ایّوب 34

۱ 1 پس الیهو تکلم نموده، گفت:

And Elihu commenced, and said,

۲ 2 «ای حکیمان سخنان مرا بشنوید، و‌ای عارفان، به من گوش گیرید.

Hear, O ye wise men, my words; and ye that have knowledge, give ear unto me.

۳ 3 زیرا گوش، سخنان را امتحان می‌کند، چنانکه کام، طعام را ذوق می‌نماید.

For the ear proveth words, as the palate tasteth the food.

۴ 4 انصاف را برای خود اختیار کنیم، و درمیان خود نیکویی را بفهمیم.

Let us choose for ourselves what is just: let us acknowledge between ourselves what is good.

۵ 5 چونکه ایوب گفته است که بی‌گناه هستم. و خدا داد مرا از من برداشته است.

For Job hath said, “I am righteous; and God hath taken away justice from me.

۶ 6 هرچند انصاف با من است دروغگو شمرده شده‌ام، و هرچند بی‌تقصیرم، جراحت من علاج ناپذیر است.

Should I lie concerning the justice due me? incurable is [my wound from] the arrow I bear in me without any transgression.”

۷ 7 کدام شخص مثل ایوب است که سخریه را مثل آب می‌نوشد

What man is there like Job, who drinketh scorning like water,

۸ 8 که در رفاقت بدکاران سالک می‌شود، و با مردان شریر رفتار می‌نماید.

And is on the road to keep company with the wrong-doers, and to walk with men of wickedness?

۹ 9 زیرا گفته است انسان رافایده‌ای نیست که رضامندی خدا را بجوید.

For he hath said, “It profiteth a man nothing when he acteth according to the pleasure of God.”

۱۰ 10 پس الان‌ای صاحبان فطانت مرا بشنوید، حاشااز خدا که بدی کند. و از قادرمطلق، که ظلم نماید.

Therefore ye men of sense hearken unto me: far is it from God to practise wickedness; and from the Almighty to do wrong!

۱۱ 11 زیرا که انسان را به حسب عملش مکافات می‌دهد، و بر هرکس موافق راهش می‌رساند.

For the work of a son of earth doth he recompense unto him, and according to the path of man doth he permit things to occur to him.

۱۲ 12 وبه درستی که خدا بدی نمی کند، و قادر مطلق انصاف را منحرف نمی سازد.

Yea, surely God will not condemn unjustly, nor will the Almighty pervert justice.

۱۳ 13 کیست که زمین رابه او تفویض نموده، و کیست که تمامی ربع مسکون را به او سپرده باشد.

Who hath given him a charge concerning the earth? or who hath intrusted [him] the whole world?

۱۴ 14 اگر او دل خود رابه وی مشغول سازد، اگر روح و نفخه خویش رانزد خود بازگیرد،

If he were to set his heart upon man, he would gather unto himself his spirit and his breath:

۱۵ 15 تمامی بشر با هم هلاک می‌شوند و انسان به خاک راجع می‌گردد.

All flesh would perish together, and the son of earth would return again unto dust.

۱۶ 16 پس اگر فهم داری این را بشنو، و به آواز کلام من گوش ده.

If then thou wishest to understand, hear this: give ear to the sound of my words.

۱۷ 17 آیا کسی‌که از انصاف نفرت دارد سلطنت خواهد نمود؟ و آیا عادل کبیر را به گناه اسنادمی دهی؟

Is it possible that he who hateth justice should govern? or wilt thou condemn the righteous mighty One?

۱۸ 18 آیا به پادشاه گفته می‌شود که لئیم هستی، یا به نجیبان که شریر می‌باشید؟

[Is it fit] to say to a king, Thou art worthless? and to princes, Ye are wicked?

۱۹ 19 پس چگونه به آنکه امیران را طرفداری نمی نماید ودولتمند را بر فقیر ترجیح نمی دهد. زیرا که جمیع ایشان عمل دستهای وی‌اند.

Whereas he is one that showeth no favor to chieftains, and distinguisheth not the rich before the indigent; for all of them are the work of his hands.

۲۰ 20 درلحظه‌ای در نصف شب می‌میرند. قوم مشوش شده، می‌گذرند، و زورآوران بی‌واسطه دست انسان هلاک می‌شوند.

In a moment will they die, and in the midst of the night; people are moved, and pass away: and the mighty will be removed without a human hand.

۲۱ 21 «زیرا چشمان او بر راههای انسان می‌باشد، و تمامی قدمهایش را می‌نگرد.

For big eyes are upon the ways of man, and all his steps doth he see.

۲۲ 22 ظلمتی نیست و سایه موت نی، که خطاکاران خویشتن را درآن پنهان نمایند.

There is no darkness, nor shadow of death, where the evil-doers can hide themselves.

۲۳ 23 زیرا اندک زمانی بر احدی تامل نمی کند تا او پیش خدا به محاکمه بیاید.

For he need not direct [his attention] a long time upon man, that he should enter into judgment before God.

۲۴ 24 زورآوران را بدون تفحص خرد می‌کند، ودیگران را به‌جای ایشان قرار می‌دهد.

He breaketh down mighty men without [long] searching, and placeth others in their stead.

۲۵ 25 هرآینه اعمال ایشان را تشخیص می‌نماید، و شبانگاه ایشان را واژگون می‌سازد تا هلاک شوند.

For the reason that he knoweth their deeds: therefore he overturneth them in the night, and they are crushed.

۲۶ 26 به‌جای شریران ایشان را می‌زند، در مکان نظرکنندگان.

Among wicked men doth he strike them, in the place where [many] see them:

۲۷ 27 از آن جهت که از متابعت اومنحرف شدند، و در همه طریقهای وی تامل ننمودند.

Because they have departed from following him, and have not considered all his ways.

۲۸ 28 تا فریاد فقیر را به او برسانند، و اوفغان مسکینان را بشنود.

Bringing before them the cry of the indigent, and the cry of the afflicted which he had to hear.

۲۹ 29 چون او آرامی دهدکیست که در اضطراب اندازد، و چون روی خودرا بپوشاند کیست که او را تواند دید. خواه به امتی خواه به انسانی مساوی است،

When he now granteth rest, who will condemn [him]! and when he hideth his face, who can behold him? whether it be against a nation, or against one man, it is the same:

۳۰ 30 تا مردمان فاجرسلطنت ننمایند و قوم را به دام گرفتار نسازند.

That no hypocritical man may reign, that such shall not be a mare to the people.

۳۱ 31 لیکن آیا کسی هست که به خدا بگوید: سزایافتم، دیگر عصیان نخواهم ورزید.

For truly it is only fitting to say unto God, “I bear [cheerfully], I will not do any wrong;

۳۲ 32 و آنچه راکه نمی بینم تو به من بیاموز، و اگر گناه کردم باردیگر نخواهم نمود.

What I cannot see myself, do thou truly teach me; if I have done what is unjust, I will do so no more.”

۳۳ 33 آیا برحسب رای تو جزاداده، خواهد گفت: چونکه تو رد می‌کنی پس تواختیار کن و نه من. و آنچه صواب می‌دانی بگو.

Should he then according to thy view send a recompense, because thou hast rejected him? “Because thou must choose, and not I?” and what thou knowest, do speak.

۳۴ 34 صاحبان فطانت به من خواهند گفت، بلکه هرمرد حکیمی که مرا می‌شنود

Men of sense will say unto me, and every wise man who heareth me,

۳۵ 35 که ایوب بدون معرفت حرف می‌زند و کلام او از روی تعقل نیست.

That Job hath not spoken with knowledge, and that his words are without intelligence.

۳۶ 36 کاش که ایوب تا به آخر آزموده شود، زیرا که مثل شریران جواب می‌دهد.

Oh that Job may therefore be probed continually, in order to give answers against sinful men.

۳۷ 37 چونکه برگناه خود طغیان را مزید می‌کند و در میان مادستک می‌زند و به ضد خدا سخنان بسیارمی گوید.»

For he addeth unto his sin transgression: among us he uttereth too many loud words, and multiplieth his speeches against God.