ایّوب 39

۱ 1 «آیا وقت زاییدن بز کوهی را می‌دانی؟ یا زمان وضع حمل آهو را نشان می‌دهی؟

Thaelpang kah sathai a piil tue na ming tih sayuk a rhai na dawn a?

۲ 2 آیا ماههایی را که کامل می‌سازندحساب توانی کرد؟ یا زمان زاییدن آنهارامی دانی؟

Hla a cup la na tae tih a piil tue na ming a?

۳ 3 خم شده، بچه های خود را می‌زایند واز دردهای خود فارغ می‌شوند.

A ca rhoek loh a koisu uh tih a huel daengah a bungtloh loh a hlah.

۴ 4 بچه های آنهاقوی شده، در بیابان نمو می‌کنند، می‌روند و نزدآنها برنمی گردند.

A ca a man uh te cangpai neh rhoeng tih a caeh uh phoeiah tah amih taengla mael uh pawh.

۵ 5 کیست که خر وحشی را رهاکرده، آزاد ساخت. و کیست که بندهای گورخر راباز نمود.

Sayalh la kohong marhang aka hlah te unim? Laak lueng kah kuelrhui aka hlam te unim?

۶ 6 که من بیابان را خانه او ساختم، وشوره زار را مسکن او گردانیدم.

A im te kolken la, a dungtlungim te lungkaehlai la ka khueh.

۷ 7 به غوغای شهراستهزاء می‌کند و خروش رمه بان را گوش نمی گیرد.

Khorha kah hlangping te a lawn tih aka tueihno kah pang ol hnatun pawh.

۸ 8 دایره کوهها چراگاه او است و هرگونه سبزه را می‌طلبد.

A luemnah tlang te a cawt tih sulhing boeih te a yoep.

۹ 9 آیا گاو وحشی راضی شود که تو را خدمت نماید، یا نزد آخور تو منزل گیرد؟

Cung loh nang taengah a thohtat hamla a huem vetih na kongduk dongah rhaeh aya?

۱۰ 10 آیا گاو وحشی را به ریسمانش به شیار توانی بست؟ یا وادیها را از عقب تو مازو خواهد نمود؟

Cung te a rhuivaeh kong ah na pael vetih nang hnukah tuikol te a thoe aya?

۱۱ 11 آیا از اینکه قوتش عظیم است بر او اعتمادخواهی کرد؟ و کار خود را به او حواله خواهی نمود؟

A thadueng a len dongah a soah na pangtung vetih na thaphu te a taengah na hnoo aya?

۱۲ 12 آیا براو توکل خواهی کرد که محصولت را باز آورد و آن را به خرمنگاهت جمع کند؟

Na cangti te a khuen, a khuen vetih na cangtilhmuen a coi ni tila te te na tangnah a?

۱۳ 13 «بال شترمرغ به شادی متحرک می‌شود واما پر و بال او مثل لقلق نیست.

Kalaukva kah phae loh yoka cakhaw bungrho phaemul neh a dii aih nim.

۱۴ 14 زیرا که تخمهای خود را به زمین وامی گذارد و بر روی خاک آنها را گرم می‌کند

A duei te diklai dongah a hnoo tih laipi khuiah a awp.

۱۵ 15 و فراموش می‌کند که پا آنها را می‌افشرد، و وحوش صحرا آنها راپایمال می‌کنند.

A kho loh a hep te a hnilh tih kohong mulhing long khaw te te a til.

۱۶ 16 با بچه های خود سختی می کند که گویا از آن او نیستند، محنت او باطل است و متاسف نمی شود.

A ca rhoek te amah kah pawt bangla a hit sak tih a poeyoek la a thaphu te birhihnah pawh.

۱۷ 17 زیرا خدا او را ازحکمت محروم ساخته، و از فطانت او را نصیبی نداده است.

Pathen loh anih te cueihnah a hnilh sak tih a taengah yakmingnah tael pah pawh.

۱۸ 18 هنگامی که به بلندی پرواز می‌کنداسب و سوارش را استهزا می‌نماید.

Hmuensang la a phuel uh tue vaegah tah marhang neh a sokah aka ngol te a nueih thil.

۱۹ 19 «آیا تو اسب را قوت داده و گردن او را به یال ملبس گردانیده‌ای؟

Marhang taengah thayung thamal na paek a? A rhawn te a hnoo neh na thing pah a?

۲۰ 20 آیا او را مثل ملخ به جست وخیز آورده‌ای؟ خروش شیهه او مهیب است.

Anih te kaisih bangla na pet sak a? A phit vaengkah mueithennah khaw mueirhih la poeh.

۲۱ 21 در وادی پا زده، از قوت خود وجدمی نماید و به مقابله مسلحان بیرون می‌رود.

Tuikol te a phuet uh vaengah thadueng neh a ngaingaih lungpok haica doe hamla pawk.

۲۲ 22 برخوف استهزاء کرده، هراسان نمی شود، و از دم شمشیر برنمی گردد.

Rhihnah te a nueih thil tih a rhihyawp pawt dongah cunghang ha lamloh a mael moenih.

۲۳ 23 ترکش بر او چکچک می‌کند، و نیزه درخشنده و مزراق

A taengah liva a khoek tih caai neh soe kaw hmaihluei la om.

۲۴ 24 با خشم وغیض زمین را می‌نوردد. و چون کرنا صدا می‌کندنمی ایستد،

Hinghuen neh khoponah neh diklai a coih tih tuki ol te tangnah pawh.

۲۵ 25 وقتی که کرنا نواخته شود هه هه می‌گوید و جنگ را از دور استشمام می‌کند، وخروش سرداران و غوغا را.

Tuki te a rhoeh la, “Ahuei,” a ti nah tih caemtloek vaengkah mangpa khohum neh tamlung te a hla lamloh a huep.

۲۶ 26 آیا از حکمت توشاهین می‌پرد؟ و بالهای خود را بطرف جنوب پهن می‌کند؟

Nang kah yakmingnah dongah nim mutlo loh a phae a phuel tih a ding, a phae te tuithim la a phuel?

۲۷ 27 آیا از فرمان تو عقاب صعودمی نماید و آشیانه خود را به‌جای بلند می‌سازد؟

Nang kah ka dongah atha te sang hang tih a bu a pomsang a?

۲۸ 28 بر صخره ساکن شده، ماوا می‌سازد. بر صخره تیز و بر ملاذ منیع.

Thaelpang ah kho a sak tih thaelpang hmuisum neh rhalvong ah khaw rhaeh ta.

۲۹ 29 از آنجا خوراک خود را به نظر می‌آورد و چشمانش از دور می‌نگرد.

Te lamloh caak a thaih tih a hla lamkah te a mik loh a paelki.

۳۰ 30 بچه هایش خون را می‌مکند و جایی که کشتگانند او آنجا است.»

Te vaengah a vapuel, a vapuel loh thii a caep uh tih rhok om nah ah hnap om,” a ti nah.