,

۱۳ 13 که حکیمان را در حیله ایشان گرفتار می‌سازد، و مشورت مکاران مشوش می‌شود.

Kterýž lapá moudré v chytrosti jejich; nebo rada převrácených bláznová bývá.

۱۴ 14 در روز به تاریکی برمی خورند و به وقت ظهر، مثل شب کورانه راه می‌روند.

Ve dne motají se jako ve tmách, a jako v noci šámají o poledni.

۱۵ 15 که مسکین را از شمشیر دهان ایشان، و از دست زورآور نجات می‌دهد.

Kterýž zachovává od meče a od úst jejich, a chudého od ruky násilníka.

۱۶ 16 پس امید، برای ذلیل پیدا می‌شود و شرارت دهان خود را می‌بندد.

Máť zajisté nuzný naději, ale nepravost musí zacpati ústa svá.

۱۷ 17 «هان، خوشابحال شخصی که خدا تنبیهش می‌کند. پس تادیب قادر مطلق را خوار مشمار.

Aj, jak blahoslavený jest člověk, kteréhož tresce Bůh! A protož káráním Všemohoucího nepohrdej.

۱۸ 18 زیرا که او مجروح می‌سازد و التیام می‌دهد، ومی کوبد و دست او شفا می‌دهد.

Onť zajisté uráží, on i obvazuje; raní, ruka jeho také léčí.

۱۹ 19 در شش بلا، تو را نجات خواهد داد و در هفت بلا، هیچ ضرر برتو نخواهد رسید.

Z šesti úzkostí vysvobodil by tebe, ano i v sedmi nedotklo by se tebe zlé.

۲۰ 20 در قحط تو را از موت فدیه خواهد داد، و در جنگ از دم شمشیر.

V hladu vykoupil by tě od smrti, a v boji od moci meče.

۲۱ 21 ازتازیانه زبان پنهان خواهی ماند، و چون هلاکت آید، از آن نخواهی ترسید.

Když utrhá jazyk, byl bys skryt, aniž bys se bál zhouby, když by přišla.

۲۲ 22 بر خرابی وتنگسالی خواهی خندید، و از وحوش زمین بیم نخواهی داشت.

Zhouba a hlad buď tobě za smích, a nestrachuj se ani líté zvěři zemské.

۲۳ 23 زیرا با سنگهای صحراهمداستان خواهی بود، و وحوش صحرا با توصلح خواهند کرد.

Nebo s kamením polním příměří tvé, a zvěř lítá polní pokoj zachová k tobě.

۲۴ 24 و خواهی دانست که خیمه تو ایمن است، و مسکن خود را تجسس خواهی کرد و چیزی مفقود نخواهی یافت.

A shledáš, žeť stánek tvůj bude bezpečný, a navrátíš se zase k příbytku svému, a nezhřešíš.

۲۵ 25 وخواهی دانست که ذریتت کثیر است و اولاد تومثل علف زمین.

Shledáš také, žeť se rozmnoží símě tvé, a potomci tvoji jako bylina zemská.

۲۶ 26 و در شیخوخیت به قبرخواهی رفت، مثل بافه گندم که در موسمش برداشته می‌شود.

Vejdeš v šedinách do hrobu, tak jako odnášíno bývá zralé obilí časem svým.

۲۷ 27 اینک این را تفتیش نمودیم وچنین است، پس تو این را بشنو و برای خویشتن بدان.»

Aj, toť jsme vyhledali, a takť jest; poslechniž toho, a schovej sobě to.