ایّوب 4

۱ 1 و الیفاز تیمانی در جواب گفت:

Respondens autem Eliphaz Themanites, dixit:

۲ 2 «اگر کسی جرات کرده، با تو سخن گوید، آیا تورا ناپسند می‌آید؟ لیکن کیست که بتواند از سخن‌گفتن بازایستد؟

Si coeperimus loqui tibi, forsitan moleste accipies, sed conceptum sermonem tenere quis poterit?

۳ 3 اینک بسیاری را ادب آموخته‌ای و دستهای ضعیف را تقویت داده‌ای.

Ecce docuisti multos, et manus lassas roborasti:

۴ 4 سخنان تو لغزنده را قایم داشت، و تو زانوهای لرزنده را تقویت دادی.

Vacillantes confirmaverunt sermones tui, et genua trementia confortasti:

۵ 5 لیکن الان به تو رسیده است و ملول شده‌ای، تو را لمس کرده است وپریشان گشته‌ای.

Nunc autem venit super te plaga, et defecisti: tetigit te, et conturbatus es.

۶ 6 آیا توکل تو بر تقوای تونیست؟ و امید تو بر کاملیت رفتار تو نی؟

Ubi est timor tuus, fortitudo tua, patientia tua, et perfectio viarum tuarum?

۷ 7 الان فکر کن! کیست که بی‌گناه هلاک شد؟ و راستان درکجا تلف شدند؟

Recordare obsecro te, quis umquam innocens periit? aut quando recti deleti sunt?

۸ 8 چنانکه من دیدم آنانی که شرارت را شیار می‌کنند و شقاوت را می‌کارندهمان را می‌دروند.

Quin potius vidi eos, qui operantur iniquitatem, et seminant dolores, et metunt eos,

۹ 9 از نفخه خدا هلاک می‌شوندو از باد غضب او تباه می‌گردند.

Flante Deo perisse, et spiritu irae eius esse consumptos:

۱۰ 10 غرش شیر ونعره سبع و دندان شیربچه‌ها شکسته می‌شود.

Rugitus leonis, et vox leaenae, et dentes catulorum leonum contriti sunt.

۱۱ 11 شیر نر از نابودن شکار هلاک می‌شود وبچه های شیر ماده پراکنده می‌گردند.

Tigris periit, eo quod non haberet praedam, et catuli leonis dissipati sunt.

۱۲ 12 «سخنی به من در خفا رسید، و گوش من آواز نرمی از آن احساس نمود.

Porro ad me dictum est verbum absconditum, et quasi furtive suscepit auris mea venas susurri eius.

۱۳ 13 در تفکرها ازرویاهای شب، هنگامی که خواب سنگین بر مردم غالب شود،

In horrore visionis nocturnae, quando solet sopor occupare homines,

۱۴ 14 خوف و لرز بر من مستولی شد که جمیع استخوانهایم را به جنبش آورد.

Pavor tenuit me, et tremor, et omnia ossa mea perterrita sunt:

۱۵ 15 آنگاه روحی از پیش روی من گذشت، و مویهای بدنم برخاست.

Et cum spiritus me praesente transiret, inhorruerunt pili carnis meae.

۱۶ 16 در آنجا ایستاد، اما سیمایش راتشخیص ننمودم. صورتی در‌پیش نظرم بود. خاموشی بود و آوازی شنیدم

Stetit quidam, cuius non agnoscebam vultum, imago coram oculis meis, et vocem quasi aurae lenis audivi.

۱۷ 17 که آیا انسان به حضور خدا عادل شمرده شود؟ و آیا مرد در نظرخالق خود طاهر باشد؟

Numquid homo, Dei comparatione iustificabitur, aut factore suo purior erit vir?

۱۸ 18 اینک بر خادمان خوداعتماد ندارد، و به فرشتگان خویش، حماقت نسبت می‌دهد.

Ecce qui serviunt ei, non sunt stabiles, et in angelis suis reperit pravitatem:

۱۹ 19 پس چند مرتبه زیاده به ساکنان خانه های گلین، که اساس ایشان در غبار است، که مثل بید فشرده می‌شوند!

Quanto magis hi qui habitant domos luteas, qui terrenum habent fundamentum, consumentur velut a tinea?

۲۰ 20 از صبح تا شام خردمی شوند، تا به ابد هلاک می‌شوند و کسی آن را به‌خاطر نمی آورد.

De mane usque ad vesperam succidentur: et quia nullus intelligit, in aeternum peribunt.

۲۱ 21 آیا طناب خیمه ایشان ازایشان کنده نمی شود؟ پس بدون حکمت می‌میرند.

Qui autem reliqui fuerint, auferentur ex eis: morientur, et non in sapientia.