ایّوب 41

۱ 1 «آیا لویاتان را با قلاب توانی کشید؟ یازبانش را با ریسمان توانی فشرد؟

Можешь ли ты удою вытащить левиафана и веревкою схватить за язык его?

۲ 2 آیادر بینی او مهار توانی کشید؟ یا چانه‌اش را باقلاب توانی سفت؟

вденешь ли кольцо в ноздри его? проколешь ли иглою челюсть его?

۳ 3 آیا او نزد تو تضرع زیادخواهد نمود؟ یا سخنان ملایم به تو خواهدگفت؟

будет ли он много умолять тебя и будет ли говорить с тобою кротко?

۴ 4 آیا با تو عهد خواهد بست یا او را برای بندگی دایمی خواهی گرفت؟

сделает ли он договор с тобою, и возьмешь ли его навсегда себе в рабы?

۵ 5 آیا با او مثل گنجشک بازی توانی کرد؟ یا او را برای کنیزان خود توانی بست؟

станешь ли забавляться им, как птичкою, и свяжешь ли его для девочек твоих?

۶ 6 آیا جماعت (صیادان ) از اوداد و ستد خواهند کرد؟ یا او را در میان تاجران تقسیم خواهند نمود؟

будут ли продавать его товарищи ловли, разделят ли его между Хананейскими купцами?

۷ 7 آیا پوست او را با نیزه هامملو توانی کرد؟ یا سرش را با خطافهای ماهی گیران؟

можешь ли пронзить кожу его копьем и голову его рыбачьею острогою?

۸ 8 اگر دست خود را بر او بگذاری جنگ را به یاد خواهی داشت و دیگر نخواهی کرد.

Клади на него руку твою, и помни о борьбе: вперед не будешь.

۹ 9 اینک امید به او باطل است. آیا از رویتش نیز آدمی به روی درافکنده نمی شود؟

Надежда тщетна: не упадешь ли от одного взгляда его?

۱۰ 10 کسی اینقدر متهور نیست که او را برانگیزاند. پس کیست که در حضور من بایستد؟

Нет столь отважного, который осмелился бы потревожить его; кто же может устоять перед Моим лицом?

۱۱ 11 کیست که سبقت جسته، چیزی به من داده، تابه او رد نمایم؟ هرچه زیر آسمان است از آن من می‌باشد.

Кто предварил Меня, чтобы Мне воздавать ему? под всем небом все Мое.

۱۲ 12 «درباره اعضایش خاموش نخواهم شد و ازجبروت و جمال ترکیب او خبر خواهم داد.

Не умолчу о членах его, о силе и красивой соразмерности их.

۱۳ 13 کیست که روی لباس او را باز تواند نمود؟ وکیست که در میان دو صف دندانش داخل شود؟

Кто может открыть верх одежды его, кто подойдет к двойным челюстям его?

۱۴ 14 کیست که درهای چهره‌اش را بگشاید؟ دایره دندانهایش هولناک است.

Кто может отворить двери лица его? круг зубов его - ужас;

۱۵ 15 سپرهای زورآورش فخر او می‌باشد، با مهر محکم وصل شده است.

крепкие щиты его - великолепие; они скреплены как бы твердою печатью;

۱۶ 16 با یکدیگر چنان چسبیده‌اند که باد از میان آنهانمی گذرد.

один к другому прикасается близко, так что и воздух не проходит между ними;

۱۷ 17 با همدیگر چنان وصل شده‌اند و باهم ملتصقند که جدا نمی شوند.

один с другим лежат плотно, сцепились и не раздвигаются.

۱۸ 18 از عطسه های او نور ساطع می‌گردد و چشمان او مثل پلکهای فجر است.

От его чихания показывается свет; глаза у него как ресницы зари;

۱۹ 19 از دهانش مشعلها بیرون می‌آید وشعله های آتش برمی جهد.

из пасти его выходят пламенники, выскакивают огненные искры;

۲۰ 20 از بینی های او دودبرمی آید مثل دیگ جوشنده و پاتیل.

из ноздрей его выходит дым, как из кипящего горшка или котла.

۲۱ 21 از نفس او اخگرها افروخته می‌شود و از دهانش شعله بیرون می‌آید.

Дыхание его раскаляет угли, и из пасти его выходит пламя.

۲۲ 22 بر گردنش قوت نشیمن دارد، وهیبت پیش رویش رقص می‌نماید.

На шее его обитает сила, и перед ним бежит ужас.

۲۳ 23 طبقات گوشت او بهم چسبیده است، و بر وی مستحکم است که متحرک نمی شود.

Мясистые части тела его сплочены между собою твердо, не дрогнут.

۲۴ 24 دلش مثل سنگ مستحکم است، و مانند سنگ زیرین آسیا محکم می‌باشد.

Сердце его твердо, как камень, и жестко, как нижний жернов.

۲۵ 25 چون او برمی خیزد نیرومندان هراسان می‌شوند، و از خوف بی‌خود می‌گردند.

Когда он поднимается, силачи в страхе, совсем теряются от ужаса.

۲۶ 26 اگر شمشیر به او انداخته شود اثر نمی کند، و نه نیزه و نه مزراق و نه تیر.

Меч, коснувшийся его, не устоит, ни копье, ни дротик, ни латы.

۲۷ 27 آهن را مثل کاه می‌شمارد و برنج را مانند چوب پوسیده.

Железо он считает за солому, медь - за гнилое дерево.

۲۸ 28 تیرهای کمان او را فرار نمی دهد و سنگهای فلاخن نزد او به کاه مبدل می‌شود.

Дочь лука не обратит его в бегство; пращные камни обращаются для него в плеву.

۲۹ 29 عمود مثل کاه شمرده می‌شود و بر حرکت مزراق می‌خندد.

Булава считается у него за соломину; свисту дротика он смеется.

۳۰ 30 در زیرش پاره های سفال تیز است و گردون پرمیخ را بر گل پهن می‌کند.

Под ним острые камни, и он на острых камнях лежит в грязи.

۳۱ 31 لجه را مثل دیگ می‌جوشاند و دریا را مانند پاتیلچه عطاران می‌گرداند.

Он кипятит пучину, как котел, и море претворяет в кипящую мазь;

۳۲ 32 راه را در عقب خویش تابان می‌سازد به نوعی که لجه را سفیدمو گمان می‌برند.

оставляет за собою светящуюся стезю; бездна кажется сединою.

۳۳ 33 بر روی خاک نظیر او نیست، که بدون خوف آفریده شده باشد.

Нет на земле подобного ему; он сотворен бесстрашным;

۳۴ 34 بر هرچیز بلند نظر می‌افکندو بر جمیع حیوانات سرکش پادشاه است.»

на все высокое смотрит смело; он царь над всеми сынами гордости.