ایّوب 36

۱ 1 و الیهو باز‌گفت:

ויסף אליהוא ויאמר׃

۲ 2 «برای من‌اندکی صبرکن تا تو را اعلام نمایم، زیرا از برای خدا هنوز سخنی باقی است.

כתר לי זעיר ואחוך כי עוד לאלוה מלים׃

۳ 3 علم خود را از دورخواهم آورد و به خالق خویش، عدالت راتوصیف خواهم نمود.

אשא דעי למרחוק ולפעלי אתן צדק׃

۴ 4 چونکه حقیقت کلام من دروغ نیست، و آنکه در علم کامل است نزد توحاضر است.

כי אמנם לא שקר מלי תמים דעות עמך׃

۵ 5 اینک خدا قدیر است و کسی رااهانت نمی کند و در قوت عقل قادر است.

הן אל כביר ולא ימאס כביר כח לב׃

۶ 6 شریررا زنده نگاه نمی دارد و داد مسکینان را می‌دهد.

לא יחיה רשע ומשפט עניים יתן׃

۷ 7 چشمان خود را از عادلان برنمی گرداند، بلکه ایشان را با پادشاهان بر کرسی تا به ابد می‌نشاند، پس سرافراشته می‌شوند.

לא יגרע מצדיק עיניו ואת מלכים לכסא וישיבם לנצח ויגבהו׃

۸ 8 اما هرگاه به زنجیرهابسته شوند، و به بندهای مصیبت گرفتار گردند،

ואם אסורים בזקים ילכדון בחבלי עני׃

۹ 9 آنگاه اعمال ایشان را به ایشان می‌نمایاند وتقصیرهای ایشان را از اینکه تکبر نموده‌اند،

ויגד להם פעלם ופשעיהם כי יתגברו׃

۱۰ 10 وگوشهای ایشان را برای تادیب باز می‌کند، و امرمی فرماید تا از گناه بازگشت نمایند.

ויגל אזנם למוסר ויאמר כי ישבון מאון׃

۱۱ 11 پس اگربشنوند و او را عبادت نمایند، ایام خویش را درسعادت بسر خواهند برد، و سالهای خود را درشادمانی.

אם ישמעו ויעבדו יכלו ימיהם בטוב ושניהם בנעימים׃

۱۲ 12 و اما اگر نشنوند از تیغ خواهند افتاد، و بدون معرفت، جان را خواهند سپرد.

ואם לא ישמעו בשלח יעברו ויגועו בבלי דעת׃

۱۳ 13 اماآنانی که در دل، فاجرند غضب را ذخیره می‌نمایند، و چون ایشان را می‌بندد استغاثه نمی نمایند.

וחנפי לב ישימו אף לא ישועו כי אסרם׃

۱۴ 14 ایشان در عنفوان جوانی می‌میرندو حیات ایشان با فاسقان (تلف می‌شود).

תמת בנער נפשם וחיתם בקדשים׃

۱۵ 15 مصیبت کشان را به مصیبت ایشان نجات می‌بخشد و گوش ایشان را در تنگی باز می‌کند.

יחלץ עני בעניו ויגל בלחץ אזנם׃

۱۶ 16 «پس تو را نیز از دهان مصیبت بیرون می‌آورد، در مکان وسیع که در آن تنگی نمی بود وزاد سفره تو از فربهی مملو می‌شد،

ואף הסיתך מפי צר רחב לא מוצק תחתיה ונחת שלחנך מלא דשן׃

۱۷ 17 و تو ازداوری شریر پر هستی، لیکن داوری و انصاف باهم ملتصقند.

ודין רשע מלאת דין ומשפט יתמכו׃

۱۸ 18 باحذر باش مبادا خشم تو را به تعدی ببرد، و زیادتی کفاره تو را منحرف سازد.

כי חמה פן יסיתך בספק ורב כפר אל יטך׃

۱۹ 19 آیا او دولت تو را به حساب خواهد آورد؟ نی، نه طلا و نه تمامی قوای توانگری را.

היערך שועך לא בצר וכל מאמצי כח׃

۲۰ 20 برای شب آرزومند مباش، که امت‌ها را از جای ایشان می‌برد.

אל תשאף הלילה לעלות עמים תחתם׃

۲۱ 21 با حذر باش که به گناه مایل نشوی، زیرا که تو آن را بر مصیبت ترجیح داده‌ای.

השמר אל תפן אל און כי על זה בחרת מעני׃

۲۲ 22 اینک خدا در قوت خود متعال می‌باشد. کیست که مثل او تعلیم بدهد؟

הן אל ישגיב בכחו מי כמהו מורה׃

۲۳ 23 کیست که طریق او را به او تفویض کرده باشد؟ و کیست که بگویدتو بی‌انصافی نموده‌ای؟

מי פקד עליו דרכו ומי אמר פעלת עולה׃

۲۴ 24 به یاد داشته باش که اعمال او را تکبیر گویی که درباره آنها مردمان می‌سرایند.

זכר כי תשגיא פעלו אשר שררו אנשים׃

۲۵ 25 جمیع آدمیان به آنها می‌نگرند. مردمان آنها را از دور مشاهده می‌نمایند.

כל אדם חזו בו אנוש יביט מרחוק׃

۲۶ 26 اینک خدا متعال است و او را نمی شناسیم. و شماره سالهای او را تفحص نتوان کرد.

הן אל שגיא ולא נדע מספר שניו ולא חקר׃

۲۷ 27 زیرا که قطره های آب را جذب می‌کند و آنها باران را ازبخارات آن می‌چکاند.

כי יגרע נטפי מים יזקו מטר לאדו׃

۲۸ 28 که ابرها آن را به شدت می‌ریزد و بر انسان به فراوانی می‌تراود.

אשר יזלו שחקים ירעפו עלי אדם רב׃

۲۹ 29 آیاکیست که بفهمد ابرها چگونه پهن می‌شوند، یارعدهای خیمه او را بداند؟

אף אם יבין מפרשי עב תשאות סכתו׃

۳۰ 30 اینک نور خود رابر آن می‌گستراند. و عمق های دریا را می‌پوشاند.

הן פרש עליו אורו ושרשי הים כסה׃

۳۱ 31 زیرا که به واسطه آنها قوم‌ها را داوری می‌کند، و رزق را به فراوانی می‌بخشد.

כי בם ידין עמים יתן אכל למכביר׃

۳۲ 32 دستهای خودرا با برق می‌پوشاند، و آن را بر هدف مامورمی سازد.

על כפים כסה אור ויצו עליה במפגיע׃

۳۳ 33 رعدش از او خبر می‌دهد و مواشی از برآمدن او اطلاع می‌دهند.

יגיד עליו רעו מקנה אף על עולה׃