ایّوب 39
| «آیا وقت زاییدن بز کوهی را می‌دانی؟ یا زمان وضع حمل آهو را نشان می‌دهی؟ | ۱ 1 |
¿Sabes tú el tiempo en qué paren las cabras monteses? ¿o miraste tú las ciervas, cuando están pariendo?
| آیا ماههایی را که کامل می‌سازندحساب توانی کرد؟ یا زمان زاییدن آنهارامی دانی؟ | ۲ 2 |
¿Contaste tú los meses de su preñez? ¿y sabes el tiempo cuando han de parir?
| خم شده، بچه های خود را می‌زایند واز دردهای خود فارغ می‌شوند. | ۳ 3 |
Como se encorvan, quebrantan sus hijos, pasan sus dolores:
| بچه های آنهاقوی شده، در بیابان نمو می‌کنند، می‌روند و نزدآنها برنمی گردند. | ۴ 4 |
Como después sanan los hijos, crecen con el grano: salen, y nunca más vuelven a ellas.
| کیست که خر وحشی را رهاکرده، آزاد ساخت. و کیست که بندهای گورخر راباز نمود. | ۵ 5 |
¿Quién echó libre al asno montés? ¿y quién soltó sus ataduras?
| که من بیابان را خانه او ساختم، وشوره زار را مسکن او گردانیدم. | ۶ 6 |
Al cual yo puse casa en la soledad, y sus moradas en la tierra salada.
| به غوغای شهراستهزاء می‌کند و خروش رمه بان را گوش نمی گیرد. | ۷ 7 |
Ríese de la multitud de la ciudad: no oye las voces del pechero.
| دایره کوهها چراگاه او است و هرگونه سبزه را می‌طلبد. | ۸ 8 |
Lo oculto de los montes es su pasto, y anda buscando todo lo que está verde.
| آیا گاو وحشی راضی شود که تو را خدمت نماید، یا نزد آخور تو منزل گیرد؟ | ۹ 9 |
¿Querrá el unicornio servirte a ti, ni quedar a tu pesebre?
| آیا گاو وحشی را به ریسمانش به شیار توانی بست؟ یا وادیها را از عقب تو مازو خواهد نمود؟ | ۱۰ 10 |
¿Atarás tú al unicornio con su coyunda para el surco? ¿labrará los valles en pos de ti?
| آیا از اینکه قوتش عظیم است بر او اعتمادخواهی کرد؟ و کار خود را به او حواله خواهی نمود؟ | ۱۱ 11 |
¿Confiarás tú en él, por ser grande su fortaleza, y fiarás de él tu labor?
| آیا براو توکل خواهی کرد که محصولت را باز آورد و آن را به خرمنگاهت جمع کند؟ | ۱۲ 12 |
¿Fiarás de él que te tornará tu simiente, y que allegará en tu era?
| «بال شترمرغ به شادی متحرک می‌شود واما پر و بال او مثل لقلق نیست. | ۱۳ 13 |
¿Hiciste tú las alas alegres del avestruz: los cañones y la pluma de la cigüeña?
| زیرا که تخمهای خود را به زمین وامی گذارد و بر روی خاک آنها را گرم می‌کند | ۱۴ 14 |
La cual desampara en la tierra sus huevos, y sobre el polvo los calienta,
| و فراموش می‌کند که پا آنها را می‌افشرد، و وحوش صحرا آنها راپایمال می‌کنند. | ۱۵ 15 |
Y olvídase de que los pisará algún pie, y que los quebrará alguna bestia del campo.
| با بچه های خود سختی می کند که گویا از آن او نیستند، محنت او باطل است و متاسف نمی شود. | ۱۶ 16 |
Endurécese para con sus hijos, como si no fuesen suyos, no temiendo de que su trabajo haya sido en vano:
| زیرا خدا او را ازحکمت محروم ساخته، و از فطانت او را نصیبی نداده است. | ۱۷ 17 |
Porque Dios la hizo olvidar de sabiduría, y no le dio inteligencia.
| هنگامی که به بلندی پرواز می‌کنداسب و سوارش را استهزا می‌نماید. | ۱۸ 18 |
A su tiempo se levanta en alto, y se burla del caballo, y del que sube en él.
| «آیا تو اسب را قوت داده و گردن او را به یال ملبس گردانیده‌ای؟ | ۱۹ 19 |
¿Diste tú al caballo la fortaleza? ¿vestiste tú su cerviz de relincho?
| آیا او را مثل ملخ به جست وخیز آورده‌ای؟ خروش شیهه او مهیب است. | ۲۰ 20 |
¿Espantarle has tú como a alguna langosta, en cuya nariz hay fuerza para espantar?
| در وادی پا زده، از قوت خود وجدمی نماید و به مقابله مسلحان بیرون می‌رود. | ۲۱ 21 |
Escarba la tierra, alégrase en su fuerza, sale al encuentro de las armas:
| برخوف استهزاء کرده، هراسان نمی شود، و از دم شمشیر برنمی گردد. | ۲۲ 22 |
Hace burla del espanto, y no teme; ni vuelve el rostro delante de la espada.
| ترکش بر او چکچک می‌کند، و نیزه درخشنده و مزراق | ۲۳ 23 |
Contra él suena la aljaba, el hierro de la lanza, y de la pica;
| با خشم وغیض زمین را می‌نوردد. و چون کرنا صدا می‌کندنمی ایستد، | ۲۴ 24 |
Y él con ímpetu y furor escarba la tierra, y no estima el sonido de la bocina.
| وقتی که کرنا نواخته شود هه هه می‌گوید و جنگ را از دور استشمام می‌کند، وخروش سرداران و غوغا را. | ۲۵ 25 |
Entre las bocinas dice: ¡Ea! y desde lejos huele la batalla, el estruendo de los príncipes, y el clamor.
| آیا از حکمت توشاهین می‌پرد؟ و بالهای خود را بطرف جنوب پهن می‌کند؟ | ۲۶ 26 |
¿Vuela el gavilán por tu industria, y extiende sus alas hacia el mediodía?
| آیا از فرمان تو عقاب صعودمی نماید و آشیانه خود را به‌جای بلند می‌سازد؟ | ۲۷ 27 |
¿Enaltécese el águila por tu mandamiento, y pone en alto su nido:
| بر صخره ساکن شده، ماوا می‌سازد. بر صخره تیز و بر ملاذ منیع. | ۲۸ 28 |
Habita, y está en la piedra en la cumbre del peñasco, y de la roca?
| از آنجا خوراک خود را به نظر می‌آورد و چشمانش از دور می‌نگرد. | ۲۹ 29 |
Desde allí asecha la comida: sus ojos consideran muy lejos.
| بچه هایش خون را می‌مکند و جایی که کشتگانند او آنجا است.» | ۳۰ 30 |
Y sus pollos tragan sangre; y adonde hubiere muertos, allí está.
