ایّوب 37
| «از این نیز دل می‌لرزد و از جای خودمتحرک می‌گردد. | ۱ 1 |
Prandaj zemra ime dridhet dhe brof jashtë vendit të saj.
| گوش داده، صدای آواز او را بشنوید، و زمزمه‌ای را که از دهان وی صادر می‌شود، | ۲ 2 |
Dëgjoni me vëmendje shungullimën e zërit të saj, gjëmimin që del nga goja e saj!
| آن را در زیر تمامی آسمانهامی فرستد، و برق خویش را تا کرانهای زمین. | ۳ 3 |
Ai lëshon vetëtimën e tij nën gjithë qiellin dhe deri në skajet e tokës.
| بعد از آن صدای غرش می‌کند و به آواز جلال خویش رعد می‌دهد و چون آوازش شنیده شدآنها را تاخیر نمی نماید. | ۴ 4 |
Prapa tij një zë vrumbullon; ai gjëmon me zërin e tij madhështor; ai nuk i përmban kur dëgjohet zëri i tij.
| خدا از آواز خودرعدهای عجیب می‌دهد. اعمال عظیمی که ماآنها را ادراک نمی کنیم به عمل می‌آورد، | ۵ 5 |
Perëndia gjëmon në mënyrë të mrekullueshme me zërin e tij dhe bën gjëra të mëdha që nuk mund t’i kuptojmë.
| زیرابرف را می‌گوید: بر زمین بیفت. و همچنین بارش باران را و بارش بارانهای زورآور خویش را. | ۶ 6 |
I thotë në fakt borës: “Bjerë mbi tokë”, ia thotë si shirave të lehta ashtu dhe shirave të rrebeshta.
| دست هر انسان را مختوم می‌سازد تا جمیع مردمان اعمال او را بدانند. | ۷ 7 |
Ai ndal dorën e çdo njeriu, me qëllim që të gjithë vdekatarët të mund të njohin veprat e tij.
| آنگاه وحوش به ماوای خود می‌روند و در بیشه های خویش آرام می‌گیرند. | ۸ 8 |
Bishat hyjnë në strukat e tyre dhe rrinë në strofkat e tyre.
| از برجهای جنوب گردباد می‌آید و ازبرجهای شمال برودت. | ۹ 9 |
Nga vendet më të largëta të jugut vjen stuhia dhe të ftohtit nga erërat e acarta të veriut.
| از نفخه خدا یخ بسته می‌شود و سطح آبها منجمد می‌گردد. | ۱۰ 10 |
Me frymën e Perëndisë formohet akulli dhe shtrirja e ujërave tërhiqet.
| ابرها رانیز به رطوبت سنگین می‌سازد و سحاب، برق خود را پراکنده می‌کند. | ۱۱ 11 |
I ngarkon retë e dendura me lagështirë dhe i shpërndan larg retë e tij dritëplota.
| و آنها به دلالت او به هر سو منقلب می‌شوند تا هرآنچه به آنها امرفرماید بر روی تمامی ربع مسکون به عمل آورند. | ۱۲ 12 |
Ato enden në qiell kudo, duke ndryshuar drejtimin në bazë të drejtimit të tij, për të kryer çfarëdo gjë që ai urdhëron mbi faqen e tokës së banuar.
| خواه آنها را برای تادیب بفرستد یا به جهت زمین خود یا برای رحمت. | ۱۳ 13 |
I dërgon o për dënim, o për tokën e tij o për mirësi.
| «ای ایوب این را استماع نما. بایست و دراعمال عجیب خدا تامل کن. | ۱۴ 14 |
Dëgjo këtë, o Job, ndalu dhe merr parasysh mrekullitë e Perëndisë!
| آیا مطلع هستی وقتی که خدا عزم خود را به آنها قرار می‌دهد وبرق، ابرهای خود را درخشان می‌سازد؟ | ۱۵ 15 |
A e di ti si i drejton Perëndia dhe si bën të shkëlqejë shkrepëtima e reve të tij?
| آیا تواز موازنه ابرها مطلع هستی؟ یا از اعمال عجیبه اوکه در علم، کامل است. | ۱۶ 16 |
A e di ti si rrinë pezull retë në ajër, mrekullitë e atij që i di të gjitha?
| که چگونه رختهای توگرم می‌شود هنگامی که زمین از باد جنوبی ساکن می‌گردد. | ۱۷ 17 |
A e di ti përse rrobat e tua janë të ngrohta, kur toka pushon për shkak të erës së jugut?
| آیا مثل او می‌توانی فلک رابگسترانی که مانند آینه ریخته شده مستحکم است؟ | ۱۸ 18 |
Vallë a e ke shtrirë ti bashkë me të kupën qiellore, duke e bërë të fortë si një pasqyrë prej metali të shkrirë?
| ما را تعلیم بده که با وی چه توانیم گفت، زیرا به‌سبب تاریکی سخن نیکو نتوانیم آورد. | ۱۹ 19 |
Na mëso se çfarë duhet t’i themi, sepse ne nuk mund të përgatisim shkakun tonë për errësirën.
| آیا چون سخن گویم به او خبر داده می‌شود یاانسان سخن گوید تا هلاک گردد. | ۲۰ 20 |
A mund t’i thuhet vallë se unë dua të flas? Në rast se një njeri duhet të fliste, do të shkatërrohej me siguri.
| و حال آفتاب را نمی توان دید هرچند در سپهر درخشان باشد تاباد وزیده آن را پاک کند. | ۲۱ 21 |
Edhe tani askush nuk mund ta shikojë diellin me ngulm kur shkëlqen në qiell, mbas kalimit të erës që e ka bërë pa re.
| درخشندگی طلایی از شمال می‌آید و نزد خدا جلال مهیب است. | ۲۲ 22 |
Koha e bukur vjen nga veriu, por rreth Perëndisë kemi një madhështi të hatashme.
| قادر مطلق را ادراک نمی توانیم کرد، او در قوت وراستی عظیم است و در عدالت کبیر که بی‌انصافی نخواهد کرد. | ۲۳ 23 |
Të Plotfuqishmin ne nuk mund ta arrijmë. Ai është i madhërishëm për nga fuqia, nga ndershmëria dhe nga drejtësia; ai nuk shtyp asnjeri.
| لهذا مردمان از او می‌ترسند، امااو بر جمیع دانادلان نمی نگرد.» | ۲۴ 24 |
Prandaj njerëzit e kanë frikë; por ai nuk e përfill atë që e quan veten të ditur”.
