ایّوب 39

۱ 1 «آیا وقت زاییدن بز کوهی را می‌دانی؟ یا زمان وضع حمل آهو را نشان می‌دهی؟

Connais-tu le temps où les chèvres sauvages font leurs petits? As-tu observé les biches quand elles mettent bas?

۲ 2 آیا ماههایی را که کامل می‌سازندحساب توانی کرد؟ یا زمان زاییدن آنهارامی دانی؟

As-tu compté les mois de leur portée, et connais-tu l'époque de leur délivrance?

۳ 3 خم شده، بچه های خود را می‌زایند واز دردهای خود فارغ می‌شوند.

Elles se mettent à genoux, déposent leurs petits, et sont quittes de leurs douleurs.

۴ 4 بچه های آنهاقوی شده، در بیابان نمو می‌کنند، می‌روند و نزدآنها برنمی گردند.

Leurs faons se fortifient et grandissent dans les champs; ils s'en vont, et ne reviennent plus.

۵ 5 کیست که خر وحشی را رهاکرده، آزاد ساخت. و کیست که بندهای گورخر راباز نمود.

Qui a lâché l'onagre en liberté, qui a brisé les liens de l'âne sauvage,

۶ 6 که من بیابان را خانه او ساختم، وشوره زار را مسکن او گردانیدم.

à qui j'ai donné le désert pour maison, pour demeure la plaine salée?

۷ 7 به غوغای شهراستهزاء می‌کند و خروش رمه بان را گوش نمی گیرد.

Il méprise le tumulte des villes, il n'entend pas les cris d'un maître.

۸ 8 دایره کوهها چراگاه او است و هرگونه سبزه را می‌طلبد.

Il parcourt les montagnes pour trouver sa pâture, il y poursuit les moindres traces de verdure.

۹ 9 آیا گاو وحشی راضی شود که تو را خدمت نماید، یا نزد آخور تو منزل گیرد؟

Le buffle voudra-t-il te servir, ou bien passera-t-il la nuit dans son étable?

۱۰ 10 آیا گاو وحشی را به ریسمانش به شیار توانی بست؟ یا وادیها را از عقب تو مازو خواهد نمود؟

L'attacheras-tu avec une corde au sillon, ou bien hersera-t-il derrière toi dans les vallées?

۱۱ 11 آیا از اینکه قوتش عظیم است بر او اعتمادخواهی کرد؟ و کار خود را به او حواله خواهی نمود؟

Te fieras-tu à lui parce qu'il est très fort, lui laisseras-tu faire tes travaux?

۱۲ 12 آیا براو توکل خواهی کرد که محصولت را باز آورد و آن را به خرمنگاهت جمع کند؟

Compteras-tu sur lui pour rentrer ta moisson, pour recueillir le blé dans ton aire?

۱۳ 13 «بال شترمرغ به شادی متحرک می‌شود واما پر و بال او مثل لقلق نیست.

L'aile de l'autruche bat joyeusement; elle n'a ni l'aile pieuse ni le plumage de la cigogne.

۱۴ 14 زیرا که تخمهای خود را به زمین وامی گذارد و بر روی خاک آنها را گرم می‌کند

Elle abandonne ses œufs à la terre, et les laisse chauffer sur le sable.

۱۵ 15 و فراموش می‌کند که پا آنها را می‌افشرد، و وحوش صحرا آنها راپایمال می‌کنند.

Elle oublie que le pied peut les fouler, la bête des champs les écraser.

۱۶ 16 با بچه های خود سختی می کند که گویا از آن او نیستند، محنت او باطل است و متاسف نمی شود.

Elle est dure pour ses petits, comme s'ils n'étaient pas siens; que son travail soit vain, elle ne s'en inquiète pas.

۱۷ 17 زیرا خدا او را ازحکمت محروم ساخته، و از فطانت او را نصیبی نداده است.

Car Dieu lui a refusé la sagesse, et ne lui a pas départi l'intelligence.

۱۸ 18 هنگامی که به بلندی پرواز می‌کنداسب و سوارش را استهزا می‌نماید.

Mais quand elle se bat les flancs et prend son essor, elle se rit du cheval et du cavalier.

۱۹ 19 «آیا تو اسب را قوت داده و گردن او را به یال ملبس گردانیده‌ای؟

Est-ce toi qui donnes au cheval la vigueur, qui revêts son cou d'une crinière flottante,

۲۰ 20 آیا او را مثل ملخ به جست وخیز آورده‌ای؟ خروش شیهه او مهیب است.

qui le fais bondir comme la sauterelle? Son fier hennissement répand la terreur.

۲۱ 21 در وادی پا زده، از قوت خود وجدمی نماید و به مقابله مسلحان بیرون می‌رود.

Il creuse du pied la terre, il est fier de sa force, il s'élance au-devant du combat.

۲۲ 22 برخوف استهزاء کرده، هراسان نمی شود، و از دم شمشیر برنمی گردد.

Il se rit de la peur; rien ne l'effraie; il ne recule pas devant l'épée.

۲۳ 23 ترکش بر او چکچک می‌کند، و نیزه درخشنده و مزراق

Sur lui résonne le carquois, la lance étincelante et le javelot.

۲۴ 24 با خشم وغیض زمین را می‌نوردد. و چون کرنا صدا می‌کندنمی ایستد،

Il frémit, il s'agite, il dévore le sol; il ne se contient plus quand la trompette sonne.

۲۵ 25 وقتی که کرنا نواخته شود هه هه می‌گوید و جنگ را از دور استشمام می‌کند، وخروش سرداران و غوغا را.

Au bruit de la trompette, il dit: « Allons! » De loin il flaire la bataille, la voix tonnante des chefs et les cris des guerriers.

۲۶ 26 آیا از حکمت توشاهین می‌پرد؟ و بالهای خود را بطرف جنوب پهن می‌کند؟

Est-ce par ta sagesse que l'épervier prend son vol et déploie ses ailes vers le midi?

۲۷ 27 آیا از فرمان تو عقاب صعودمی نماید و آشیانه خود را به‌جای بلند می‌سازد؟

Est-ce à ton ordre que l'aigle s'élève, et fait son nid sur les hauteurs?

۲۸ 28 بر صخره ساکن شده، ماوا می‌سازد. بر صخره تیز و بر ملاذ منیع.

Il habite les rochers, il fixe sa demeure dans les dents de la pierre, sur les sommets.

۲۹ 29 از آنجا خوراک خود را به نظر می‌آورد و چشمانش از دور می‌نگرد.

De là, il guette sa proie, son regard perce au loin.

۳۰ 30 بچه هایش خون را می‌مکند و جایی که کشتگانند او آنجا است.»

Ses petits s'abreuvent de sang; partout où il y a des cadavres, on le trouve.